Η γκαντεμόμερα!

Επερίμενα τη Παρασκευή πως τζιαι πως, να τελειώσει τζιαι επίσημα η εξεταστική -γιατί ανεπίσημα έκλεισα τα που την Τετάρτη- να χαλαρώσω, να φκω να ξεδώσω. Εγινήκαν μου τα απίστευτα όμως!
Εξεκίνησα το πρωί επήα το γυρώ μου στη σχολή, έτσι, βόλτα που το μάθημα τζιαι είπαμε με το συμφοιτητή μου το Σκάρτο να κατεβούμε Attica, να δούμε αν έβρουμε τίποτε τωρά πριν τελειώσουν οι εκπτώσεις. Άφηκεν την μοτόρα σπίτι τζιαι εξεκινήσαμεν με τη δική μου. Ήταν αυτούμενη η λαμπούα της πεζίνας. Εγύρισα 10 πεζίνες? Τίποτε. Τις απεργίες ως γνωστόν έχουν τες πρόχειρες. Τελικά ήβρα Αμπελόκηπους έβαλα με τιμή +20 λεπτά το λίτρο. Ως δαμέ καλά.
Εκατεβήκαμε στο Attica, επάρκαρα τη μοτόρα τζιαμέ που τη βάλλω πάντα. Απέναντι, πας το πεζοδρόμιο, δίπλα που το περίπτερο. Ήβρεν ο Σκάρτος κάτι φανέλλες επήεν στο ταμείο να τις πληρώσει, λαλώ του προχωρώ δαμέ στον ίδιο όροφο τζιαι έλα να με έβρεις. Επήα εγώ ήβρα ένα jean, εδοκίμασα το, επήα να το πληρώσω τζιαι τούτος εν εφάνηκε. Έπιαννα τον τηλέφωνο κλειστό. Εγύρευκα τον μισή ώρα μες το Attica, εγύρισα τους ορόφους τίποτε. Άτε λαλώ πάω κάτω μπορεί ναν στη μοτόρα.
Πάω έξω, η μοτόρα έλειπε! Ήμουν ήδη φουτουνιασμένος με τον άλλο που εχάθηκε, έλειπε τζιαι η μοτόρα, άρκεψε να με βρίσκει η πελλάρα. Είχεν κάτι αστυνομικούς τζιαμέ, ρωτώ τους αν επέρασε γερανός να εφόρτωσε μοτόρες, είπε μου ναι, έδωκε μου τζιαι τηλέφωνο να πιάω να μου πουν τι να κάμω.
Ελλάδα! Έπιασα, εδώκαν μου άλλο τηλέφωνο, έπιασα το, εδώκαν μου άλλο τζιαι ξανά το ίδιο τζιαι τελικά εκατάφερα τζιαι εξηγήθηκα. Εν το μεταξύ εγώ τα τηλέφωνα έκαμνα τα μες το Attica εξακολουθώντας να ψάχνω. Χασιμιός ο άλλος. Εγώ έπρεπε να πάω στο Ταύρο στη μάντρα να πληρώσω το γερανό, να πάω σταθμό Λαρίσσης στη τροχαία να τους πάρω την απόδειξη, να μου φκάλουν χαρτί τζιαι να πάω πίσω στη μάντρα να πιάω τη μοτόρα. Άτε, πάω σπίτι λαλώ όσπου να εμφανιστεί ο Σκάρτος. Τι εμπορούσε άλλο να συμβεί?
Απεργία ΚΑΙ τα taxi. Τυχερός μες την ατυχία μου, ήβρα ένα ταξιτζή που έφεφκε που το μηχανικό τζιαι εμείνισκε Ζωγράφου. Έφερε με πάνω ευτυχώς. Μες το taxi έπιαμε τζιαι ο άλλος τηλέφωνο. Έφκηκεν έξω έλειπε η μοτόρα λαλεί τζιαι ενόμισεν έφυα άφηκα τον τζιαι επήεν σπίτι. Έβαλα τον ήρτεν έπιαμε να ξεκινήσουμε να πάμε Ταύρο, τί να κάμω?
Σταματώ στη τράπεζα να τραβήσω λεφτά, ερούφησε μου τζιαι τη κάρτα το ΑΤΜ! Ναι ερούφησε μου τζιαι τη κάρτα! Που τα νέυρα μου άρκεψα να γελώ. Εγύρισε μου! Ευτυχώς ήταν ανοιχτά εδώκαν μου την. Επήαμε στο Ταύρο έπια τη μοτόρα τζιαι ήρτα έππεσα.
Εννά μου πείτε σαν μεν παρκάρεις πας το πεζοδρόμιο. Δεκτό. Αλλά εν τζιαι εν με την αστυνομία που τα είχα. Εν με την τύχη μου που εγινήκαν ούλλα μες σε μιά μέρα! Εν θυμούμαι πιο γκαντέμικη μέρα στη ζωή μου. Εφάν μου τζιαι 100 ευρώ εκτός των άλλων.
Τη νύχτα εφόούμουν να φκω που σπίτι αλλά τελικά επήα ήπια τα ποτάκια μου τζιαι εηρέμησα. Οι άλλοι εθέλαν να πάω μαζί τους καζίνο. Ρε μα 'σαστε πελλοί λαλώ τους? Κάπου έχει η μάνα μου ένα καπνιστήρι να το άψω να με καπνίσω.
Εψές εξεκίνησεν ο Φοίβος στο Μετρό. Έχει κανένα να ΄ρτει να πάμεν?




Πολλά δυνατός ο Σάββας Ισοβίτης. http://www.cybc.com.cy/index.php?option=com_content&view=article&id=97&Itemid=130 εκπομπή 9/2 παρουσιάζει το νέο του CD.