Χαίρω πολύ, thing!

Που μιτσής, πάντα ήθελα να αποκτήσω μακριά μαλλιά. Είχα το απωθημένο τζιαι έγινε πιο έντονο στο στρατό, που με εκούραζεν αφάνταστα η νοοτροπία του κουρεμένος-ξιουρισμένος-συσταρισμένος. Έτσι προς την απόλυση άρκεψα να καλλιεργώ το μαλλί μου.

Η τρίχα μου όμως εν λλίον άτσαλη, χοντρή και ολίγον σγουρή. Όσο εμεγάλωνε το μαλλί μου, εφούντωνε προς όλες τις κατευθύνσεις μιας και δεν επροσπάθουν καν να το χτενίσω. Πάντα εβαρκούμουν να χτενίζουμαι, εβαρκούμουν τα τζέλια, τα τζιερκά και τις λοιπές μαλακίες που κυκλοφορούν τζιαι γι΄αυτό τωρά καταβρίσκω την που το μόνο που χρειάζεται είναι να τα πιάνω κότσο.

Έφτασεν λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου και εγκαταστάθηκα στην Αθήνα ως φοιτητής. Εκτός που την δική μου παρέα άρκεψα να κυκλοφορώ τζιαι με την παρέα του αρφού μου. Κάποιος που τζείνους άρκεψεν να με λαλεί «το πράμα με τα μαλλιά». Χαρακτηριστικό περαστικό, μια μέρα στέλλει του μύνημα: «re popse ela poda na doume ti mappa.. fere tzie to prama mazi sou..». Να το δει τζιαι κανένας δηλαδή να μας παρεξηγήσει. Άρχισε έτσι σιγά σιγά να κυκλοφορεί «το πράμα». Στο τριήμερο που εκλείσαμε για το Πολυτεχνείο, plus το σαββατοκυρίακο, επήαμε 5ήμερο ταξίδι στο Βερολίνο(μερικές φορές διερωτούμαι τι σκατά φοιτητής του πολυτεχνείου είμαι χωρίς να έχω περάσει ποτέ τις 17 του Νιόβρη στην Αθήνα). Εκεί κυκλοφόρησε και η ξενόγλωσση version, το «thing», το οποίο τζιαι τελικά εκολλήσαν μου. Αρέσκει μου όμως τζιαι που τότε χρησιμοποιώ το τζιαι ο ίδιος.

I’m the thing and proud of it!

Κάτι άσχετο, αλλά οφείλω να το αναφέρω. Την Παρασκευή επήα στο Μητροπάνο. Ο άνθρωπος είναι συγκλονιστικός!! Νομίζω τούτος εν ο πιο αντιπροσωπευτικός χαρακτηρισμός. Ντάξει είδα τον ξανά στην συναυλία για τα δέντρα τον περασμένο Σεπτέμβρη, αλλά 3 τραούδκια που είπεν απλά ανόιξαν μου την όρεξη. Είναι τεράστια φωνή! Γενικά το πρόγραμμα ήταν ωραίο, εκτός που τον Λιδάκη που εμένα προσωπικά εκούρασεν με λλίο. Τούτα φυσικά εν γούστα. Συστήνω το πάντως ανεπιφύλακτα!