Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...

Έπαιξεν μια πολλά μεγάλη εισαγωγή στο πιάνο. Μουσική το ίδιο ταξιδιάρικη με τους στίχους του Καββαδία. Εξεκίνησεν να τραγουδά τους 7 νάνους στο s/s Cyrenia τζιαι ο κόσμος εχειροκρότησε. Κατάθεση ψυχής. Μόνο τούτο μπόρει να περιγράψει την ερμηνεία τζιαι το παίξιμο του! Φέρμου όποια μεγάλη φωνή θέλεις, την ερμηνεία τούτου του τραουδκιού που το Μικρούτσικο εν θα την αλλάξω με τίποτε!
Ετέλιωσε το τραγούδι πολλά συγκινημένος. Ήταν ολοφάνερο, ακόμα τζιαι που το πάνω διάζωμα που ήμουν εγώ. Ο κόσμος τωρά εχειροκρόταν ακατάπαυστα τζιαι ο Μικρούτσικος έκαμνεν συνέχεια υποκλίσεις. Ήταν η κορυφαία στιγμή της νύχτας.
Τα άλλα τραγούδια που εξεχωρίσαν, για μένα, ήταν τζιαι τα υπόλοιπα που είπε ο Μικρούτσικος. Το Μοναξιά χιλιάδες φύλλα και το Γυναίκα που είπε με τον επίσης συγκλονιστικό Θηβαίο. Εξανάγραψα το. Έχω αδυναμία στις ερμηνείες των δημιουργών.
Ήντα τέλειο είναι το Ηρώδειο κάτω που τον φωτισμένο Παρθενώνα!
΄Εν ξέρω για σας, αλλά εμένα αρέσκει μου πολλά το νέο μουσείο της Ακρόπολης, το οποίο και θα επισκεφτώ με την πρώτη ευκαιρία.

Στη διαπασών

Το θέατρο γεμάτο τζιαι ούλλος ο κόσμος όρθιος να χειροκροτά ασταμάτητα μια τεράστια φωνή. Ήταν προς το τέλος της συναυλίας τζιαι κατά τη διάρκεια της Ρόζας. Δημήτρης Μητροπάνος. Απλά απερίγραπτος! Ήταν πολλά ωραία η νύχτα μου.
Επόμενη στάση Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Θάνος Μικρούτσικος. Ελπίζω ότι εννά έβρω εισητήρια αύριο που εννά πάω.
Κατά τα άλλα, η εξεταστική είναι προ των πυλών, όπως επίσης και το εικοστό τρίτο έτος της ζωής μου.

Ένα + στην ΕΛ.ΑΣ από το thing

Τελικά έννεν ούλλοι οι μπάτσοι, γουρούνια τζιαι δολοφόνοι. Σήμερα επηένναμεν με το Κλέφτη να πιάμε την αρφή του που τα ΚΤΕΛ. Κάπου στο δρόμο προς Κηφισό εχαθήκαμεν(ο χάρτης που εκτύπωσα που το google maps εν ήταν τόσο κατατοπιστικός). Σε κάποια φώτα που εσταματήσαμεν, ήταν δίπλα ένα περιπολικό τζιαι ερωτήσαμεν τον συνοδηγό να μας εξηγήσει. Επροσπάθησεν στην αρκή, αλλά επειδή μάλλον επαρεκλίναμεν αρκετά της πορείας μας, εδυσκολεύκετουν. Γυρίζει στον οδηγό κάτι του λαλεί, γυρίζει πίσω: "Ελάτε πίσω μας". Επαναστροφή το περιπολικό πας τα φώτα, πίσω του εμείς. Πατημένοι οι μπάτσοι, 5 λεπτά επήραν μας στα ΚΤΕΛ. Εν εάψαν τζιαι τους φάρους γαμώτο να ΄χει παραπάνω action. Μετά κατηγορούν την Ελληνική Αστυνομία ότι εν κάμνει καλά τη δουλεία της.





"Μια ανοιξιάτικη ημέρα θα σε πάρω απ' το χέρι μαζί μου να 'ρθεις.
Να σου δείξω τα μέρη που θέλω να πάμε μαζί, να χαρείς.
Θα σου πάρω λουλούδια και θα βγούμε μαζί ραντεβού..."

Κάπως έτσι..

Όλα, πάρτα όλα!

Ησυχία στην γειτονιά. Τα πλείστα μπαλκόνια γύρω κλειστά. Παγωμένο κρασί rose* τζιαι εγώ έξω στο μπαλκόνι μου να απολαμβάνω την μοναξιά μου. Ήταν το πρώτο Σαββατοκυρίακο μετά που τζιαιρό που εν έφκηκα έξω τζιαι επέρασα το έτσι ήρεμα.
Το αλκοολ βέβαια εν έλειπε. Τζιαι ξέρεις τι συμβαίνει. Σενάριο γνωστό. Τελιώνει η μπουκάλα, κάθουμαι στο γραφείο γράφω λλίες ζαλισμένες σκέψεις σε μια κόλλα που το printer τζιαι μετά πέφτω ξερός στο κρεβάτι. Το πρωί συνήθως η κόλλα καταλήγει στο κάλαθο συνοδευόμενη που την σκέψη: "τι μαλακίες έγραφα πάλε εψές!".
Αρέσκει μου πολλά που μπαίνει το καλοτζιαίρι τζιαι αρκέφκουν η συναυλίες. Το κακό είναι που πρέπει να συνοδεύκουνται που δκιάβασμα. Έρκεται εξεταστική πάλε γαμώτο!





*Την Παρασκευή ήπια Αγιωργήτικο Rose που το κτήμα Νικόλα Ρεπάνη το οποίο ήταν πολλά ωραίο!

Γλυκιά νοσταλγία

Κλείεις τα μάθκια σου για μια στιγμή. Η όσφρηση ξυπνά τζιαι τις υπόλοιπες σου αισθήσεις. Μπροστά στα μάθκια σου σχηματίζεται μια εικόνα, μια στιγμή που τη ζωή σου. Τζιαι εν μόνο μια μικρή στιγμή. Μετά επανέρχεσαι στην πραγματικότητα με ένα χαμόγελο.
Τούτο συμβαίνει άμα περάσει που δίπλα μου κάποια, που φορεί το άρωμα ενός αγαπημένου μου προσώπου. Έπαθα το τζιαι με τη μυρωδκιά του αφρού των μαλλιών.
Εν ξέρω αν καταλαβαίνει κάποιος τι θέλω να πω.