Πόψε εν που τις λλίες φορές που διώ μάθημα την επομένη τζιαι είμαι τελιωμένος που γλίορα. Ίντα ωράια!;p Εσκέφτηκα να σας βάλω κάποια τραγούδια που έφα κόλλημα κάποτε, αλλά έννεν του είδους που σας εσυνήθισα. Έχουμε και λέμε:
Τούτο εν που το τζιαιρό του λυκείου τζιαι ναι είναι οι ΟΝΕ του Θεοφάνους. Τούτο το τραγούδι ήταν κάτι σαν το soundtrack του μεγάλου μου εφηβικού έρωτα.
Τούτο εν περίπου της ίδιας περιόδου με το άλλο. Σκοπελίτης Λεμονής! Ούτε ξέρω που το ήβρα τότε τούντο τραγούδι και πολύ αμφιβάλλω αν έφκαλε τζιαι δεύτερο CD τούτος ο Λεμονής. Υπάρχει και στο youtybe όμως!
Στρατός! Ήταν το τζιαιρό που εγίνηκε γνωστός ο Μακρόπουλος τζιαι έπαιζεν πολλά στα club. Τούντο τραγούδι άρεσκεν μου πολλά. Είχα το τζιαι πας το mobile μου τότε. Ήταν κάπου τζιαμέ τζιαι το τέλος του έρωτα που ελαλούσαμεν πριν τζιαι επήεννεν πολλά. Η αρχή του τέλους μάλλον. Τζείνα που μιαν είμασταν, μιαν εν είμασταν αλλά εν το επέρναμεν απόφαση. Στο ίδιο κλίμα και της ίδιας εποχής και το επόμενο.
Μιλούμε για μεγάλο κόλλημα! Έλιωσα το mobile να το παίζω που ήμουν μέσα. Ήταν το αγαπημένο μας με ένα παρέα μου τζιαι ακούαμεν το συνέχεια.
ΟΝΕ, Σκοπελίτης Λεμονής, Μακρόπουλος, Γονίδης και Λίτσα Γιαγκούση. Κι όμως κύριοι!;p
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου