Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Που λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο και βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημεία...

Προχτές είπα ότι πλέον εγώ είμαι τζείνος που μαθαίνει τραούδκια του αρφού μου, αλλά ήρτεν να με διαψεύσει. Ποτέ εν έδωκα στον Κραουνάκη ιδιαίτερη σημασία, εννοώ να κάτσω να μελετήσω λλίο τη δισκογραφία του. Ξέρω αρκετά που τα γνωστά του τραούδκια, κόκκινα γυαλιά, ανθρώπων έργα, ξέρω γω, αλλά τούτο εν έτυχε ποτέ να το ακούσω. Τζιαι βάλλω το τραγουδημένο που τον ίδιο, γιατί κατ' εμέ, οι ερμηνείες των δημιουργών πάντα ξεχωρίζουν.



Μιας τζιαι έθιξα το θέμα να βάλω ακόμα ένα video που αποδεικνύει, για μένα, ότι οι ερμηνείες που τους δημιουργούς ξεχωρίζουν. Βρίσκω τες πολλά πιο άμεσες τζιαι αυθεντικές, έστω τζι αν δεν διαθέτουν τις φωνές που έχουν οι Αλεξίου τζιαι η Τσανακλίδου στο πρώτο, ή η Τσαλιγούπουλου σε τούτο.



Τούτο το καλοτζιαίρι η παραλιακή φκάλλει μου έναν άλλο εαυτό. Εν ξέρω τι συμβαίνει, αλλά εγώ διασκεδάζω το αφάνταστα!;p

3 σχόλια:

Πρασινη νεραιδα είπε...

μεγα λαθος
που δεν του εδωσες σημασια εννοω...
αντε, καλη αρχη.
οχι βαθια στην τρυπα του κουνελιου ομως
καλημερες

Knight είπε...

Χαίρετε, μετά που σχετική αποχή!

"Το πάτωμα" εν ένα τραγούδι με υπέροχο στίχο, κατ' αρχάς...
Απορία: Η μουσική θυμίζει σου τίποτε, ή έννα με πελλάνουν ούλλοι;

Υποκειμενικά, τωρά (το προηγούμενο εν αντικειμενικό), ο Κραουνάκης εν τζιείνο το στυλ του δημιουργού που άμα σου ερμηνεύσει τραγούδι του, κάμνεις click! Δηλαδή, μπορεί να ακούσεις ένα τραγούδι του που 5 διαφορετικούς ερμηνευτές τζιαι να μεν το συλλάβεις εντελώς, παρά μόνο να διαπιστώσεις ότι ο στίχος του εν πιο βαθυστόχαστος που άλλα... άμα έρτει ο Κραουνάκης τζιαι ανοίξει το στόμα του, όμως, με τις γκριμάτσες, το ιδιαίτερο του στυλ τζιαι τες διακυμάνσεις της φωνής του, που εν ούτως ή άλλως ξεχωριστή, πιάνεις το νόημα στο έπακρο! Άποψη μου, φυσικά... ;)

PS: Ο στίχος που επέλεξες για τίτλο εν all-time-classic, ουσιώδης στίχος... Προσωπικά τρέφω του απεριόριστη εκτίμηση, είχα τον ξεχωρίσει που παλιά (προφανώς εξεχωρίσαν τον τζι' άλλοι, φυσικά)! Χαίρομαι... :)

ρίτσα είπε...

hmm wraia tragoudakia

καταλαβαίνω αυτό που λες με τους δημιουργούς

δεν είναι απόλυτο, αλλά από τη στιμγή που η τέχνη, άρα και το τραγούδι χρειάζεται αίσθημα

ποιος καλύτερος να το ερμηνεύσει από αυτόν που το ένιωσε και το εμπνεύστηκε πρώτος;

α και καλή διασκέδαση στην παραλιακή:)