Munchen Oktoberfest 2009

Προσοχή! Ακολουθεί πολύ μεγάλο post



Που το τζιαιρό που θυμούμαι κάθε καλοτζιαίρι δουλεύκω. Ντάξει, ως τζιαι το Γυμνάσιο μάλλον εποσκολιούμουν απλά. Που το Λύκειο όμως τζιαι μετά νομίζω ότι όντως επρόσφερα. Είτε στη δουλειά του παπά μου, είτε στη μάνα μου, κυρίως όμως στους θείους μου, πάντα εδούλευκα τζιαι δόξα το Θεό, εν εχρειάζετουν να τα δώκω στην οικογένεια για να τα φκάλουμε πέρα, αλλά έτρωα τα σε πράματα που έθελα. Που το τζιαιρό που ήρτα φοιτητής, τα παραπάνω λεφτά που φυλάω, τρώω τα σε ταξίδκια.
Το πρώτο έτος Βερολίνο. Το δεύτερο Άμστερνταμ-Βρυξέλλες, τζιαι είχα τζιαι ένα δώρο που τους γονείς μου Νέα Υόρκη, στο ταξίδι έτους του αρφού μου, που εθεωρήσαν ότι ήταν καλή ευκαιρία, αλλά τα περισσότερα pocket money ήταν πάλι που τις αποταμιεύσεις μου. Το τρίτο έτος επήα μονοήμερο στο Μιλάνο στο Inter-Ανόρθωση τζιαι Ρώμη. Το τέταρτο έτος τωρά ξεκινά αλλά το ταξίδι μου επήατο ήδη. Μόναχο Oktoberfest.
Το ταξίδι εν εξεκίνησεν και με τους καλύτερους οιωνούς. Επετούσα 6.45, αεροδρόμιο που τις 5 παρά, αλλά ήταν κάτω το κωλοσύστημα της Lufthansa και το check-in εγίνετουν manual. Τρεις ώρες στέκοντας στη ουρά τζιαι τρεις ώρες καθυστέρηση. Έμπηκα μες το αεροπλάνο τζιαι εξέρανα του ύπνου τις πρώτες 2 ώρες. Όταν εξύπνησα ούλλα εδιορθωθήκαν. Εάνοιξα το παράθυρο τζιαι έβλεπα τα ατελίωτα βουνά με τις άσπρες βουνοκορφές, που μάλλον πρέπει να ήταν οι Άλπεις(?). Μετά ατελείωτη πεδιάδα, πρασινά παντού. Εχαλάρωσα. Το ταξίδι τωρά εξεκίνησε!
Έπιασα τη βαλίτσα μου, επήα προς το τραίνο, ένας συμπαθητικός κύριος έδειξε μου πιο εισητήριο πρέπει να φκάλω και εξεκίνησα για να κατεβώ στο κέντρο να πάω στο ξενοδοχείο. Οι συγκοινωνίες ήταν απίστευτα εύχρηστες τζιαι μόνο πρόβλημα ήταν οι μηχανές που έφκαλες εισητήρια, που έπρεπε να ξέρεις γερμανικά για να καταλάβεις. Έκατσα στο τραίνο δίπλα που ένα παράθυρο τζιαι εξεκινήσαμεν. Γουστάρω αφάνταστα να ταξιδεύκω με τραίνο ή αεροπλάνο, να κάθουμαι στο παράθυρο, να ακούω μουσική και να αφήνουμαι στις σκέψεις μου.
Εάλλαξα γραμμή, επήα στο ξενοδοχείο άφηκα τα πράματα μου και εκατέβηκα αμέσως στην Marineplatz, την κεντρική πλατεία, που με επεριμέναν οι άλλοι για να πάμε στο φεστιβάλ.
Φκαίνεις που το metro μες το φεστιβάλ. Παναϋρι κανονικό, αλλά πολλά μεγάλο. Πάγκοι με παιχνίδκια, με λουκάνικα, ψάρκα στη σούβλα, γυρώ γυρώ μεγάλα fun rides, άλογα που κουβαλούν τα βαρέλια με τη μπύρα τζιαι κόσμος, πολλής κόσμος, οι παραπάνω με παραδοσιακές στολές!


Χωρίς να χάσουμε χρόνο εμπήκαμε στη πρώτη τέντα. Έφερεν μας η κοπέλλα τα Mass(τα ποτήρκα του Λίτρου) μας, επαραγγείλαμε τζιαι κάτι παραδοσιακά φαγιά τζιαι εξεκινήσαμεν. Ως την νύχτα που εφύαμε εγυρίσαμεν 4-5 τέντες, ήπιαμε που 6L μπύρα, εφάμεν ξανά, εκερδίσαμε δώρα που τη σκοποβολή τζιαι εμαλλώσαμε με τη γρια που είχε το σφυρί με το κουδούνι, αφού είμαστε τόσο μεθυσμένοι που εν εβρίσκαμε καλά το στόχο να παίξει το καμπανελλί(εγώ εν τον έβρισκα καθόλου;p) τζιαι εθέλαμε να παίζουμε συνέχεια όσπου να χτυπήσει τζιαι εν μας άφηνε επειδή εκαρτερούσαν τζι άλλοι.


Έκάμαμεν τζιαι fun rides τέλεια! Είχε ένα τραινούι που εφένετουν πολλά παιδικό τζιαι εφκήκαμεν για χάζι, εξεκίνησεν έτσι τέλια χαλαρά τζιαι στο τέλος εχτύπαν μας πάνω κάτω σαν τα χταπόδκια, σε φάση που μου έφυεν η φωτογραφική που τα shιέρκα(είχα το shοινούι ντάξει). Το video που έφκαλα εν κορυφαίο!
Το αποκορύφωμα ήταν που επήα να κλέψω mass που τη τελευταία τέντα, 3 θέμα όι ένα, βάλλοντας τα πουκάτο που το σακάκι(είχα τη εντύπωση ότι έμπορα να φαίνουμε φυσιολογικός;p) αλλά την ώρα που έφκαινα που την πόρτα έππεσε το σακκάκι τζιαι εσυνάξαν με οι security της τέντας. Ότι ναναι! Ήμουν γάρος!


Στο metro ήβραμε έναν άλλο συμπαθητικό κύριο που ερωτήσαμεν τον για να βρουμε που κατεβαίνουμε(ήπαμε, εν είμασταν καλά;p) τζιαι στο τέλος εσυνόδευσε μας ως την στάση μας. Μετά το Βερολίνο, εσχηματίστηκεν μου μια εντύπωση ότι οι Γερμανοί εν παωμένοι, αλλά στο Μόναχο εάλλαξα εντύπωση. Ύστερα είπαν μου ότι οι Βαυαροί περιπαίζουν τους Βερολινέζους κρυόκωλους!
Όταν εφτάσαμε στο ξενοδοχείο επιάσαμε τζιαι μια μπύρα που το bar για να κλείσουμε τη νύχτα. Έτσι ετέλιωσε η πρώτη μέρα. Τη νύχτα εν ετζοιμήθηκα πολλά καλά. Πώς θα μπορούσα άλλωστε μετά που τόσες καταχρήσεις. Ήταν ότι εχρειάζουμουν όμως μετά την εξεταστική!
Την επόμενη μέρα επήαμε στην BMW. Εν το BMW Walt, το BMW Museum, o πύργος με τα γραφεία τζιαι εργοστάσιο. Εμπήκαμε στα δκυό πρώτα. Για το εργοστάσιο πρέπει να κλείσεις ραντεβού για ξενάγηση.
Tο BMW Welt, εκτός που ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής, εν σαν ένα μεγάλο showroom. Μπόρεις να δεις τα αυτοκίνιτα, της μοτόρες, τις μηχανές τους, έναν εξομοιωτή και άλλα πολλά ενδιαφέροντα σε σχέση με τη τεχνογνωσία της BMW. Που τζιαμέ μπόρεις επίσης να παραλάβεις το αυτοκίνητο σου, που ανεβαίνει μες τη μέση με asanser. To BMW Museum έχει τα πάντα σε σχέση με την BMW που το τζιαιρό που εξεκίνησε τζιαι πολλά concept cars.


Μετά επήαμε βόλτα στο Olympiapark, ο τόπος που εγινήκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1972, που εκτός τις αθλητικές εγκαταστάσεις, έχει τεχνητούς λόφους, τεχνητή λίμνη και τον Ολυμπιακό πύργο, ο οποίος έχει πάνω περιστρεφόμενο εστιατόριο.


Για φαί τζιαι μπύρα επήαμε σε μια που τις πιο παλιές μπυραρίες του Μονάχου και τη διασημότερη του κόσμου, το Ηofbrauhaus. Δαμέ έκαμε τζιαι τις πρώτες συγκεντρώσεις του κόμματος του ο Χίτλερ. Έχει ειδικό χώρο όπου οι τακτικοί πελάτες κλειδώνουν τα ποτήρια τους για να το χρησιμοποιούν όποτε παν. Οι συγκεκριμένοι έχουν και δικά τους τραπέζια που εν δικαιούται να κάτσει κανένας άλλος.


Επήαμε μια βόλτα στην αγορά Viktualienmarkt τζιαι μετά για ύπνο. Το μεθύσι της προηγούμενης μέρας τζιαι το περπάτημα του πρωινού εξουθενώσαν μας. Τη νύχτα επήαμε για ποτό και φαί στο Hard Rock Cafe.
Το επόμενο πρωί επήαμε στο Englischer Garten. Εν το πιο μεγάλο αστικό πάρκο της Γερμανίας. Πράσινο παντού και φυσικά υπαίθριες μπυραρίες. Επήαμε στο Chinesischer Turm, που έχει μια κινέζικη παγόδα που στο δεύτερο όροφο παίζει μπάντα και γυρώ εν τα τραπέζια της μπυραρίας και στο Seehaus, που τα τραπέζια εν πας την άκρη της λίμνης και οι παπύρες και οι κύκνοι περνούν που δίπλα σου σαν πίνεις την μπύρα σου.


Την νύχτα επήαμε για μπύρα στην Augustinerbrau, που είναι πάλε μια ιστορική μπυραρία και μετά εφάμε ένα πολλά ωραίο steak σε αργεντίνικο εστιατόριο.
Την επομένη επήαμε στο Residenz που ήταν η κατοικία των Βαυαρών βασιλιάδων. Τερράστιο κτίριο με ωραίους κήπους. Εκάμαμεν την βόλτα μας αλλά εν εμπήκαμε μέσα. Εγυρίσαμεν λλίο τη περιοχή τζιαμέ γύρω τζιαι ακολούθως επήαμε για φαι τζαι μπύρες στο Ηofbrauhaus.
Το απόγευμα εκατεβήκαμε στο φεστιβάλ. Σάββατο, μια μέρα πριν να τελιώσει και εγινίσκετουν της πουτάνας. Ουρές ο κόσμος για να μπει στις τέντες. Εκάμαμε το Eurostar, το μεγάλο το roller coaster, κάτι άλλα fun rides, επιάσαμε σουβενίρ, εγυρίσαμε λλίο και επιστρέψαμε στη πόλη. Έτσι για αλλαγή επήαμε για μπύρες και φαί, αλλά επιστρέψαμε γλήορα στο ξενοδοχείο γιατί εγώ ήμουν λλίο άρρωστος.
Το επόμενο πρωί επήαμε στο Dachau. Ένα που τα πιο μεγάλα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των ναζί. Άλλο να τα δκιαβάζεις σε βιβλία τζιαι άλλο να τα βλέπεις που κοντά. Η ανθρώπινη θηριωδία στο μεγαλείο της. Τζιαι τι εν τους εκάμαν τους ανθρώπους.
Κάθε πρωί επιάνναν αναφορά. Η συγκέντρωση εκράταν ώσπου να μετρηθούν και να φκαίνει σωστός ο αριθμός. Εξαντλημένοι εστέκονταν για ώρες και ήταν υπόχρεοι αν κάποιος επεθάνισκε να το κουβαλούν μαζί τους για να φκαίνει σωστός ο αριθμός. Εδουλεύκαν που τις 5 το πρωί ώσπου να νυχτώσει, υποσιτιζούνταν εμεινίσκαν μόνο κόκκαλα, εβασανίζαν τους, εκάμναν τους πειραματόζωα και στο τέλος ελούναν τους με χημικά τζιαι εσύρναν τους μες τους φούρνους και εκρούζαν τους. Ήταν συγκλονιστική εμπειρία.


Επιστρέψαμε στη πόλη, επήαμε για φαί τζιαι μετά πάλε στο Ηofbrauhaus για μπύρες. Πιο αργά επεράσαμε τζιαι που το Hard Rock για μπύρα, μετά που το Weiβes Brauhaus τζιαι τέλος σε ένα bar που μας έστειλεν ένα παιδί που τη Θεσσαλονίκη που ήβραμε, όπου ήπιαμε τη τελευταία μπύρα του ταξιδκιού.
Έφτασεν η μέρα της επιστροφής αλλά έμεινε κάτι πολλά σημαντικό που εν το είδαμε. Επακετάραμε, εκάμαμεν check out και εξεκινήσαμε για το Deutsches Museum. Είναι το μεγαλύτερο μουσείο τεχνολογίας και μηχανικής στο κόσμο. Έχει τα πάντα. Τα πάντα όμως. Κανονικά χρειάζεσαι μια μέρα για κάθε τμήμα για να το γυρίσεις αλλά εμείς επεράσαμεν το σε λλίες ώρες. Επήα τζιαι στο τεχνολογικό μουσείο του Βερολίνου, αλλά τούτο ήταν πολλά πιο μεγάλο τζιαι με πολλά παραπάνω πράματα. Πλοία, υποβρήχια, αεροπλάνα, διαστημόπλοια, πυραύλοι, η μηχανή Enigma του Β' Παγκοσμίου, ένα μοντέλο κυττάρου μεγενθυμένο 350.000 φορές, οι πρώτοι υπολογιστές που είχαν μέγεθος δωματίου, το αυθεντικό αεροπλάνο των αδερφών Wright τζιαι πολλά άλλα.


Επήαμε πίσω στο ξενοδοχείο να πιάσουμε τις βαλίτσες μας για να φύουμε για αεροδρόμιο. Εν κανεί που είχαμε ήδη αρκήσει, εν τις εβρίσκαν. Εκράτουν το χαρτούι που μου εδώκαν για τις βαλίτσες έδειχνα το της receptionist τζιαι ελάλεν μου, έννεν στην αποθήκη εν μπορώ να κάμω κάτι. Άρκεψεν τζιαι έπερνεν με. Εφώναξεν της manager που έκαμε το αυτονόητο, να πιάει δηλαδή την πρωινή receptionist να τη ρωτήσει. Έβαλεν τες αλλού. Εφέραν μας τες τζιαι εξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο ανάμιση ώρα πριν την πτήση. Έπιαμε ένα μικρό άγχος άμπα τζιαι εν φτάσω. Μισή ώρα πριν την πτήση έμπηκα με ταχύ βήμα στο terminal τζιαι εγύρευκα να βρω το check in μου. Εκατάφερα τα! Έκατσα στο αεροπλάνο τζιαι έπνασα.
Το ταξίδι ετέλιωσε. Πέντε μέρες, 20L μπύρα, πολλή φαί τζαι πολλές νέες εικόνες στο μυαλό μου. Υπομονή μέχρι το επόμενο ταξίδι!!