Όταν τον είδα τελευταία φορά πέρσι στην Αρχιτεκτονική με το Κατσιμίχα, έγραψα για τζείνη την ωραία χαρακτηριστική βραχνάδα που με επήρε πίσω στα χρόνια του Γυμνασίου τζιαι του Λυκείου που είχα μεγάλο κόλλημα με τους Πυξ Λαξ. "Έφυγε" από τη ζωή προδομένος από την καρδιά του εδκιάβασα πριν λλίο. Καλό ταξίδι Μάνο...
1 σχόλιο:
Και θα ναι, είμαι σίγουρη, αιωνία η μνήμη του.
Δημοσίευση σχολίου