Αθήνα

Συνήθως άμα με πιάνει, κλείουμε μες το δωμάτιο μου ώσπου να μου περάσει. Πόψε επνίουμουν σπίτι τζιαι έπια τη μοτόρα τζιαι έφυα. Destination unknown.
Εκατέβηκα τη Βασιλίσσης Σοφίας τζιαι έμπηκα προς Κολωνάκι.
Σόλωνος. Δκυο ομάδες των ΜΑΤ ανεβαίνουν την Σόλωνος περνώντας ανάμεσα στις "εκδιδόμενες". Κάπου ανάμεσα ένα τζιαινούρκο BMW Χ5 κόφκει την κυκλοφορία για να φορτώσει κοπέλα που το πεζοδρόμιο.
Πατησίων. Μπροστά που το Πολυτεχνείο δκυο ξένοι δέρνουν έναν άλλον. Δίπλα ο παράδρομος γεμάτο πρεζάκια. Περιφέρουνται άσκοπα μες το δρόμο, άλλοι πλωμένοι πας το πεζοδρόμιο.
Σταδίου. Έναν RX8 ή "ψουμνίζει" έναν ξένο, ή ψουμνίζει που τον ξένο, μπροστά που το Notos. Άρκεψε να ψιλοβρέshει.
Σύνταγμα. Standard πόστο μέρα-νύχτα τα McDonalds γεμάτα.
Μετά επήα που το νέο μουσείο της Ακρόπολης, έφκηκα που πίσω στον πεζόδρομο τζιαμέ στο Ηρώδειο τζιαι εκατέβηκαν τον ως το Θησείο. Τι ωραία! Πουπάνω να φαίνεται ο Παρθενώνας φωτισμένος τζιαι η βροχή έκαμεν τα δέντρα να αφήκουν τις μυρωδκιές τους. Ζευκαρούδκια ποτζί ποδά να φιλιούνται τζιαι ένα ζευκάρι ηλικιωμένοι κάθουνται έξω σε ένα τραπεζάκι τζιαι μιλούν. Ζηλεύκω.
Μοναστηράκι, Αθηνάς, το round about της Ομόνοιας εννοείται γεμάτο κόσμο τζιαι ας βρέshei, ξανά Σταδίου τζιαι δρόμος προς το σπίτι. Τούτη εν Αθήνα, τούτη εν η Ελλάδα. Με τα καλά της, με τα κακά της, με τα πάνω της τζιαι με τα κάτω της. Τζιαι είμαι σίουρος εννάν δύσκολο κάποια στιγμή που εννά πρέπει να την αφήκω.
Εγώ, σε μια πόλη 5 εκατομυρίων, πιο μόνος από ποτέ...