"Το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι..."

Ήρθες πάλι στο όνειρο μου. Πάει καιρός από την τελευταία φορά. Πάει καιρός από την τελευταία φορά που είχαμε επαφή.
Δεν σε συλλογίζομαι πολύ τελευταία. Τον τελευταίο μήνα η ζωή τρέχει και τρέχω και 'γώ από πίσω προσπαθώντας να πιάσω τον ρυθμό της· ανεπιτυχώς! Δεν τους μπορώ τους γρήγορους ρυθμούς, το ξέρεις. Υπάρχει και μια άλλη στο μυαλό μου. Τη σκέφτομαι περισσότερο από σένα, το εξομολογούμαι. Δεν απολογούμαι όμως.
Το ξέρω ότι θα ζηλέψεις. Έστω και λίγο θα ζηλέψεις. Έχεις μάθει μαζί μου να έρχεσαι πάντα πρώτη και μπορεί να μην σε νοιάζει και τόσο αλλά θα ζηλέψεις. Όχι δεν έχω αρχίσει να σε ξεχνάω. Πώς μπορώ άλλωστε; Απλά εμείς τελιώσαμε. Η ζωή όμως όχι. Προχωρά και δεν γυρίζει πίσω για κανέναν.
Τα βλέπω όλα πιο καθαρά. Το καράβι μου έχει ξεφύγει από την φουρτούνα και τα νερά έχουν γαληνέψει. Έχουμε βρεί ήδη στεριά. Δεν αράξαμε όμως. Προχωράμε. Μετά το Αμστερνταμ, το Λίβερπουλ, δεν μπορώ να αράξω σε μικρό λιμάνι. Οι ναύτες πεθύμησαν ένα νόστιμο πιάτο φαί, να σμίξουν με γυναίκες στο λιμάνι, μα εμπιστεύονται τυφλά τον καπετάνιο. Αυτός ξέρει...