Ακόμα ένα τικ!

Που το τζιαιρό που είρτα Αθήνα εν σαν να έχω μες το συρτάρι μου μια λίστα τζιαι κάθε τόσο να βάλλω τικ. Μια λίστα με τους τραγουδιστές που εμεγάλωσα με τα τραούδκια τους τζιαι νιώθω πολλά ωραία την πρώτη φορά που τους ακούω που κοντά.
Σήμερα επήα στην Αρχιτεκτονική που παίζει ο Μάνος Ξυδούς με τον Πάνο Κατσιμίχα. Το Μάνο Ξυδούς είδα τον αρκετές φορές με τους Πυξ Λαξ. Παίζει να μεν έχασα συναυλία τους στην Κύπρο. Είπεν αρκετά τραγούδια που Πυξ Λαξε, με τζείνη την τόσο ωραία χαρακτηριστική βραχνάδα τζιαι εθυμήθηκα τα νιάτα μου(ναι ακούται κάπως, αλλά τότε που ήμουν τρίτη Γυμνασίου ας πούμε, φαίνεται μου αρκετά μακρυνό).
Τον Κατσιμίχα όμως ήταν η πρώτη φορά. Ήταν πάρα πολλά καλός. Ειδικά μια ώρα που εκάτεβηκε που τη σκηνή τζιαι εshιερέταν τον κόσμο ένα-ένα σαν ετραγούδαν, ένιωσα πολλά οικεία μαζί του, έν ξέρω πως αλλιώς να το πώ. Απλός, λιτός και απέριττος, παρέα με τη φυσαρμόνικα του.



Εγώ βασικά, πόψε έθελα να πάω στο Χαρούλη, αλλά έπιασα που την Τρίτη τηλέφωνο να κάμω κράτηση τζιαι εν είχεν τόπο. Είμαι σίουρος ότι κάποιοι εννά διερωτηθούν ποιος εν ο Χαρούλης. Ο Χαρούλης εν ένας εξαιρετικός τραγουδιστής που την Κρήτη, που αν τζιαι δεν είναι ακόμα τόσο γνωστός, έχει ένα πιστό κοινό που τον ακολουθεί. Μετά επρότεινα τους Πορτοκάλογλου αλλά εν τους εκαλοάρεσεν η ιδέα τζιαι τελικά εβάλαν με να επιλέξω που Κορκολή-Πρωτοψάλτη, Γλυκερία-Τσαλιγοπούλου, Ξυδούς-Κατσιμίχα. Όπως εκαταλάβατε εδκιάλεξα το τελευταίο τζιαι δεν το μετανιώνω καθόλου!
Πραγματικά η νύχτα εξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Επέρασα πολλά ωραία, το πρόγραμμα πολλά ωραίο όπως πολλά ωραίο ήταν τζιαι το συγκρότημα που έπαιζεν μετά, "Τα παιδία παίζει", που ένας τύπος ετραγούδησεν το Show must go on των Queen τζιαι εshισεν το.
Highlight της βραδιάς ήταν όταν ελαλούσαν το Knockin' on heaven's door τζιαι ο Κατσιμίχας εμιμήθηκε την φωνή του Bob Dylan. Ήταν τέλια ο ίδιος!
Εννά πάω τζιαι στο Χαρούλη, σύντομα! Κατά τα άλλα τη Δευτέρα γράφω Μηχανική Φυσικών Διεργασιών τζιαι όπου να ΄σαι ξημερώνει τζιαι κόμα να πέσω. Καλημέρα!!!