Κάμνω όνειρα, θέλω να κάμω το ένα, το άλλο, να φύω έξω να δουλέψω, να αρπάξω ότι ευκαιρία μου παρουσιαστεί, αλλά τζιαμέ που έβρεθηκα στο σημείο που έπρεπε να πάρω μια σημαντική απόφαση έκαμα πίσω. Τελικά είμαι ΠούΤος!(?)(το πούτος, με ένα Τ εν όπως το ελάλεν ο περιβόητος Άντζι, ένας που επιάνναμε τζιαι επηράζαμε στο στρατό).
Έκαμα που λαλείτε αίτηση στο IAESTE, ένα πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών, για να κάμεις τη πρακτική σου έξω. Είχε 14 θέσεις για τη σχολή μου τζιαι εγώ ήμουν χαμηλά στη λίστα 33ος. Αλλά επήα στη κατανομή των θέσεων να δω. Εκωλώσαν πολλοί τελικά τζιαι όταν είρτε η σειρά μου να μπω μέσα είχεν 3 θέσεις, Ιράν, Κίνα, Καζακστάν.
Το Καζακστάν εκοίταξα το λλίο γιατί ήταν η μόνη που τις τελευταίες επιλογές που ήταν λλίο ενδιαφέρον, αλλά γενικά επήα τζιαμέ πολλά χαλαρά γιατί εν επερίμενα να μείνουν θέσεις τζιαι εν το εσκέφτηκα καθόλου. Η Κίνα ήταν πολλής το τζιαιρός. Ε έμπηκα μέσα τζιαι ο άλλος έστησεν με στο τοίχο. Εν κανεί που εν το έκαμα processing καθόλου πριν, ο άλλος επήρε με μονότερμα. Να αποφασίσεις γρήγορα ή να φύγεις λαλεί μου. Είσαι και Κύπριος είστε σοβαροί ανθρώποι εσείς λαλεί μου (το καλό τους καταλαβάνουν το). Ε λαλώ του, εν γι' αυτό που θέλω να το σκεφτώ λλίο, δεδομένου ότι εν μπορώ να κάμω πίσω μετά, θέλω να ΄μαι σίουρος για την απόφαση μου. Αν δεν είσαι σίγουρος σήκω φύγε λαλεί μου τζιαι έφυα.
Δηλαδή μες σε μισό λεπτό έπρεπε να σκεφτώ ότι το καλοτζιαίρι 2-3 μήνες εννά τους περάσω στο Καζακστάν, μπορεί να χάσω την εξεταστική που ήδη χρωστώ μαθήματα τζιαι άλλα πολλά. Πόσο εύκολο είναι να δεσμεύσεις 2 μήνες που τα τωρά? Ε εκώλωσα. Αλλά τωρά έχω το μες του νού μου.
Το Καζακστάν, εν πλούσιο λόγω πετρελαίων τζιαι άμα δείτε το Almaty που ήταν η θέση, εν μεγαλούπολη με ουρανοξύστες τζιαι ξέρω 'γω, που νομίζω εν θα 'ταν τόσο άshημα. Ντάξει τα λεφτά ήταν λλία αλλά έγραφεν ότι ήταν αρκετά για να περάσεις. Τούτο που με προβληματίζει όμως εν τζιαι εν ότι έχασα τη θέση. Εν το ότι τζιαμέ που έπρεπε να πάρω την απόφαση έκαμα πίσω. Εκράτουν την προσφορά στο shιέρι μου τζιαι έφυα άφηκα την, χωρίς να 'μαι σίουρος αν το ήθελα ή όι. Ετέλιωσε τούτο όμως. Πάμε γι΄ άλλα.
Κατά τα άλλα η εξεταστική επήεν καλά. Όσα μαθήματα είχα αμφιβολία επέρασα τα τζιαι εμείναν 2 αποτελέσματα ακόμα που περιμένω, αλλά νομίζω επέρασα τα. Έμπηκα δυνατά στο νέο εξάμηνο, πάω παρακολουθήσεις. Εάρκεψα τζιαι γυμναστήριο. Γενικά προσπαθώ να βάλω τα πράματα σε μια σειρά τζιαι εχώ ακόμα κάποια θέματα που πρέπει να τακτοποιήσω. Έσπασε μου λλίο το σημερινό τη ψυχολογία μου αλλά ντάξει. Το thing είναι εδώ ενωμένο δυνατο!?;p
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010
Βοήθεια!
Όι εν έπαθα τίποτε μεν αγχώνεστε. Απλά θέλω να μου προτείνετε καμιά σειρά να κατεβάσω να δω τωρά που είμαι αδκιασερός.
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010
Ποιος?
Εγώ! Εγώ που 10 ώρες ύπνο εν με κανούν υπο κανονικές συνθήκες, έχει που τη Παρασκευή ότι ώρα τζιαι να πέσω στις 5 ώρες ξυπνώ. Αις το πελά ελάλουν να τελιώσει η εξεταστική τζιαι εννά τζοιμούμαι μέχρι. Ρε θα τρελλαθούμε τελείως?
"Αιθέρια με πολιορκείς στα σύνορα, στα όρια του νου μου.."
"Αιθέρια με πολιορκείς στα σύνορα, στα όρια του νου μου.."
Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010
Η γκαντεμόμερα!
Επερίμενα τη Παρασκευή πως τζιαι πως, να τελειώσει τζιαι επίσημα η εξεταστική -γιατί ανεπίσημα έκλεισα τα που την Τετάρτη- να χαλαρώσω, να φκω να ξεδώσω. Εγινήκαν μου τα απίστευτα όμως!
Εξεκίνησα το πρωί επήα το γυρώ μου στη σχολή, έτσι, βόλτα που το μάθημα τζιαι είπαμε με το συμφοιτητή μου το Σκάρτο να κατεβούμε Attica, να δούμε αν έβρουμε τίποτε τωρά πριν τελειώσουν οι εκπτώσεις. Άφηκεν την μοτόρα σπίτι τζιαι εξεκινήσαμεν με τη δική μου. Ήταν αυτούμενη η λαμπούα της πεζίνας. Εγύρισα 10 πεζίνες? Τίποτε. Τις απεργίες ως γνωστόν έχουν τες πρόχειρες. Τελικά ήβρα Αμπελόκηπους έβαλα με τιμή +20 λεπτά το λίτρο. Ως δαμέ καλά.
Εκατεβήκαμε στο Attica, επάρκαρα τη μοτόρα τζιαμέ που τη βάλλω πάντα. Απέναντι, πας το πεζοδρόμιο, δίπλα που το περίπτερο. Ήβρεν ο Σκάρτος κάτι φανέλλες επήεν στο ταμείο να τις πληρώσει, λαλώ του προχωρώ δαμέ στον ίδιο όροφο τζιαι έλα να με έβρεις. Επήα εγώ ήβρα ένα jean, εδοκίμασα το, επήα να το πληρώσω τζιαι τούτος εν εφάνηκε. Έπιαννα τον τηλέφωνο κλειστό. Εγύρευκα τον μισή ώρα μες το Attica, εγύρισα τους ορόφους τίποτε. Άτε λαλώ πάω κάτω μπορεί ναν στη μοτόρα.
Πάω έξω, η μοτόρα έλειπε! Ήμουν ήδη φουτουνιασμένος με τον άλλο που εχάθηκε, έλειπε τζιαι η μοτόρα, άρκεψε να με βρίσκει η πελλάρα. Είχεν κάτι αστυνομικούς τζιαμέ, ρωτώ τους αν επέρασε γερανός να εφόρτωσε μοτόρες, είπε μου ναι, έδωκε μου τζιαι τηλέφωνο να πιάω να μου πουν τι να κάμω.
Ελλάδα! Έπιασα, εδώκαν μου άλλο τηλέφωνο, έπιασα το, εδώκαν μου άλλο τζιαι ξανά το ίδιο τζιαι τελικά εκατάφερα τζιαι εξηγήθηκα. Εν το μεταξύ εγώ τα τηλέφωνα έκαμνα τα μες το Attica εξακολουθώντας να ψάχνω. Χασιμιός ο άλλος. Εγώ έπρεπε να πάω στο Ταύρο στη μάντρα να πληρώσω το γερανό, να πάω σταθμό Λαρίσσης στη τροχαία να τους πάρω την απόδειξη, να μου φκάλουν χαρτί τζιαι να πάω πίσω στη μάντρα να πιάω τη μοτόρα. Άτε, πάω σπίτι λαλώ όσπου να εμφανιστεί ο Σκάρτος. Τι εμπορούσε άλλο να συμβεί?
Απεργία ΚΑΙ τα taxi. Τυχερός μες την ατυχία μου, ήβρα ένα ταξιτζή που έφεφκε που το μηχανικό τζιαι εμείνισκε Ζωγράφου. Έφερε με πάνω ευτυχώς. Μες το taxi έπιαμε τζιαι ο άλλος τηλέφωνο. Έφκηκεν έξω έλειπε η μοτόρα λαλεί τζιαι ενόμισεν έφυα άφηκα τον τζιαι επήεν σπίτι. Έβαλα τον ήρτεν έπιαμε να ξεκινήσουμε να πάμε Ταύρο, τί να κάμω?
Σταματώ στη τράπεζα να τραβήσω λεφτά, ερούφησε μου τζιαι τη κάρτα το ΑΤΜ! Ναι ερούφησε μου τζιαι τη κάρτα! Που τα νέυρα μου άρκεψα να γελώ. Εγύρισε μου! Ευτυχώς ήταν ανοιχτά εδώκαν μου την. Επήαμε στο Ταύρο έπια τη μοτόρα τζιαι ήρτα έππεσα.
Εννά μου πείτε σαν μεν παρκάρεις πας το πεζοδρόμιο. Δεκτό. Αλλά εν τζιαι εν με την αστυνομία που τα είχα. Εν με την τύχη μου που εγινήκαν ούλλα μες σε μιά μέρα! Εν θυμούμαι πιο γκαντέμικη μέρα στη ζωή μου. Εφάν μου τζιαι 100 ευρώ εκτός των άλλων.
Τη νύχτα εφόούμουν να φκω που σπίτι αλλά τελικά επήα ήπια τα ποτάκια μου τζιαι εηρέμησα. Οι άλλοι εθέλαν να πάω μαζί τους καζίνο. Ρε μα 'σαστε πελλοί λαλώ τους? Κάπου έχει η μάνα μου ένα καπνιστήρι να το άψω να με καπνίσω.
Εψές εξεκίνησεν ο Φοίβος στο Μετρό. Έχει κανένα να ΄ρτει να πάμεν?
Πολλά δυνατός ο Σάββας Ισοβίτης. http://www.cybc.com.cy/index.php?option=com_content&view=article&id=97&Itemid=130 εκπομπή 9/2 παρουσιάζει το νέο του CD.
Εξεκίνησα το πρωί επήα το γυρώ μου στη σχολή, έτσι, βόλτα που το μάθημα τζιαι είπαμε με το συμφοιτητή μου το Σκάρτο να κατεβούμε Attica, να δούμε αν έβρουμε τίποτε τωρά πριν τελειώσουν οι εκπτώσεις. Άφηκεν την μοτόρα σπίτι τζιαι εξεκινήσαμεν με τη δική μου. Ήταν αυτούμενη η λαμπούα της πεζίνας. Εγύρισα 10 πεζίνες? Τίποτε. Τις απεργίες ως γνωστόν έχουν τες πρόχειρες. Τελικά ήβρα Αμπελόκηπους έβαλα με τιμή +20 λεπτά το λίτρο. Ως δαμέ καλά.
Εκατεβήκαμε στο Attica, επάρκαρα τη μοτόρα τζιαμέ που τη βάλλω πάντα. Απέναντι, πας το πεζοδρόμιο, δίπλα που το περίπτερο. Ήβρεν ο Σκάρτος κάτι φανέλλες επήεν στο ταμείο να τις πληρώσει, λαλώ του προχωρώ δαμέ στον ίδιο όροφο τζιαι έλα να με έβρεις. Επήα εγώ ήβρα ένα jean, εδοκίμασα το, επήα να το πληρώσω τζιαι τούτος εν εφάνηκε. Έπιαννα τον τηλέφωνο κλειστό. Εγύρευκα τον μισή ώρα μες το Attica, εγύρισα τους ορόφους τίποτε. Άτε λαλώ πάω κάτω μπορεί ναν στη μοτόρα.
Πάω έξω, η μοτόρα έλειπε! Ήμουν ήδη φουτουνιασμένος με τον άλλο που εχάθηκε, έλειπε τζιαι η μοτόρα, άρκεψε να με βρίσκει η πελλάρα. Είχεν κάτι αστυνομικούς τζιαμέ, ρωτώ τους αν επέρασε γερανός να εφόρτωσε μοτόρες, είπε μου ναι, έδωκε μου τζιαι τηλέφωνο να πιάω να μου πουν τι να κάμω.
Ελλάδα! Έπιασα, εδώκαν μου άλλο τηλέφωνο, έπιασα το, εδώκαν μου άλλο τζιαι ξανά το ίδιο τζιαι τελικά εκατάφερα τζιαι εξηγήθηκα. Εν το μεταξύ εγώ τα τηλέφωνα έκαμνα τα μες το Attica εξακολουθώντας να ψάχνω. Χασιμιός ο άλλος. Εγώ έπρεπε να πάω στο Ταύρο στη μάντρα να πληρώσω το γερανό, να πάω σταθμό Λαρίσσης στη τροχαία να τους πάρω την απόδειξη, να μου φκάλουν χαρτί τζιαι να πάω πίσω στη μάντρα να πιάω τη μοτόρα. Άτε, πάω σπίτι λαλώ όσπου να εμφανιστεί ο Σκάρτος. Τι εμπορούσε άλλο να συμβεί?
Απεργία ΚΑΙ τα taxi. Τυχερός μες την ατυχία μου, ήβρα ένα ταξιτζή που έφεφκε που το μηχανικό τζιαι εμείνισκε Ζωγράφου. Έφερε με πάνω ευτυχώς. Μες το taxi έπιαμε τζιαι ο άλλος τηλέφωνο. Έφκηκεν έξω έλειπε η μοτόρα λαλεί τζιαι ενόμισεν έφυα άφηκα τον τζιαι επήεν σπίτι. Έβαλα τον ήρτεν έπιαμε να ξεκινήσουμε να πάμε Ταύρο, τί να κάμω?
Σταματώ στη τράπεζα να τραβήσω λεφτά, ερούφησε μου τζιαι τη κάρτα το ΑΤΜ! Ναι ερούφησε μου τζιαι τη κάρτα! Που τα νέυρα μου άρκεψα να γελώ. Εγύρισε μου! Ευτυχώς ήταν ανοιχτά εδώκαν μου την. Επήαμε στο Ταύρο έπια τη μοτόρα τζιαι ήρτα έππεσα.
Εννά μου πείτε σαν μεν παρκάρεις πας το πεζοδρόμιο. Δεκτό. Αλλά εν τζιαι εν με την αστυνομία που τα είχα. Εν με την τύχη μου που εγινήκαν ούλλα μες σε μιά μέρα! Εν θυμούμαι πιο γκαντέμικη μέρα στη ζωή μου. Εφάν μου τζιαι 100 ευρώ εκτός των άλλων.
Τη νύχτα εφόούμουν να φκω που σπίτι αλλά τελικά επήα ήπια τα ποτάκια μου τζιαι εηρέμησα. Οι άλλοι εθέλαν να πάω μαζί τους καζίνο. Ρε μα 'σαστε πελλοί λαλώ τους? Κάπου έχει η μάνα μου ένα καπνιστήρι να το άψω να με καπνίσω.
Εψές εξεκίνησεν ο Φοίβος στο Μετρό. Έχει κανένα να ΄ρτει να πάμεν?
Πολλά δυνατός ο Σάββας Ισοβίτης. http://www.cybc.com.cy/index.php?option=com_content&view=article&id=97&Itemid=130 εκπομπή 9/2 παρουσιάζει το νέο του CD.
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010
Steve Urkel!
Καρναβάλια, ούλλοι έξω τζιαι εγώ σπίτι να δκιαβάζω. Να προσπαθώ τουλάχιστο. Εν τζιαι εν ότι επηρεάζει με που εν οι άλλοι έξω, απλά εβαρέθηκα, θέλω να τελιώνω, να χαλαρώσω, να περάσω 2-3 μέρες πας το κρεβάτι να φέρω το νου μου. Αρέσκουν μου τζιαι τα καρναβάλια τζιαι χάνω τα για δεύτερη σερί χρονιά λόγω εξεταστικής. Έχει που το δεύτερο έτος που επήα Πάτρα δηλαδή να κάμω καρναβάλια, να ντυθώ ξέρω ΄γω. Τζιαι περνά μου θέμα.
Το top ντύσιμο μου έκαμα το όταν ήμουν πρώτη Λυκείου. Εγώ με ένα φίλο μου επήαμε στο party που εκάμναν οι τελειόφοιτοι ντυμένοι Steve Urkel. Είμασταν πολλά δυνατοί όμως, όι μαλακίες. Εφόρουν καρό παντελόνι καφέ διπλομένο να φαίνουνται οι κλάτσες κουμπομένο στο αρφάλι, καρό πουκάμισο χρωματιστό κουμπομένο ως πάνω, τιράντες, γυαλιά όπως τζείνα που εφόρεν στην σειρά που είχε η μάνα μου που τα νιάτα της, το μαλλί εχτένισα το καππούα τζιαι εφόρισα τζιαι ρόπα της χημείας όπως εφόρεν σε καμπόσα επεισόδια. Εκάμαμεν TON πανικό, αλλά στο διαγωνισμό εβάλαν μας δεύτερους γιατί έπρεπε να φκάλουν κάποιον της ηλικίας τους τζιαι καλά τζιαι εφκάλαν μιαν που ήταν ντυμένη Αφροδίτη μίshη μου, αρχαία θεά με ένα άσπρο φόρεμα.
Πρώτη λυκείου. Ακούεται μου τοοοόσο μακρινό. Εν το μεταξύ το καλοτζιαίρι εννά κλείσω τα 24 τζιαι ακούεται μου πολλά μεγάλο νούμερο. Το 23 ας πούμε ακούεται μου ωραία. Το 24 εν μου κάθεται. Κάμνει μου κάτι σαν ένα νοητό όριο που πρέπει να αρκέψω να σοβαρεύκουμε τζιαι εγώ εν είμαι έτοιμος ακόμα νομίζω;p Κρίση ηλικίας που τα 23 μου, τι να πώ?
Συνήθως άμα εν εξεταστική, γράφω πιο συχνά απ' ότι τις υπόλοιπες περίοδους. Σε τούντην εξεταστική εν έγινε κάτι τέτοιο εν ξέρω γιατί. Τζιαι γενικά που τα blog που παρακολουθώ, έχω την εντύπωση ότι εν ππεμένη η κίνηση στις δημοσιεύσεις το τελευταίο τζιαιρό, εν ξέρω αν εν η ιδέα μου.
Άτε πάω να δκιαβάσω αλλό λλίο τζιαι να πέσω. Καλά να περάσετε!! Εν τζιαι του Βαλεντίνου άυριο, τωρά το σκέφτηκα. Να ζήσετε όσοι γιορτάζετε! Πέρσι εγώ έκαμα τραπέζι του Κλέφτη τζιαι σάμπου τζιαι φέτος εν πολλά πιθανό να γίνει το ίδιο.
Το top ντύσιμο μου έκαμα το όταν ήμουν πρώτη Λυκείου. Εγώ με ένα φίλο μου επήαμε στο party που εκάμναν οι τελειόφοιτοι ντυμένοι Steve Urkel. Είμασταν πολλά δυνατοί όμως, όι μαλακίες. Εφόρουν καρό παντελόνι καφέ διπλομένο να φαίνουνται οι κλάτσες κουμπομένο στο αρφάλι, καρό πουκάμισο χρωματιστό κουμπομένο ως πάνω, τιράντες, γυαλιά όπως τζείνα που εφόρεν στην σειρά που είχε η μάνα μου που τα νιάτα της, το μαλλί εχτένισα το καππούα τζιαι εφόρισα τζιαι ρόπα της χημείας όπως εφόρεν σε καμπόσα επεισόδια. Εκάμαμεν TON πανικό, αλλά στο διαγωνισμό εβάλαν μας δεύτερους γιατί έπρεπε να φκάλουν κάποιον της ηλικίας τους τζιαι καλά τζιαι εφκάλαν μιαν που ήταν ντυμένη Αφροδίτη μίshη μου, αρχαία θεά με ένα άσπρο φόρεμα.
Πρώτη λυκείου. Ακούεται μου τοοοόσο μακρινό. Εν το μεταξύ το καλοτζιαίρι εννά κλείσω τα 24 τζιαι ακούεται μου πολλά μεγάλο νούμερο. Το 23 ας πούμε ακούεται μου ωραία. Το 24 εν μου κάθεται. Κάμνει μου κάτι σαν ένα νοητό όριο που πρέπει να αρκέψω να σοβαρεύκουμε τζιαι εγώ εν είμαι έτοιμος ακόμα νομίζω;p Κρίση ηλικίας που τα 23 μου, τι να πώ?
Συνήθως άμα εν εξεταστική, γράφω πιο συχνά απ' ότι τις υπόλοιπες περίοδους. Σε τούντην εξεταστική εν έγινε κάτι τέτοιο εν ξέρω γιατί. Τζιαι γενικά που τα blog που παρακολουθώ, έχω την εντύπωση ότι εν ππεμένη η κίνηση στις δημοσιεύσεις το τελευταίο τζιαιρό, εν ξέρω αν εν η ιδέα μου.
Άτε πάω να δκιαβάσω αλλό λλίο τζιαι να πέσω. Καλά να περάσετε!! Εν τζιαι του Βαλεντίνου άυριο, τωρά το σκέφτηκα. Να ζήσετε όσοι γιορτάζετε! Πέρσι εγώ έκαμα τραπέζι του Κλέφτη τζιαι σάμπου τζιαι φέτος εν πολλά πιθανό να γίνει το ίδιο.
Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010
Έλα πάλι απόψε
Πόψε εν που τις λλίες φορές που διώ μάθημα την επομένη τζιαι είμαι τελιωμένος που γλίορα. Ίντα ωράια!;p Εσκέφτηκα να σας βάλω κάποια τραγούδια που έφα κόλλημα κάποτε, αλλά έννεν του είδους που σας εσυνήθισα. Έχουμε και λέμε:
Τούτο εν που το τζιαιρό του λυκείου τζιαι ναι είναι οι ΟΝΕ του Θεοφάνους. Τούτο το τραγούδι ήταν κάτι σαν το soundtrack του μεγάλου μου εφηβικού έρωτα.
Τούτο εν περίπου της ίδιας περιόδου με το άλλο. Σκοπελίτης Λεμονής! Ούτε ξέρω που το ήβρα τότε τούντο τραγούδι και πολύ αμφιβάλλω αν έφκαλε τζιαι δεύτερο CD τούτος ο Λεμονής. Υπάρχει και στο youtybe όμως!
Στρατός! Ήταν το τζιαιρό που εγίνηκε γνωστός ο Μακρόπουλος τζιαι έπαιζεν πολλά στα club. Τούντο τραγούδι άρεσκεν μου πολλά. Είχα το τζιαι πας το mobile μου τότε. Ήταν κάπου τζιαμέ τζιαι το τέλος του έρωτα που ελαλούσαμεν πριν τζιαι επήεννεν πολλά. Η αρχή του τέλους μάλλον. Τζείνα που μιαν είμασταν, μιαν εν είμασταν αλλά εν το επέρναμεν απόφαση. Στο ίδιο κλίμα και της ίδιας εποχής και το επόμενο.
Μιλούμε για μεγάλο κόλλημα! Έλιωσα το mobile να το παίζω που ήμουν μέσα. Ήταν το αγαπημένο μας με ένα παρέα μου τζιαι ακούαμεν το συνέχεια.
ΟΝΕ, Σκοπελίτης Λεμονής, Μακρόπουλος, Γονίδης και Λίτσα Γιαγκούση. Κι όμως κύριοι!;p
Τούτο εν που το τζιαιρό του λυκείου τζιαι ναι είναι οι ΟΝΕ του Θεοφάνους. Τούτο το τραγούδι ήταν κάτι σαν το soundtrack του μεγάλου μου εφηβικού έρωτα.
Τούτο εν περίπου της ίδιας περιόδου με το άλλο. Σκοπελίτης Λεμονής! Ούτε ξέρω που το ήβρα τότε τούντο τραγούδι και πολύ αμφιβάλλω αν έφκαλε τζιαι δεύτερο CD τούτος ο Λεμονής. Υπάρχει και στο youtybe όμως!
Στρατός! Ήταν το τζιαιρό που εγίνηκε γνωστός ο Μακρόπουλος τζιαι έπαιζεν πολλά στα club. Τούντο τραγούδι άρεσκεν μου πολλά. Είχα το τζιαι πας το mobile μου τότε. Ήταν κάπου τζιαμέ τζιαι το τέλος του έρωτα που ελαλούσαμεν πριν τζιαι επήεννεν πολλά. Η αρχή του τέλους μάλλον. Τζείνα που μιαν είμασταν, μιαν εν είμασταν αλλά εν το επέρναμεν απόφαση. Στο ίδιο κλίμα και της ίδιας εποχής και το επόμενο.
Μιλούμε για μεγάλο κόλλημα! Έλιωσα το mobile να το παίζω που ήμουν μέσα. Ήταν το αγαπημένο μας με ένα παρέα μου τζιαι ακούαμεν το συνέχεια.
ΟΝΕ, Σκοπελίτης Λεμονής, Μακρόπουλος, Γονίδης και Λίτσα Γιαγκούση. Κι όμως κύριοι!;p
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)