Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Τα playmobil μου είν' εξαιτίας μου κουτσά...

Έστω και λλίο καθυστερημένα Καλά Χριστούγεννα σε όλους! Όπως πάντα που είμαι Κύπρο έχω ελάχιστο ελεύθερο χρόνο έτσι ούτε δκιαβάζω ούτε γράφω. Γενικά εν γράφω τελευταία αλλά οκ.
Περνώ καλά. Τούτες τις διακοπές περνώ τες πολλά "οικογενειακά". Τα εισαγωγικά εν γιατί εν με την έννοια του στενοί φίλοι, ήσυχα βράδια, σε σπίτι, που συνήθως εν τζείνο που έχει και μωρό, γιατί έχω και φίλη με σχεδόν ενός χρονού γιό. Εν το μωρό μας;p
Η γενική στασιμότητα στη ζωή μου συνεχίζει να υπάρχει, αλλά υπάρχουν θετικά σημάδια για το μέλλον. Με το καλό να μπει ο νέος χρόνος και όλα θα φτιάξουν. Γιατί όπως λαλεί ο Φοίβος, "Τα playmobil μου είν' εξαιτίας μου κουτσά" τζιαι εν που μένα που εξαρτάται να μπούν πάλε ούλλα σε μια σειρά.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Άγιε μου Βασίλη??

Εν γίνεται ο Άις Βασίλης φέτος αντί να μου φέρει δώρο να 'ρτει να πιάει καμιά 10αρκά κιλά που 'χω δαμέ πρόχειρα?? Εγίνηκα βόρτος!!!




"Στέκομαι στην άκρη του γκρεμού
και κοιτάω όλους αυτούς που τους έσπρωξε ένα χέρι
κι αναγκάστηκαν να βγάλουνε φτερά
τώρα τους φωτίζει αυτό το υπέροχο αστέρι
τους κοιτάω να πλανιούνται μακρυά
πέρα από τα πέρατα πέρα από τα πέρα μέρη..."

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Επανεκτελέσεις

Άμα εννά ακούσω ένα νέο CD, στην αρχή βάλλω το να παίξει χωρίς να του διώ ιδιαίτερη σημασία, σαν κάμνω κάτι άλλο συνήθως. Ξεχωρίζω έτσι κάποια τραούδκια με το πρώτο άκουσμα τζιαι μετά ξανάβάλλω το άλλη ώρα που είμαι αδκιασερός τζιαι προσέχω στίχους τζιαι ξέρω 'γω.
Εκατέβασα το νέο CD του Φάμελλου προχτές τζιαι με το πρώτο άκουσμα εξεχώρισα το Ζητάτε να σας πώ.



Εχτές επήα να το ψάξω στο youtube τζιαι ανακάλυψα ότι εν ένα πολλά παλιό τραγούδι του Αττίκ. Πολλά όμορφη επανεκτέλεση.



Τούτο το τραγούδι λαλεί, έγραψεν το μέσα σε δέκα λεπτά! Επήεν η πρώην γυναίκα του με τον άντρα για τον οποίον τον άφησε στο κέντρο που ετραγούδαν τζιαι όταν το εκατάλαβεν ο κόσμος, εζητούσε του να πεί το Είδα μάτια, που το έγραψεν για τζείνη. Εσηκώστηκε επήεν στα καμαρίνια τζιαι μετά που δέκα λεπτά ήρτεν πίσω τζιαι ετραγούδησεν το τούτο. Μικρή λεπτομέρεια είναι ότι η πρώην τούτη γυκαίκα του με τον άλλον, εν οι γονείς της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη.
Πολλά όμορφη ήταν τζιαι μια άλλη επανεκτέλεση του Φάμελλου, του Ας ερχόσουν για λίγο του Σουγιούλ.
Εθυμήθηκα τζιαι κάποιες άλλες επανεκτελέσεις τζιαι είπα να τις γράψω.
Ο Πορτοκάλογλου έκαμεν επανεκτέλεση το Είδα τα μάτια σου κλαμένα του Άκη Πάνου, δαμέ, τζιαι το Κάτω απ' το πουκάμισο μου του Καζαντζίδη, δαμέ. Ο Παπακωνσταντίνου έκαμεν το Μάλιστα Κύριε του Ζαμπέτα, δαμέ. Ο Δεληβοριάς έκαμεν το Την αντάμωσα ένα βράδυ του Τσιτσάνη, δαμέ. Το original εν το ήβρα. Η τελευταία που μου έρκεται τωρά τζιαι η οποία εν πολλά πρωτότυπη επανεκτέλεση, εν της Ρόζας που τα Υπόγεια Ρεύματα, δαμέ.
Τούτα έννεν τραγούδια που ετραγουδηθήκαν απλά σε κάποιο live αλλά εκυκλοφορήσαν κανονικά σε CD. Κάποιοι μπορεί να το θεωρούν ιεροσυλία να "πειράζουνται" έτσι τραγούδια. Εγώ πάντως βρίσκω το εξαιρετικά ενδιαφέρον. Προσθέστε ελεύθερα!

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Happy birthday!!

Το blog σήμερα έκλεισε ένα χρόνο ζωής τζιαι πηέννοντας πίσω στις παλιές αναρτήσεις, καταλαβαίνω ότι δαμέσα γράφω άρκετα πράματα που ίσως να τα εξίαννα κάποια στιγμή. Όταν εξεκίνησα εν είχα κάτι στο μυαλό μου για το πως θα ήθελα να εξελιχτεί. Πλέον εν ένα είδος προσωπικού ημερολογιού τζιαι τούτον αρέσκει μου.
Τούτος βέβαια εν τζιαι ο λόγος που τον τελευταίο τζιαιρό οι αναρτήσεις έχουν φθίνουσα πορεία. Τούτη η περίεργη φάση που περνώ το τελευταίο τζιαιρό συνεχίζει τζιαι για πρωτη φορά, νομίζω, θέλω τόσο πολλά να πάω Κύπρο. Έχω την εντύπωση ότι που εννά πάω Κύπρο εννά φέρω τον νου μου τζιαι εννά 'βρω μιαν ισορροπία τζιαι ελπίζω να 'χω δίκαιο!
Την περασμένη εφτομά ήρτεν ένας φίλος μου που Κύπρο τζιαι δκυο νύχτες επήαμεν Μητροπάνο τζιαι Βίσση. Ντάξει ο Μητροπάνος εν ο Μητροπάνος. Εξανάπαμεν τα. Εννοείται ότι επροτιμούσα το περσινό πρόγραμμα τζιαι όι φέτος με την Πέγκυ αλλά άτε.
Η Βίσση όντως εν STAR, αλλά εγώ ενθουσιάστικα παράπανω με τους Μπλέ. Πολλά δυνατή η Τζώρτζια τζιαι ο κιθαρίστας κορυφαίος!
Η Μαριώ άλλη φάση στο Φασούρι όμως. Είπεν μας τα εξής κορυφαία: "Πού 'τανε ο νους σου πού 'τανε, πού 'τανε καραπούτανε", "Ένα αρχίδι και ένα μύδι κάνανε τον Αρχιμήδη", "Μάγκες όλοι στα γιοφύρια, μπάτσοι κλάστε μας τα αρχίδια". Μέσα σε τραγούδια τούτα. Ότι να 'ναι!
Αλλού έθελα να καταλήξω όμως. Η Ιερά Οδός τζιαι το Αθηνών Αρένα πρέπει ναν τα δκυο πιο μεγάλα κέντρα της Αθήνας τζιαι μιλούμαι ήταν τίγκα. Στο Μητρόπανο επήαμε Πέμπτη 'κόμα τζιαι μιλούμαι για 45-50 ευρώπουλα η κκελέ. Εν έτσι που περνά κρίση τούτος ο λαός τζιαι ούλλη μέρα παουρίζουν μες τα κανάλια? Γιατί άμα βρέξει-shιονίσει ο φραπές εν φραπές τζιαι τα μπουζούκια μπουζούκια πως να τα φκάλεις πέρα? Εκατάντησε να θεωρείται το μπουζούκι φυσιολογικό έξοδο δακάτω τζιαι όι πολυτέλεια σάμπου.
Όπως και να 'χει, να μου ζήσει το blog μου!!


Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Όλα μου παν ανάποδα όλα μου παν στραβά!!

Τζιαι τζιαμέ που λαλώ που εννά πάει, εννά σάσουν τα πράματα, να γινήσκεται κάτι τζιαι πάλε φτου που τ' αρκής. Ε γαμώτο!



Για να το πάρουμε τζιαι λλίο αισιόδοξα το θέμα

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

When your mind's made up there's no point trying to change it

Που το τζαιρό που ήρτα που το ταξίδι μου, η ζωή μου εμπήκε σε μια πολλά παράξενη φάση. Είμαι πολλά απασχολημένος με το να μεν κάμνω τίποτε. Κάπως έτσι ας πούμε.
Σήμερα έμπηκε έφκηκε αρκετός κόσμός δαμέ σπίτι μου τζιαι που την ώρα που εφύαν ούλλοι νιώθω ακόμα πιο μόνος μου σε τούντο κόσμο. Τόσοι αθρώποι γυρώ τζιαι 'γω νιώθω τόσο μόνος μου. Πόψε έδωκεν μου την πας την κκελέ τούτη ούλλη η ανούσια ζωή που κάμνω το τελευταίο μήνα.
Την Πέμπτη έπρεπε να παραδώσουμε την εργασία της κατεύθυνσης. Η ομάδα μου έχει που την Τετάρτη να βρεθεί. Στην αρφή του ενός που τους τρείς μας ήβραν της όγκο στη τζιεφαλή. Το κοπελλούι βουρά τα νοσοκομεία σιγά μεν έρτει σχολή να κάμουμε εργασία. Εγώ κοσμάρα μου κανονικά τζιαι πάει λέγοντας. 19 χρονών κορούα ρε μαλάκα. Τούτα εν προβήματα όι η μαλακία που με δέρνει εμένα τζιαι η σκέψη αν θα κόψω τα μαλλιά μου ή όι.
Πρέπει να κάμω κάτι δραστικό!
Ούφφου εν είμαι καλα αααααααααααααΑΑΑΑΑΑααΑΑαΑΑαΑαΑαΑΑαααΑΑΑΑΑΑαΑΑΑΑΑΑΑΑΑ


Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Για το μαλλί

Έχει που το καλοτζιαίρι που έχω σαν σκέψη στο μυαλό μου να κόψω το μαλλί μου, έτσι ώστα Χριστούγεννα. Τζιαι άμα λαλούμαι μαλλί, μαλλί, όι μαλακίες. Κότσο και βάλε.
Το μακρύ μαλλί για μένα εν πάνω απ' όλα ευκολία. Ότι τζι αν θα κάμεις, όπου τζι αν θα πάεις, πιάννεις τα ένα κότσο τζιαι τέλος. Που να κάθουμαι να χτενίζω τα κάτσαρα μου?
Που την άλλη όμως άρκεψα να τα βαρκούμαι. Επεθύμησα να μπώ να κάμω μπάνιο τζιαι να μεν έχω να λούσω τούντο μάλλο ούλλο, να του βάλω την δυναμωτική του, να φκώ μετά να το ξεμπλέξω. Γεμώνει τζιαι το σπίτι τρίχες.
Αφορμή για να τα γράψω τούτα ούλλα εν ένα όνειρο που είδα εψές. Επήα λαλεί τζιαι έκοψα το μαλλί μου, εθωρούσαν με ούλλοι ενθουσιαζούνταν ξέρω γω, μια χαρά. Την επόμενη όμως έπιαμε η κατάθλιψη τζιαι εμετάνωσα που το κάμα.
Το όνειρο είδα το σίουρα επειδή το έχω στο μυαλό μου. Παίζει να το μετανιώσω όμως? Εν μαλλί εννά μου πείτε ξαναβλαστά, αλλά άτε. Προβλήματα τζι ο κόσμος δηλαδή α!

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Τι παράξενη κοπέλα είσαι 'συ







Το τραγούδι εν το έξερα. Άκουσα το πρώτη φορά πόψε στους Βατράχους που τον John Koutsoukelis. Btw.. O John Koutsoukelis εν φωνάρα. Φκάλλει τα νάμια. Εν που τούτους τους ανθρώπους που ετραβήσαν το δύσκολο το δρόμο τζιαι ίσως κάποια στιγμή να χαθεί, ενώ κάτι μαρτάκιες φκάλλουν cds βίρα. Γαμεί την κιθάρα τζιαι γαμεί τζιαι με τη φωνή του. Να τον ακούσεται να λαλεί το Creep που Radiohead να πελλάνετε!!
Αλλά "η ζωή εν γυναίκα τζιαι οι γυναίκες εν πουτάνες!" Εν λλίο παραshιεσμένη τούτη η κουβέντα, αλλά εν γυναίκα που μου την είπεν. Η κυρία Σοφία, που έχουν με τον άντρα της τους Βατράχους, όταν εμιλούσαμε για μιαν άλλη φωνάρα που τον έφαεν τζιαι τζείνον η αφάνεια. Βαγγέλης Κορομήλης, τραγουδά στην Απανεμιά στη Πλάκα. Εν ξέρω αν εν γυναίκα, αλλά η ζωή σίουρα εν πουτάνα.
Τζιαι οι τρεις εκτελέσεις που έβαλα εν το ίδιο μαγικές. Cheers!

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Πήρα το κακό το δρόμο

Επήρα το κακό το δρόμο. Εψές μετά το Villa επήαμε Skyladiko VIP και πόψε επήαμε Μπουρνάζι στο Κόλαση. Ότι νά 'ναι! Τούτα τα λεγόμενα κωλάδικα στο Μπουρνάζι όμως έχουν top ονόματα. Το πιπέρι, Τύμπανο, Σοκολάτα, Χαλαρά, Minima. Ούλλο που είσαι έξω επαρχία. Άλλη κατάσταση, άλλος κόσμος και που μουσική ότι πιο βαρετό κυκλοφορεί. Ήταν ωραία όμως;p Είδαμε και την πιο ωραία barwoman ever!!


Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

Στο ίδιο τραπέζι σχεδόν κάθε νύχτα, η ίδια παρέα, αλλά πλέον η καρέκλα σου εννά είναι κενή. Εν θα είσαι τζιαμέ να μου πεις "Ω thingουι! Πότε ήρτες? Πώς τα πάει η Αθήνα?".

Αιωνία σου η μνήμη

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Θα σου κάνω μακαρόνια με κιμά για να φας!


Την Πέμπτη είμασταν σχολή τζιαι εποσκολιούμασταν ώσπου να 'ρτει η ώρα να αρκέψει το εργαστήριο. Οι συμφοιτήτριες μου εκαθούνταν τζιαμέ τζιαι εθύμουνταν τραούδκια που εακούαν μιτσιές. Μα κάτι Τριαντάφυλλο, Λένα Παπαδοπούλου, Λίτσα Γιαγκούση, ότι νά 'ναι. Μια φάση λαλεί κάποια Καλλίρης, Το νου σου κύριε οδηγέ. Επήρεν με χροοοόνια πίσω. Εν εθυμούμουν χρονιά, ήβρα το μετά στο internet όμως, 1994.
Επήαν οι γονιοί μου ταξίδι τζιαι εφέραν μας με τον αρφό μου, που ένα φορητό κασεττόφωνο τζιαι δκυο κασέτες(σκέφτου;p). Η μια ήταν τούτη του Καλλίρη με Το νου σου κύριε οδηγέ. Η άλλη ήταν του Σάκη το Αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας, θα σου κάνω μακαρόνια με κιμά για να φας ξέρω γω τζιαι εξώφυλλο ο Σάκης γυμνός που τη μέση τζιαι πάνω σε άσπρο φόντο. Χαχα η πρώτη κασέτα του thing ήταν Σάκης!!! Τζιαι άκουα την μετά μανίας θέμα. Ήμουν μόνο 8 χρονών όμως ντάξει.
Εψές επήαμε στο Μουζουράκη. Θεός!! Ο άνθρωπος είναι κορυφή. Έχει φωνάρα, τρομερή σκηνική παρουσία, τρομερή ενέργεια που τη μεταδίδει τζιαι στο κοινό τζιαι εκτός τούτων, έφυρεν μας που το γέλιο. Έφυρεν μας όμως! Είχε τζιαιρό να γελάσω τόσο. Ειδικά στο τέλος που μας είπε δκυο τραγούδια που τη συλλογή τραγουδιών του που εν θα κυκλοφορήσει ποτέ, με το όνομα Για το πούτσο. Τζιαι είπεν τζιαι το Χάλια που εν το αγαπημένο μου τραγούδι τούτη την εποχή. Ήταν τζιαι η Μαρκέλλου καλή, αλλά ο Μουζουράκης άπαιχτος! Συστήνω το πρόγραμμα ανεπιφύλακτα!!

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Munchen Oktoberfest 2009

Προσοχή! Ακολουθεί πολύ μεγάλο post



Που το τζιαιρό που θυμούμαι κάθε καλοτζιαίρι δουλεύκω. Ντάξει, ως τζιαι το Γυμνάσιο μάλλον εποσκολιούμουν απλά. Που το Λύκειο όμως τζιαι μετά νομίζω ότι όντως επρόσφερα. Είτε στη δουλειά του παπά μου, είτε στη μάνα μου, κυρίως όμως στους θείους μου, πάντα εδούλευκα τζιαι δόξα το Θεό, εν εχρειάζετουν να τα δώκω στην οικογένεια για να τα φκάλουμε πέρα, αλλά έτρωα τα σε πράματα που έθελα. Που το τζιαιρό που ήρτα φοιτητής, τα παραπάνω λεφτά που φυλάω, τρώω τα σε ταξίδκια.
Το πρώτο έτος Βερολίνο. Το δεύτερο Άμστερνταμ-Βρυξέλλες, τζιαι είχα τζιαι ένα δώρο που τους γονείς μου Νέα Υόρκη, στο ταξίδι έτους του αρφού μου, που εθεωρήσαν ότι ήταν καλή ευκαιρία, αλλά τα περισσότερα pocket money ήταν πάλι που τις αποταμιεύσεις μου. Το τρίτο έτος επήα μονοήμερο στο Μιλάνο στο Inter-Ανόρθωση τζιαι Ρώμη. Το τέταρτο έτος τωρά ξεκινά αλλά το ταξίδι μου επήατο ήδη. Μόναχο Oktoberfest.
Το ταξίδι εν εξεκίνησεν και με τους καλύτερους οιωνούς. Επετούσα 6.45, αεροδρόμιο που τις 5 παρά, αλλά ήταν κάτω το κωλοσύστημα της Lufthansa και το check-in εγίνετουν manual. Τρεις ώρες στέκοντας στη ουρά τζιαι τρεις ώρες καθυστέρηση. Έμπηκα μες το αεροπλάνο τζιαι εξέρανα του ύπνου τις πρώτες 2 ώρες. Όταν εξύπνησα ούλλα εδιορθωθήκαν. Εάνοιξα το παράθυρο τζιαι έβλεπα τα ατελίωτα βουνά με τις άσπρες βουνοκορφές, που μάλλον πρέπει να ήταν οι Άλπεις(?). Μετά ατελείωτη πεδιάδα, πρασινά παντού. Εχαλάρωσα. Το ταξίδι τωρά εξεκίνησε!
Έπιασα τη βαλίτσα μου, επήα προς το τραίνο, ένας συμπαθητικός κύριος έδειξε μου πιο εισητήριο πρέπει να φκάλω και εξεκίνησα για να κατεβώ στο κέντρο να πάω στο ξενοδοχείο. Οι συγκοινωνίες ήταν απίστευτα εύχρηστες τζιαι μόνο πρόβλημα ήταν οι μηχανές που έφκαλες εισητήρια, που έπρεπε να ξέρεις γερμανικά για να καταλάβεις. Έκατσα στο τραίνο δίπλα που ένα παράθυρο τζιαι εξεκινήσαμεν. Γουστάρω αφάνταστα να ταξιδεύκω με τραίνο ή αεροπλάνο, να κάθουμαι στο παράθυρο, να ακούω μουσική και να αφήνουμαι στις σκέψεις μου.
Εάλλαξα γραμμή, επήα στο ξενοδοχείο άφηκα τα πράματα μου και εκατέβηκα αμέσως στην Marineplatz, την κεντρική πλατεία, που με επεριμέναν οι άλλοι για να πάμε στο φεστιβάλ.
Φκαίνεις που το metro μες το φεστιβάλ. Παναϋρι κανονικό, αλλά πολλά μεγάλο. Πάγκοι με παιχνίδκια, με λουκάνικα, ψάρκα στη σούβλα, γυρώ γυρώ μεγάλα fun rides, άλογα που κουβαλούν τα βαρέλια με τη μπύρα τζιαι κόσμος, πολλής κόσμος, οι παραπάνω με παραδοσιακές στολές!


Χωρίς να χάσουμε χρόνο εμπήκαμε στη πρώτη τέντα. Έφερεν μας η κοπέλλα τα Mass(τα ποτήρκα του Λίτρου) μας, επαραγγείλαμε τζιαι κάτι παραδοσιακά φαγιά τζιαι εξεκινήσαμεν. Ως την νύχτα που εφύαμε εγυρίσαμεν 4-5 τέντες, ήπιαμε που 6L μπύρα, εφάμεν ξανά, εκερδίσαμε δώρα που τη σκοποβολή τζιαι εμαλλώσαμε με τη γρια που είχε το σφυρί με το κουδούνι, αφού είμαστε τόσο μεθυσμένοι που εν εβρίσκαμε καλά το στόχο να παίξει το καμπανελλί(εγώ εν τον έβρισκα καθόλου;p) τζιαι εθέλαμε να παίζουμε συνέχεια όσπου να χτυπήσει τζιαι εν μας άφηνε επειδή εκαρτερούσαν τζι άλλοι.


Έκάμαμεν τζιαι fun rides τέλεια! Είχε ένα τραινούι που εφένετουν πολλά παιδικό τζιαι εφκήκαμεν για χάζι, εξεκίνησεν έτσι τέλια χαλαρά τζιαι στο τέλος εχτύπαν μας πάνω κάτω σαν τα χταπόδκια, σε φάση που μου έφυεν η φωτογραφική που τα shιέρκα(είχα το shοινούι ντάξει). Το video που έφκαλα εν κορυφαίο!
Το αποκορύφωμα ήταν που επήα να κλέψω mass που τη τελευταία τέντα, 3 θέμα όι ένα, βάλλοντας τα πουκάτο που το σακάκι(είχα τη εντύπωση ότι έμπορα να φαίνουμε φυσιολογικός;p) αλλά την ώρα που έφκαινα που την πόρτα έππεσε το σακκάκι τζιαι εσυνάξαν με οι security της τέντας. Ότι ναναι! Ήμουν γάρος!


Στο metro ήβραμε έναν άλλο συμπαθητικό κύριο που ερωτήσαμεν τον για να βρουμε που κατεβαίνουμε(ήπαμε, εν είμασταν καλά;p) τζιαι στο τέλος εσυνόδευσε μας ως την στάση μας. Μετά το Βερολίνο, εσχηματίστηκεν μου μια εντύπωση ότι οι Γερμανοί εν παωμένοι, αλλά στο Μόναχο εάλλαξα εντύπωση. Ύστερα είπαν μου ότι οι Βαυαροί περιπαίζουν τους Βερολινέζους κρυόκωλους!
Όταν εφτάσαμε στο ξενοδοχείο επιάσαμε τζιαι μια μπύρα που το bar για να κλείσουμε τη νύχτα. Έτσι ετέλιωσε η πρώτη μέρα. Τη νύχτα εν ετζοιμήθηκα πολλά καλά. Πώς θα μπορούσα άλλωστε μετά που τόσες καταχρήσεις. Ήταν ότι εχρειάζουμουν όμως μετά την εξεταστική!
Την επόμενη μέρα επήαμε στην BMW. Εν το BMW Walt, το BMW Museum, o πύργος με τα γραφεία τζιαι εργοστάσιο. Εμπήκαμε στα δκυό πρώτα. Για το εργοστάσιο πρέπει να κλείσεις ραντεβού για ξενάγηση.
Tο BMW Welt, εκτός που ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής, εν σαν ένα μεγάλο showroom. Μπόρεις να δεις τα αυτοκίνιτα, της μοτόρες, τις μηχανές τους, έναν εξομοιωτή και άλλα πολλά ενδιαφέροντα σε σχέση με τη τεχνογνωσία της BMW. Που τζιαμέ μπόρεις επίσης να παραλάβεις το αυτοκίνητο σου, που ανεβαίνει μες τη μέση με asanser. To BMW Museum έχει τα πάντα σε σχέση με την BMW που το τζιαιρό που εξεκίνησε τζιαι πολλά concept cars.


Μετά επήαμε βόλτα στο Olympiapark, ο τόπος που εγινήκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1972, που εκτός τις αθλητικές εγκαταστάσεις, έχει τεχνητούς λόφους, τεχνητή λίμνη και τον Ολυμπιακό πύργο, ο οποίος έχει πάνω περιστρεφόμενο εστιατόριο.


Για φαί τζιαι μπύρα επήαμε σε μια που τις πιο παλιές μπυραρίες του Μονάχου και τη διασημότερη του κόσμου, το Ηofbrauhaus. Δαμέ έκαμε τζιαι τις πρώτες συγκεντρώσεις του κόμματος του ο Χίτλερ. Έχει ειδικό χώρο όπου οι τακτικοί πελάτες κλειδώνουν τα ποτήρια τους για να το χρησιμοποιούν όποτε παν. Οι συγκεκριμένοι έχουν και δικά τους τραπέζια που εν δικαιούται να κάτσει κανένας άλλος.


Επήαμε μια βόλτα στην αγορά Viktualienmarkt τζιαι μετά για ύπνο. Το μεθύσι της προηγούμενης μέρας τζιαι το περπάτημα του πρωινού εξουθενώσαν μας. Τη νύχτα επήαμε για ποτό και φαί στο Hard Rock Cafe.
Το επόμενο πρωί επήαμε στο Englischer Garten. Εν το πιο μεγάλο αστικό πάρκο της Γερμανίας. Πράσινο παντού και φυσικά υπαίθριες μπυραρίες. Επήαμε στο Chinesischer Turm, που έχει μια κινέζικη παγόδα που στο δεύτερο όροφο παίζει μπάντα και γυρώ εν τα τραπέζια της μπυραρίας και στο Seehaus, που τα τραπέζια εν πας την άκρη της λίμνης και οι παπύρες και οι κύκνοι περνούν που δίπλα σου σαν πίνεις την μπύρα σου.


Την νύχτα επήαμε για μπύρα στην Augustinerbrau, που είναι πάλε μια ιστορική μπυραρία και μετά εφάμε ένα πολλά ωραίο steak σε αργεντίνικο εστιατόριο.
Την επομένη επήαμε στο Residenz που ήταν η κατοικία των Βαυαρών βασιλιάδων. Τερράστιο κτίριο με ωραίους κήπους. Εκάμαμεν την βόλτα μας αλλά εν εμπήκαμε μέσα. Εγυρίσαμεν λλίο τη περιοχή τζιαμέ γύρω τζιαι ακολούθως επήαμε για φαι τζαι μπύρες στο Ηofbrauhaus.
Το απόγευμα εκατεβήκαμε στο φεστιβάλ. Σάββατο, μια μέρα πριν να τελιώσει και εγινίσκετουν της πουτάνας. Ουρές ο κόσμος για να μπει στις τέντες. Εκάμαμε το Eurostar, το μεγάλο το roller coaster, κάτι άλλα fun rides, επιάσαμε σουβενίρ, εγυρίσαμε λλίο και επιστρέψαμε στη πόλη. Έτσι για αλλαγή επήαμε για μπύρες και φαί, αλλά επιστρέψαμε γλήορα στο ξενοδοχείο γιατί εγώ ήμουν λλίο άρρωστος.
Το επόμενο πρωί επήαμε στο Dachau. Ένα που τα πιο μεγάλα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των ναζί. Άλλο να τα δκιαβάζεις σε βιβλία τζιαι άλλο να τα βλέπεις που κοντά. Η ανθρώπινη θηριωδία στο μεγαλείο της. Τζιαι τι εν τους εκάμαν τους ανθρώπους.
Κάθε πρωί επιάνναν αναφορά. Η συγκέντρωση εκράταν ώσπου να μετρηθούν και να φκαίνει σωστός ο αριθμός. Εξαντλημένοι εστέκονταν για ώρες και ήταν υπόχρεοι αν κάποιος επεθάνισκε να το κουβαλούν μαζί τους για να φκαίνει σωστός ο αριθμός. Εδουλεύκαν που τις 5 το πρωί ώσπου να νυχτώσει, υποσιτιζούνταν εμεινίσκαν μόνο κόκκαλα, εβασανίζαν τους, εκάμναν τους πειραματόζωα και στο τέλος ελούναν τους με χημικά τζιαι εσύρναν τους μες τους φούρνους και εκρούζαν τους. Ήταν συγκλονιστική εμπειρία.


Επιστρέψαμε στη πόλη, επήαμε για φαί τζιαι μετά πάλε στο Ηofbrauhaus για μπύρες. Πιο αργά επεράσαμε τζιαι που το Hard Rock για μπύρα, μετά που το Weiβes Brauhaus τζιαι τέλος σε ένα bar που μας έστειλεν ένα παιδί που τη Θεσσαλονίκη που ήβραμε, όπου ήπιαμε τη τελευταία μπύρα του ταξιδκιού.
Έφτασεν η μέρα της επιστροφής αλλά έμεινε κάτι πολλά σημαντικό που εν το είδαμε. Επακετάραμε, εκάμαμεν check out και εξεκινήσαμε για το Deutsches Museum. Είναι το μεγαλύτερο μουσείο τεχνολογίας και μηχανικής στο κόσμο. Έχει τα πάντα. Τα πάντα όμως. Κανονικά χρειάζεσαι μια μέρα για κάθε τμήμα για να το γυρίσεις αλλά εμείς επεράσαμεν το σε λλίες ώρες. Επήα τζιαι στο τεχνολογικό μουσείο του Βερολίνου, αλλά τούτο ήταν πολλά πιο μεγάλο τζιαι με πολλά παραπάνω πράματα. Πλοία, υποβρήχια, αεροπλάνα, διαστημόπλοια, πυραύλοι, η μηχανή Enigma του Β' Παγκοσμίου, ένα μοντέλο κυττάρου μεγενθυμένο 350.000 φορές, οι πρώτοι υπολογιστές που είχαν μέγεθος δωματίου, το αυθεντικό αεροπλάνο των αδερφών Wright τζιαι πολλά άλλα.


Επήαμε πίσω στο ξενοδοχείο να πιάσουμε τις βαλίτσες μας για να φύουμε για αεροδρόμιο. Εν κανεί που είχαμε ήδη αρκήσει, εν τις εβρίσκαν. Εκράτουν το χαρτούι που μου εδώκαν για τις βαλίτσες έδειχνα το της receptionist τζιαι ελάλεν μου, έννεν στην αποθήκη εν μπορώ να κάμω κάτι. Άρκεψεν τζιαι έπερνεν με. Εφώναξεν της manager που έκαμε το αυτονόητο, να πιάει δηλαδή την πρωινή receptionist να τη ρωτήσει. Έβαλεν τες αλλού. Εφέραν μας τες τζιαι εξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο ανάμιση ώρα πριν την πτήση. Έπιαμε ένα μικρό άγχος άμπα τζιαι εν φτάσω. Μισή ώρα πριν την πτήση έμπηκα με ταχύ βήμα στο terminal τζιαι εγύρευκα να βρω το check in μου. Εκατάφερα τα! Έκατσα στο αεροπλάνο τζιαι έπνασα.
Το ταξίδι ετέλιωσε. Πέντε μέρες, 20L μπύρα, πολλή φαί τζαι πολλές νέες εικόνες στο μυαλό μου. Υπομονή μέχρι το επόμενο ταξίδι!!


Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Get a life!

Περνώ φάση απίστευτης βαρεμάρας, γι' αυτό και έχει πολλές μέρες να δώκω παρουσία. Αν διερωτάται κανένας δηλαδή. Ήρτα που το ταξίδι τζιαι το μόνο που κάμνω είναι να πλώνω ούλλη μέρα όπως το γάρο. Αρκέψαν τζιαι οι νέες season των σειρών τζιαι λύω.
Τζιαι τι εν βλέπω. Fringe, The big bang theory, Californication, ετέλιωσα την πρώτη season Αίγια Fuxia, ετέλιωσα τη δεύτερη season 30Rock, είδα το πρώτο επεισόδιο του Παπακαλιάτη. Έχω δουλειά πόλικη ακόμα. Έχω τις τελευταίες season που Lost τζιαι 30Rock τζιαι την τηλεταινία του Ευτυχισμένοι μαζί. Έχω και το Gossip girl κατεβασμένο για άμα εν έχω κάτι άλλο να δώ που το καλοτζιαίρι, επειδή αρέσκει μου πολλά η πρωταγωνίστρια. Γουστάρω πολλά τη φωνή της. Πρέπει να αποκτήσω ζωή έννεν??;p
Για το ταξίδι θα γράψω εντός των ημέρών, μάλλον. Επέρασα πολλά ωραία πάντως!
Επήα cinema είδα το The Informant. Κατά τη γνώμη μου εν αξίζει το κόπο να πάτε να το δείτε.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

Όλα θα 'ναι πάντα μαύρα μα θα κρύβουν μια φωτιά



Γράφω μάθημα πάλε αύριο. Τούντη φορά εν μπορώ να πω ότι εδκιάβασα, αλλά είμαι
έτοιμος να πέσω μαχόμενος. Επιστήμη Περιβάλλοντος. Κατά βάση θεωρητικό μάθημα, στο οποίο έχω μια ιδέα επειδή έκαμα εργασία αλλά ντάξει. Πολλή θεωρία γαμώτο. Θα κάμω μια προσπάθεια, αν βολέψει τζιαι λλίη μηχανική υποστήριξη κάτι μπορεί να γίνει.
Όπως εδκιάβασα δαμέ, 2 του Οκτώβρη ξεκινά στο Οξυγόνο Μουζουράκης-Μαρκέλλου. Θα τους τιμήσω τουλάχιστο μια φορά τούτο το shειμώνα, εμπήκε ήδη στη λίστα. Για το Μουζουράκη εξανάγραψα. Θεός! Την Μάρω Μαρκέλλου ως πριν λλίες μέρες εν την ήξερα, αλλά εγνώρισα την χάρη στο Τσαρτελλούι και τις τελευταίες μέρες άκουσα ΠΑΡΑ πολλές φορές την Ομορφιά του θέλω και το Ε, δεν ήταν και τίποτα.
Στο Oktoberfest έχει τζιαι roller coasters!! Κάπου έγραφεν: Oktoberfest = Disney World for adults. Μα πόσο δίκαιο πρέπει να έχει!;p




"Απόψε φεύγει κάποιο τρένο, για ένα τόπο ωραίο και ξένο
αλλά εσύ πρώτη φορά νιώθεις πως όλα εδώ συμβαίνουν"

Κάπως έτσι θέλω τζιαι 'γω να νιώσω...

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Ίσως φτάνει μόνο αυτό...

Σήμερα το μάθημα επήε του κώλου! Τζιαι εδκιάβασα, να πεις εν εδκιάβασα. Κρίμα το ξενύχτι. Πουτάνα φυσικοχημεία!! Πούστη καθηγητή με τις τιράντες!
Βλέπω για τρίτη φορά μέσα σε δκυο μέρες το ντοκιμαντέρ που εκατέβασα με το Παυλίδη. Πολλά σπουδαίος άνθρωπος. Να χαλαρώσω τζιαι λλίο.
Όπου νά 'σαι εννά ξεράνω πας τα καθαρά τα σεντόνια τα μυρωδάτα. Αύριο πάλε δκιάβασμα.


Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Oktoberfest




Ο τζιαιρός εάλλαξεν. Εδκιαβάζαμεν με τον Φίλτατο τζιαι επήα να τον πάρω σπίτι τζιαι εφάκκαν η μασέλλα μου. Ήταν λλίο απότομο, άμα σκεφτείς ότι ως πριν 4 μέρες εν έμπορα να τζοιμηθώ χωρίς a/c τζιαι γενικά εν λλίο γλίορα νομίζω, αλλά δεν με χαλά καθόλου.
Πάντα ήμουν της άποψης ότι καλύτερα να κρυώνεις παρά να πυρώνεις. Άμα πυρώνεις, όσα ρούχα τζιαι να φκάλεις, ότι τζιαι να κάμεις, άμα εν είσαι κάπου που να έχει a/c εν την παλεύκεις. Ενώ άμα κρυώνεις φορείς 1000 ρούχα, κάθεσαι σπίτι με την κουβερτούα σου τζιαι ούλλα τέλια.
Μες τον Ιούλη κάπου έγραψα ένα post σχετικά με το που θα πάω ταξίδι. Είχα γράψει 3 πιθανά σενάρια. Τελικά έφκηκε μια 4η επιλογή που την εξωτερική τζιαι σε 19 μέρες ετοιμάζω βαλίτσες. Thing is going to Oktoberfest! 6 μέρες με μπύρες, λουκάνικα τζιαι pretzel. Εξαναπήα Γερμανία, αλλά όι στο Μόναχο τζιαι το Oktoberfest εννάν ωραία εμπειρία νομίζω, ειδικά με τα άτομα που εννά πάω.
Η εξεταστική προχωρά. Γράφω μάθημα αύριο, σήμερα βασικά τζιαι ελπίζω να πάει καλά.
Prost!!

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Inglourious Basterds

Επήαμε είδαμε το Inglourious Basterds πόψε. Μόλις είρτα σπίτι βασικά. Δεδομένου ότι επεράσαν δκυόμισι ώρες χωρίς να το καταλάβω, σημαίνει το έργο ήταν ωράιο. Έχει πολλά καλούς ρόλους τζιαι ωραία παιγμένους, έχει τις τέλεια Tarantino σκηνές που μόνο τζείνος μπόρει να γυρίσει τζιαι γενικά εν πολλά καλό.
Τωρά που ερκούμασταν μες το αυτοκίνητο, εθυμήθηκα τζιαι ελάλουν τους άλλους τις top ατάκες που άκουσα τούτο το καλοτζιαίρι.
Η πρώτη ήταν στην Αγια Ναπα. Εφέφκαμε που ένα club τζιαι στο δρόμο για το αυτοκίνητο ένας που τη παρέα ήβρε κάποιο γνωστό του που το στρατό. Όπως εμιλούσαν επέρναν μια ωραία κοπέλα που δίπλα, ξένη. Βλέπει την, γυρίζει πάνω της τζιαι λαλεί της με ένα σοβαρό ύφος: "Αν ήθελες είshες με! Αλλά είσαι αχάριστη!!". Επέθανα που το γέλιο εγώ.
Η άλλη ήταν στο Πρωταρά. Έρκετουν ο τύπος με τη μοτόρα τζιαι έφκηκεν απότομα πας το πεζοδρόμιο να παρκάρει τζιαι έκοψε το δρόμο μιας κοπέλλας. Τζείνι εshοκαρίστικε τζιαι έμεινε τζιαμέ ακίνητη. Κατεβαίνει πάει μπροστά της. "I love you" λαλεί της. Τζείνη εν εμίλαν, απλά έβλεπε τον. Τζιαι λαλεί της: "You love I?". Haha εμάννεψεν τέλια η γυναίκα.
Σήμερα εν εδκιάβασα σχεδόν τίποτε. Γράφω την Τρίτη τζιαι την Πέμπτη. Αύριο πρέπει να συνεχίσω κανονικά.

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Αγρύπνια

Είπα εννα τα πούμε σύντομα αλλά πάλε τίποτε. Αφού τις τελευταίες μέρες εν κάμνω τίποτε. Τζοιμούμαι, ξυπνώ, ποσκολιούμαι, δκιαβάζω, κάμνω διάλειμμα, δκιαβάζω, κάμνω διάλειμμα και πάει λέγοντας. Τζιαι τα διαλείμματα μου παν πιο πολλή ώρα που την ώρα που δκιαβάζω. Αφού βαρκούμαι. Αλλό ένας γαμημένος μήνας.
Πόψε είχε συναυλία Θηβαίο-Χαρούλη τζιαι εν επήα. Δκυο που τους αγαπημένους μου τραγουδιστές μαζί. Εν επήεννεν ο Κλέφτης γιατί γραφούμε μάθημα αύριο τζιαι τάχα εμείναμε να δκιαβάσουμε. Μλκς.
Να φκεί ο Σεπτέμβρης τζιαι εννά τζοιμούμαι ατελίωτες ώρες. Τούτο το καλοτζιαίρι εν εχόρτασα καθόλου ύπνο. Περιμένω τον Οκτόβρη πως τζιαι πως!
Άυριο ξεκινούμαι και τελιώνουμαι 29. Wish me luck!


Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Του έρωτα ο δόλος κι όλου του κόσμου ο στόλος, εμένα πια δεν με χωρά, μου φτάνει η βάρκα του ψαρά...

Το καλοκαίρι τελιώνει. Εκτός των άλλων, επιστρέφω σιγά σιγά τζιαι στο blogging. Εδκιάβασα λλία blog τις τελευταίες μέρες αλλα οι όπως συνήθως. Που εννά μπω σε full ρυθμούς θα γίνει κι αυτό.
Παρασκευή επιστρέφω σπίτι μου και που το Σάββατο πρέπει να αρκέψω δκιάβασμα. Εν θέλω να το σκέφτουμαι. Λλίες μέρες που μου μείναν να τις χαρώ.
Εγίναν πολλά τούντο καλοτζιαίρι. Τζιαι καλά τζιαι κακά τζιαι που ούλλα. Ξενύχτια, μεθύσια, γαουροσύνες, φίλοι που εχαθήκαν, φίλοι που εξαναβρεθήκαμεν τζιαι άλλα πολλά.
Βαρκούμαι να γράψω άλλο. Ήθελα μόνο να δώκω παρουσία. Εννά τα πούμε σύντομα...




Πού 'σαι ρε μάγκα φουκαρά
δε βρήκες ποτέ σου έναν ψαρά
να ταξιδέψεις.

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Στης λήθης το πηγάδι

Όπως λαλεί και το τραγούδι, πάντα ζητούσα τα φιλιά που αφήνουνε σημάδι. Τούντο σημάδι κόμα εν έφυεν σάμπου τζιαι τα χάδια μου εμείναν χαμένα στης λήθης το πηγάδι.

Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Summertime and the living is easy!?

Που τη μέρα που ήρτα Κύπρο μπαίνω σπίτι μόνο για να κάμω μπάνιο και να κοιμηθώ. Εν έχω χρόνο ούτε για να γράψω αλλά ούτε για να δκιαβάσω άλλα blogs. Παίρνω άδεια μέχρι νεωτέρας.
Τις πρώτες μέρες που ήρτα έκαμα ότι έμπορα για να χαλάσω την δημόσια εικόνα μου. Κάθε νύχτα άχρηστος της κοινωνίας. Επαράκαμα το λλίο αλλά εν πειράζει. Μια ζωή την έχουμε. Εξάλλου το ποτό κάποτε βοηθά. Πολύ αμφιβάλλω πως θα πήεννα να μιλήσω της κορούας με τα υπέροχα μάτια προψές, αν δεν ήμουν με τα ποτά μου.
Η εξεταστική επήε πολλά καλά. Με ένα καλό Σεπτέμβρη μπαίνω εντός πλαισίων που να μου επιτρέπουν να τελιώσω κανονικά. Πλέον άμα θέλω μπορώ.
Αυτά τα λίγα για τώρα. Πρέπει μα πάω να με δεί λλίο ο ήλιος γιατί το χρώμα μου ακόμα εν πολλά πίσω!


Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

...ο νους μας είν’ αληταριό π’ όλο θα δραπετεύει!

Ξενυχτώ το. Τελευταίο μάθημα. Χαλάλιν! Αύριο ξεκινούν οι διακοπές. Έτσι ώρα το πιο πιθανόν εννά είμαι πίττα. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου την επόμενη φορά που θα γράψω εννά 'μαι Κύπρο. Άτε μάνα μου!!



Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Ένα ρεζερβουάρ γεμάτο... όνειρα!



Έμεινε μόνο ένα αλλά εγώ έριξα το στο κουνουshμάν. Ε εβαρέθηκα. 14 του ιούλη τζιαι γράφω μαθήματα κόμα. Πέρσι στις 10 επήα Κύπρο τζιαι στις 13, σαν εχτές, εβάφτισα. Ναι το thing είναι και godfather.
Ο κουμπάρος μου είπε μου να πέρνω μαζί μου το μιτσή στη παραλία, για να 'ρκουνται οι γεναίκες να χαριεντίζουνται με το μωρό τζιαι να τις πιάνω κουβέντα. Δεν κακό άμα το σκεφτείς haha;p
Προχτές εσυζήτουν με ένα φίλο. Φίλος όι που το στενό μου κύκλο, αλλά ταιρκάζουν πολλά τα χνώτα μας. Κοινό μας όνειρο, είναι να πιάμε που μια Harley τζιαι να γυρίσουμε την Ευρώπη, φκάλλοντας τα έξοδα μας με τις κιθάρες μας μες τους δρόμους.
Ελάλεν μου για τα προβλήματα του, επίντωσα τζιαι 'γω τα δικά μου τζιαι έγραψα κάτω κάποιους στίχους. Έδειξα του τους τζιαι επροέτρεψε με να τους βάλω μουσική. Έκατσα ύστερα το ξημέρωμα με τη κιθάρα μου τζιαι τελικά εκατάφερα τα. Εολοκλήρωσα το πρώτο μου τραγούδι. I'm so proud of my self!
Στη wish list υπάρχει νέα προσθήκη. Στο μυαλό μου υπήρχε πάντα σαν ιδέα, αλλά εθώρουν τες προχτές τζιαι ερωτεύτηκα! Υπάρχει η οικονομική λύση εδώ, απλή λιτή και απέριττη τζιαι η πιο ακριβή εδώ. Αυτά είναι!
Τούτο το αυτά είναι εκόλλησεν μου τις τελευταίες μέρες. Ότι να ΄ναι.


Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

Έμεινεν ένα! Next destination?

Εφάν με τα δκιαβάσματα. Ντάξει, μεν φανταστείτε, προσπαθώ όμως! Έδωκα 5, έμεινεν ένα την Πέμπτη τζιαι τέλος! Μια χαρά! Αν αρκέψουν να έρκουνται τζιαι θετικά αποτελέσματα ακόμα καλύτερα.
Την άλλη Παρασκευή, το πολλή Σάββατο θα πάω Κύπρο. Να καταλάβουμε τζιαι μεις ότι εν καλοτζιαίρι. Ότι εν καλοτζιαίρι καταλάβεις το βέβαια άμα είσαι πας τη μοτόρα τζιαι εξακολουθείς να δρώνεις, αλλά έννεν τούτο που εννοώ. Να πάμε τζιαι μεις θάλασσα να δει ο ήλιος την κορμάρα μας, να πλώνουμε τη νύχτα με ποτό τζιαι ναργιλέ τζιαι να δουλέψουμε λλίο, αν θα πάμε κανένα ταξίδι το Νιόβρη.
Για το ταξίδι η μια σκέψη που έκαμα εν Σκανδιναβία. Νορβηγία ας πούμε που το εκοίταξα λλίο, εν εφικτός προορισμός σε θέμα λεφτών, αλλά εν ξέρω κατά πόσο θα είναι τζιαι ενδιαφέρον, να 'χει πράματα να δεις. Αν επήε κάποιος ας γράψει τις εντυπώσεις του.
Η δεύτερη σκέψη είναι να πάω κάπου που να έχει theme park. Το θέμα είναι όμως να συνδιαστεί τζιαι με κάτι άλλο, γι΄αυτό πρέπει να ψάξω ποιοι εν οι πιθανοί προορισμοί.
Η τρίτη σκέψη, που θα είναι διακοπές με όλη τη σημασία της λέξης, είναι η Ταϋλάνδη. Σίουρα εν η πιο φτηνή επιλογή για εξωτικό ταξίδι, αλλά εν ξέρω τζιαι κατα πόσο είναι εφικτή. Εκτός αν εν τόσο φτηνή η ζωή όσο λαλούν τζιαι πέραν των εισητηρίων τζιαι του ξενοδοχείου, τα υπόλοιπα έξοδα εν πολλά περιορισμένα.
Υπάρχει βέβαια τζιαι το ενδεχόμενο να με πιάει η οικονομική κρίση τζιαι στο τέλος να μεν πάω πούποτε.
Σήμερα ανανέωσα τζιαι το διαρκείας της Πανάθας, με την ελπίδα να δούμε τζιαι ΄μεις κανένα πρωτάθλημα ώσπου είμαστε δακάτω!


Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Βαρκούμαι να δκιαβάσω!

Έχει μέρες να γράψω. Δυστυχώς έννεν επειδή δκιαβάζω ούλλη μέρα. Βασικά ποσκολιούμαι ούλλη μέρα τζιαι τη νύχτα βουρώ να καλύψω το χαμένο έδαφος, όσπου νυστάζω τζιαι πέφτω. Εγράψαμεν 2, εμείναν 4. Άτε να δούμε!
Την περασμένη Πέμπτη ο Φίλτατος επήε να γράψει ένα μάθημα που χρωστά. Έγραφεν η ώρα 12. Εστράφηκεν μετά που 3 ώρες σπίτι τζιαι ήβρεν το γέριμο. Εκλέψαν τον μέρα μεσημέρι. Τι να πεις?
Την Παρασκευή επήαμεν στον Αλκίνοο. Πάρα πολλά καλός live. Μια φάση επήε να με ξενερώσει, γιατί πριν καν περάσουν δκυο ώρες εκατεβήκαν που την σκηνή. Εστράφηκεν όμως με τη κιθαρούα του τζιαι είπεν μας αλλό καμιά δεκαρκά τραούδκια. Έσωσε το τζιαι με το παραπάνω. Εν ξέρω φυσικά αν ήταν προγραμματισμένο. Εφάνηκεν μου ελλειπής η ορχήστρα όμως. Ντραμς, βιολοντσέλο, πλήκτρα τζιαι κιθάρα μόνο τζείνος, εν λλία έννεν? Ήταν τζιαι η τελευταία συναυλία μου για το καλοτζιαίρι μάλλον.
Η περίοδος της εξεταστικής εν περίεργη. Εκτός των άλλων, εγώ άμα βαρκούμαι λλίον την ώρα που δκιαβάζω, κάμνω μικρά διαλείμματα με σκέψεις. Διάφορες σκέψεις, για το οτιδήποτε τζιαι επιάν με λλίο οι μοναξιές μου τις τελευταίες μέρες.
Κατά τ' άλλα το thing είναι καλά τζιαι επεθύμησεν την Κύπρο. Αν δεν την πεθυμήσω τωρά που εν καλοτζιαίρι, πότε εννά την πεθυμήσω?






Ο Μικελλίδης εν πίττα! Τι λαλεί ο άνθρωπος?
"Είναι σαν να μου λες πιστεύω στον τραχανά"
"Κολοκύθια με την ρίγανη"
"Όπως είπε τζιαι ο Γιαννάκης του Γιώρκου: τζιαι οι γεναίτζιες θέλουν το ρε, οι μόνο οι άντρες"
"Οι γεναίτζιες εν έχουσιν μηχάνημα?"
"Για να μείνει πρέπει να τον κάμνεις μαστίshι"
"Εshιεστιν η Φανού στα Λεύκαρα"
Τζιαι η κορυφαία σκηνή στο 1.28. Ότι νά ΄ναι όμως α!

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...

Έπαιξεν μια πολλά μεγάλη εισαγωγή στο πιάνο. Μουσική το ίδιο ταξιδιάρικη με τους στίχους του Καββαδία. Εξεκίνησεν να τραγουδά τους 7 νάνους στο s/s Cyrenia τζιαι ο κόσμος εχειροκρότησε. Κατάθεση ψυχής. Μόνο τούτο μπόρει να περιγράψει την ερμηνεία τζιαι το παίξιμο του! Φέρμου όποια μεγάλη φωνή θέλεις, την ερμηνεία τούτου του τραουδκιού που το Μικρούτσικο εν θα την αλλάξω με τίποτε!
Ετέλιωσε το τραγούδι πολλά συγκινημένος. Ήταν ολοφάνερο, ακόμα τζιαι που το πάνω διάζωμα που ήμουν εγώ. Ο κόσμος τωρά εχειροκρόταν ακατάπαυστα τζιαι ο Μικρούτσικος έκαμνεν συνέχεια υποκλίσεις. Ήταν η κορυφαία στιγμή της νύχτας.
Τα άλλα τραγούδια που εξεχωρίσαν, για μένα, ήταν τζιαι τα υπόλοιπα που είπε ο Μικρούτσικος. Το Μοναξιά χιλιάδες φύλλα και το Γυναίκα που είπε με τον επίσης συγκλονιστικό Θηβαίο. Εξανάγραψα το. Έχω αδυναμία στις ερμηνείες των δημιουργών.
Ήντα τέλειο είναι το Ηρώδειο κάτω που τον φωτισμένο Παρθενώνα!
΄Εν ξέρω για σας, αλλά εμένα αρέσκει μου πολλά το νέο μουσείο της Ακρόπολης, το οποίο και θα επισκεφτώ με την πρώτη ευκαιρία.


Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

Στη διαπασών

Το θέατρο γεμάτο τζιαι ούλλος ο κόσμος όρθιος να χειροκροτά ασταμάτητα μια τεράστια φωνή. Ήταν προς το τέλος της συναυλίας τζιαι κατά τη διάρκεια της Ρόζας. Δημήτρης Μητροπάνος. Απλά απερίγραπτος! Ήταν πολλά ωραία η νύχτα μου.
Επόμενη στάση Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Θάνος Μικρούτσικος. Ελπίζω ότι εννά έβρω εισητήρια αύριο που εννά πάω.
Κατά τα άλλα, η εξεταστική είναι προ των πυλών, όπως επίσης και το εικοστό τρίτο έτος της ζωής μου.


Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Ένα + στην ΕΛ.ΑΣ από το thing

Τελικά έννεν ούλλοι οι μπάτσοι, γουρούνια τζιαι δολοφόνοι. Σήμερα επηένναμεν με το Κλέφτη να πιάμε την αρφή του που τα ΚΤΕΛ. Κάπου στο δρόμο προς Κηφισό εχαθήκαμεν(ο χάρτης που εκτύπωσα που το google maps εν ήταν τόσο κατατοπιστικός). Σε κάποια φώτα που εσταματήσαμεν, ήταν δίπλα ένα περιπολικό τζιαι ερωτήσαμεν τον συνοδηγό να μας εξηγήσει. Επροσπάθησεν στην αρκή, αλλά επειδή μάλλον επαρεκλίναμεν αρκετά της πορείας μας, εδυσκολεύκετουν. Γυρίζει στον οδηγό κάτι του λαλεί, γυρίζει πίσω: "Ελάτε πίσω μας". Επαναστροφή το περιπολικό πας τα φώτα, πίσω του εμείς. Πατημένοι οι μπάτσοι, 5 λεπτά επήραν μας στα ΚΤΕΛ. Εν εάψαν τζιαι τους φάρους γαμώτο να ΄χει παραπάνω action. Μετά κατηγορούν την Ελληνική Αστυνομία ότι εν κάμνει καλά τη δουλεία της.





"Μια ανοιξιάτικη ημέρα θα σε πάρω απ' το χέρι μαζί μου να 'ρθεις.
Να σου δείξω τα μέρη που θέλω να πάμε μαζί, να χαρείς
.
Θα σου πάρω λουλούδια και θα βγούμε μαζί ραντεβού..."


Κάπως έτσι..

Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Όλα, πάρτα όλα!

Ησυχία στην γειτονιά. Τα πλείστα μπαλκόνια γύρω κλειστά. Παγωμένο κρασί rose* τζιαι εγώ έξω στο μπαλκόνι μου να απολαμβάνω την μοναξιά μου. Ήταν το πρώτο Σαββατοκυρίακο μετά που τζιαιρό που εν έφκηκα έξω τζιαι επέρασα το έτσι ήρεμα.
Το αλκοολ βέβαια εν έλειπε. Τζιαι ξέρεις τι συμβαίνει. Σενάριο γνωστό. Τελιώνει η μπουκάλα, κάθουμαι στο γραφείο γράφω λλίες ζαλισμένες σκέψεις σε μια κόλλα που το printer τζιαι μετά πέφτω ξερός στο κρεβάτι. Το πρωί συνήθως η κόλλα καταλήγει στο κάλαθο συνοδευόμενη που την σκέψη: "τι μαλακίες έγραφα πάλε εψές!".
Αρέσκει μου πολλά που μπαίνει το καλοτζιαίρι τζιαι αρκέφκουν η συναυλίες. Το κακό είναι που πρέπει να συνοδεύκουνται που δκιάβασμα. Έρκεται εξεταστική πάλε γαμώτο!





*Την Παρασκευή ήπια Αγιωργήτικο Rose που το κτήμα Νικόλα Ρεπάνη το οποίο ήταν πολλά ωραίο!

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Γλυκιά νοσταλγία

Κλείεις τα μάθκια σου για μια στιγμή. Η όσφρηση ξυπνά τζιαι τις υπόλοιπες σου αισθήσεις. Μπροστά στα μάθκια σου σχηματίζεται μια εικόνα, μια στιγμή που τη ζωή σου. Τζιαι εν μόνο μια μικρή στιγμή. Μετά επανέρχεσαι στην πραγματικότητα με ένα χαμόγελο.
Τούτο συμβαίνει άμα περάσει που δίπλα μου κάποια, που φορεί το άρωμα ενός αγαπημένου μου προσώπου. Έπαθα το τζιαι με τη μυρωδκιά του αφρού των μαλλιών.
Εν ξέρω αν καταλαβαίνει κάποιος τι θέλω να πω.




Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Θα 'λεγα ΟΚ, όμως γλυκειά μου, τι θα έλεγες εσύ;

Σήμερα το απόγευμα ήρτα πίσω σπίτι τζιαι όταν επήα να ανοίξω την πόρτα κάτω είδα το κλειδί ότι εσχημάτιζεν ορθή γωνία. ΄Εβαλα το μέσα όσπου έμπαινε τζιαι επήα να το ιshιώσω, αλλά τζιαμέ που εκόντεφκε να έρτει στα ίshια του εκόπηκε μέσα. Εκτύπησα του διαχειριστή εάνοιξε μου, έφκηκα έφερα τσιμπιδάκι τζιαι έφκαλα το κομμάτι, ούλλα καλά.
Πόψε έπιαν με ο Κλέφτης να πάμε cinema να δούμε το Illuminati. Λαλώ κάποιος όροφος εννά χει φως να χτυπήσω να μου ανοίξεi. Οι παραπάνω εν φοιτητές, Σάββατο νύχτα. Η παράσταση που εφτάσαμε ήταν 12.15, ως τις 3.15 ήμουν σπίτι. Είχεν φώτα η πουπάνω μου, μια χαρά λαλώ να τις χτυπήσω. Έshιεσεν με κανονικά. Εκτύπησα ενός άλλου κοπελουθκιού που ξέρω που σίουρα εν θα με εξιτίμαζεν άμα τον εξύπνουν, πάλε τίποτε. Τελικά επήα Αμπελόκηπους στην ανιψιά μου, εξύπνησα την τζιαι έπιασα το άλλο το set.
Ήταν σιούρα όξυπνη όμως τούτη πουπάνω, γιατί ώσπου να ρτω είχεν κλείσει τζιαι την εξωτερική τη πόρτα τζιαι που έμπηκα στην πολυκατοικία άκουα φωνές που σημαίνει είχεν κόσμο. Εν ήταν ούτε μόνη της να πεις εφοήθηκε. Τέσπα έμπηκα.
Εξαναξύπνησα την ανιψιά μου έτσι ώρα. Ήταν την πρώτη εφτομά που εμετακόμησεν σπίτι της, τζείνη τη νύχτα που εγίνηκα άχρηστος που τα ρακόμελα τζιαι επήα η ώρα 5 το πρωί εξύπνησα την για να της βάλω το πλυντήριο μίshι μου. Αν της το εβάλετε εσείς, έβαλα της το τζιαι εγώ. Άις το πελά έκαμα τη μιτσιά τζιαι εφοήθηκε ότι έπαθα τίποτε τζιαι εκτύπουν της έτσι ώρα. Πόψε ήταν πολλά πιο χαλαρή. Εννα υποψιάστηκεν ότι πάλε μαλακία έκαμα.
Εν το μεταξύ, πόσο ανυσηχητικό είναι να έχεις απώλειες μνήμης με το μεθύσι? Έπαθα το αλλό δκυο φορές σίουρα, η μια πάλε φέτος. Τζιαι εντάξει, ώσπου εν η φάση που σου τα λαλούν τζιαι έρκουνται σου σιγά σιγά ok, αλλά άμα σου λαλούν τζιαι όσο τζιαι να προσπαθήσεις εν γίνεται τίποτε, εν λλίο scary.



Τις τελευταίες δκυο μέρες ακούω το συνέχεια.

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Που λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο και βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημεία...

Προχτές είπα ότι πλέον εγώ είμαι τζείνος που μαθαίνει τραούδκια του αρφού μου, αλλά ήρτεν να με διαψεύσει. Ποτέ εν έδωκα στον Κραουνάκη ιδιαίτερη σημασία, εννοώ να κάτσω να μελετήσω λλίο τη δισκογραφία του. Ξέρω αρκετά που τα γνωστά του τραούδκια, κόκκινα γυαλιά, ανθρώπων έργα, ξέρω γω, αλλά τούτο εν έτυχε ποτέ να το ακούσω. Τζιαι βάλλω το τραγουδημένο που τον ίδιο, γιατί κατ' εμέ, οι ερμηνείες των δημιουργών πάντα ξεχωρίζουν.



Μιας τζιαι έθιξα το θέμα να βάλω ακόμα ένα video που αποδεικνύει, για μένα, ότι οι ερμηνείες που τους δημιουργούς ξεχωρίζουν. Βρίσκω τες πολλά πιο άμεσες τζιαι αυθεντικές, έστω τζι αν δεν διαθέτουν τις φωνές που έχουν οι Αλεξίου τζιαι η Τσανακλίδου στο πρώτο, ή η Τσαλιγούπουλου σε τούτο.



Τούτο το καλοτζιαίρι η παραλιακή φκάλλει μου έναν άλλο εαυτό. Εν ξέρω τι συμβαίνει, αλλά εγώ διασκεδάζω το αφάνταστα!;p

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Οι ρόλοι αντιστρέφονται

Πριν 4-5 χρόνια, το thing ήταν εκπαιδευόμενος έφεδρος αξιωματικός στο Λουτράκι τζιαι στις άδειες μου έρκουμουν Αθήνα στον αρφό μου. Εκυκλοφόραν με, στο Kalua που τότε ήταν στα φόρτε του, κάτω στα μαχαζιά, ξέρω γω. Τωρά αντιστραφήκαν οι όροι. Ο αρφός μου πτυχιούχος πλέον, εργαζόμενος, έρκεται να ορκιστεί τζιαι εγώ είμαι τζείνος που κανονίζει που εννά πάμεν. Περνούν τα χρόνια.
Όσο περνούν τα χρόνια η επικοινωνία με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μου γίνεται όλο και καλύτερη τζιαι ειδικά με τον αρφό μου. Κάποτε εσκοτωμούμασταν άγρια. Τζείνος ο μεγάλος, ο σοβαρός, το υπόδειγμα τζιαι ΄γω ο μιτσής, ο καλομαθημένος, ο πιο ρέμπελος. Θυμούμαι χαρακτηριστικά που, πάντα έτρωα τες στο ξύλο τζιαι πάντα το ίδιο σκηνικό, να πιέννω στην κουζίνα να πιάνω το μαshιέρη τάχα να τον σφάξω, τζιαι πάντα να μου το πιάνει τζιαι να τρώω παραπάνω ξύλο. Haha ακόμα μια που τις ανοησίες που έκαμνα μιτσής.
Ο αρφός μου έθετε πάντα ψηλά τα standard, τζιαι μπορεί να ήταν δύσκολο για εμένα που εακολουθούσα, αλλά μόνο καλό μου έκαμε. Όι πως ήταν ο σκοπός μου να τον φτάσω, ή να τον ξεπεράσω, απλά υποσυνείδητα περισσότερο, νομίζω, έκαμε με τζιαι εμένα καλύτερο.
Ακόμα ο αρφός μου ήταν τζείνος που μου έμαθε να ακούω τον Πορτοκάλογλου, τον Παπακωνσταντίνου, τον Αλκίνοο, τον Μικρούτσικο με το Καββαδία, αν τζιαι πλέον εγώ είμαι τζείνος που του βάλλω να ακούει τραούδκια. Ακόμα μια φορά αντιστρέφουνται οι ρόλοι. Θυμούμαι που έπεφτε πας το κρεβάτι του τζιαι εδκιάβαζεν μου τους στίχους, που τζείνο το μπλέ το βιβλιαρούι με τα ποιήματα του Καββαδία.
Σήμερα, ο αρφός μου εν σαν την φωνή της λογικής για μένα, εν τζείνος που εννά συμβουλευτώ για το οτιδήποτε, επειδή ξέρω ότι με τζείνα που εννά μου πει εννα σοζυάσει τη "ρεμπελοσύνη" που εξακολουθώ να κουβαλώ που μιτσής.
Φαίνεται κάπως σαν έκθεση του δημοτικού "Ο αδερφός μου", αλλά τούτο το blog εν σαν το προσωπικό μου ημερολόγιο τζιαι δικαιούμαι να γράφω ότι θέλω, έτσι?



Ο musicplayer μου εν κάμνει σωστά τη δουλειά του τζιαι επειδή βαρκούμαι να βρω άλλον, τα τραούδκια που θέλω βάλλω τα embed που το youtube. Ο παλιός καλός τρόπος. Αν τζιαι κάποιος που παρακολουθά το blog λογικά εννά το επρόσεξε, τα τραούδκια που βάλλω εν έχουν απαραίτητα σχέση με την ανάρτηση, απλά εν ότι ακούω την περίοδο που γράφω το post.

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Την ανεξήγητη γραφή να λύσω πολεμώ...

Εννά 'θελα τζιαι γω σαν το Καββαδία να ταξιδεύκω στη θάλασσα, να γυρίζω τον κόσμο τζιαι να απολαμβάνω την μοναξιά μου. Ίσως να τα κατάφερνα τζιαι 'γω να γράψω κάτω τούτα ούλλα που έχω μέσα μου τζιαι εν μπόρω να εξωτερικέυσω. Τζιαι ίσως τελικά να κατάφερνα, στα εξωτικά λιμάνια, να απολαμβάνω τους εφήμερους έρωτες...



Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

Βρε λες?

Τελικά μήπως είμαι υπερβολικά ρομαντικούλης για να επιβιώσω σε τούτην τη κοινωνία? Πρέπει να αλλάξω στάση ζωής? Διερωτούμε μερικές φορές...

Σήμερα εκατέβηκα στο παλιό Πολυτεχνείο να ψηφίσω στις φοιτητικές εκλογές. Στα @@ σας φαντάζομαι. Απλά την ώρα που έφεφκα είχεν στην είσοδο μια κοπέλλα που εδίαν διαφημιστικά. Εγώ συνηθίζω να πιάνω τα φυλλάδια, να σκολάνουν τα πλάσματα να πιέννουν έσσο τους, ακόμα τζιαι με τη μοτόρα το πρωί που μπαίνω στο Πολυτεχνείο, σταματώ τζιαι πιάνω. Άσχετο όμως. Θέλω να καταλήξω στο περιεχόμενο του φυλλαδίου. Οπτικοακουστική συναυλία, τα Υπόγεια Ρεύματα διασκευάζουν και ερμηνέυουν 25 τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου, με τον ίδιο να είναι στο πιάνο. Ελπίζω να έβρω παρέα να πάω!


Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Τελικά...

Εν μπορώ να πω ότι αρέσκουν μου οι μεγάλες αλλαγές. Αρέσκει μου να αλλάσω λλίο παραστάσεις, αλλά μετά να επιστρέφω πίσω στην ρουτίνα μου. Εν μπορώ έτσι απλά να αλλάξω την ρουτίνα μου. Μια μεγάλη αλλαγή, πρέπει να έχει τα ανάλογα κίνητρα τζιαι πάνω από όλα να είμαι σίουρος ότι θέλω να την κάμω. Τζιαι τωρά εν είμαι καθόλου σίουρος. Είμαι τζιαι σχεδόν σίουρος ότι εν θα το μετανιώσω να μεν την κάμω. Τελικά ίσως να μεν υπάρχει λόγος να το σκεφτουμαι τόσο πολλά. Οι προτεραιότητες μου τούντη στιγμή εν άλλες τζιαι τζείνες εν που πρέπει να τρέξω. Νομίζω εαποφάσισα...

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Καλημέρα Ελλάδα σου μιλάει το thing!

Εψές ήταν η πρώτη έξοδος μου στην παραλιακή για τούτο το καλοκαίρι. Πραγματικά επέρασα πολλά ωραία! Ήπια εμέθυσα, εμίλησα στις μισές κοπέλες του club περίπου, με τις μισές από τις οποίες εχόρεψα τζι' όλας τζιαι έφαα τζιαι μια που τις πιο ωραίες χυλόπιτες της ζωής μου.
Ελαλούσαν την Μαρία-ναι είπε μου το όνομα της αλλά εν ήθελε να μου πει τίποτε παραπάνω- τζιαι ήταν παααααααάρα πολλά όμορφη. Όμορφη ήταν τζιαι η Φρειδερίκη τζιαι η Τίνα τζιαι η Έυα, τζείνη που το Ευτυχισμένοι Μαζί την σειρά, εν ξέρω το πραγματικό της όνομα, αλλά εν πολλά πιο ωραία που κοντά, της οποίας είπα τζιαι κάτι πολλά ανόητο μέσα στ' άλλα, "εγώ είμαι ο Αδάμ σου" ή κάτι haha;p Εξευτιλίστικα λλίο πόψε, εψές μάλλον, αλλά εδιασκέδασα το αφάνταστα.
Τζιαι ο Κλέφτης ερωτέυτηκε μια την ώρα που εφέφκαμε, της οποίας είπε μιαν εξίσου ανόητη ατάκα, κάτι σαν "Αγάπη μου απ' το δικό σου το κολάν, τα μάτια μου δεν ξεκολλάν", της οποίας ακολουθήσαμε το ταξί τζιαι τελικά μεινίσκει στην διπλανή του πολυκατοικία;p Αν και λλίον αρωστημένη κίνηση, τζείνη στο τέλος εχάρισεν του το όνομα της.
Περιττό να σας πω ότι τη μισή νύχτα ήμουν με shισμένο παντελόνι, κάπου κοντά στο τσουτσούνι μου, κάτι που έτυχε πάνω σε μια χορευτική μου φιγούρα τζιαι ακόμα πιο περιττό να σας πω ότι εν με επτόησε καθόλου! Ναι ήμουν λλίο άχρηστος;p
Τζιαι όι, εν είμαι ο τύπος που συνηθίζει να μιλά στις μισές κοπέλλες του club τζιαι εννοείται ότι εν επροέκυψε οτιδήποτε με καμιάν, γιατί εκτός των άλλων, είμαι τζιαι κάτι ρομαντικούλης. Το thing ζητά αγάπες κι έρωτες!
Anyways καλημέρααααααα!!!!

Ξέρω το ότι ο τίτλος του post εν πολλά άκυρος αλλά έφκηκεν μου χωρίς να το σκεφτώ τζιαι είπα να μεν τον αλλάξω.


Τζιαι το νέο αγαπημένο μου τραγούδι.

Σάββατο 2 Μαΐου 2009

Nothing special

Αφού δεν επροέκυψε τίποτε καλό για πόψε, επήα εαγόρασα ένα οικογενειακό nirvana cookies & cream τζιαι κάμνω διάλειμμα που τη τρίτη season Las Vegas παίζοντας poker στο facebook. Πιο πριν είδα τους ημιτελικούς του final4 πλωμένος πας τον καναπέ. Το λιώσιμο του thing συνεχίζεται τζιαι η Πανάθα πάει για το 5ο!
Εχτές όμως επήα σχολή! Είχαμε εκδρομούλα κατακρίβεια. Επήαμε στο Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Εκάμαν μας μια παρουσίαση για το Κέντρο, εμιλήσαν μας κάποιοι ανθρώποι πιο συγκεκριμένα για τον τομέα τους και είδαμε 2 εργαστήρια. Ήταν αρκετά ενδιαφέρον επίσκεψη τζιαι άκουσα κάποια πράματα που εν τα είχα καν υπ' όψιν μου. Σίουρα άξιζε το πρωινό ξύπνημα.
Το σώμα μου έχει μια τάση οτιδήποτε επιπλέον να το στιβάζει στην τζοιλιά μου. Μόνο τζιαμέ όμως! Σκέφτουμαι να ξεκινήσω kick boxing. Φαντάζουμαι εννάν πιο ενδιαφέρον που το γυμναστήριο. Πρέπει να γυμνάσω λλίο τούντο κορμί πάντως.
Το κωλοmusicplayer που έχω παίζει μόνο 30 δευτερόλεπτα που κάθε τραούι. Γαμιέται.

Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Thing is back to base

Η Αθήνα εν η βάση μου τζιαι τούτο καταλαβαίνω το ούλλο τζιαι παραπάνω καθε φορά που πάω Κύπρο. Εν η φάση που κάποια πράματα ενοχλούν σε, κάποια άλλα έννεν ακριβώς όπως τα θέλεις ξέρω γω, αλλά εν κάμνεις τίποτε για τούτα, αφήνεις τα όπως είναι γιατί ξέρεις ότι εννα φείς.
Επήα δκυο εφτομάες, ούλλη μέρα ποτζί ποδά να τα φτάσω ούλλα, εν με εκανούσαν οι ώρες της ημέρας. Εν τζιαι είμαι κανένας που μπόρει να ζήσει με λλίες ώρες ύπνο. Ήρτα πίσω εχτές τζιαι ετζοιμήθηκα σύνολο 22 ώρες με 3 ώρες διάλειμμα. Τζιαι επέρασα αλλό κάτι ώρες στο κρεβάτι αλλά ξύπνιος. Κανονικό φόρτισμα το thing. Αφού πάω Κύπρο τζιαι που τους τέλια χαλαρούς ρυθμούς της Αθήνας, πιάνω απευθείας μέγιστη ταχύτητα.
Σήμερα έφκηκα τζιαι λλίο που σπίτι, επήα supermarket το απόγευμα έπιασα λλία πράματα, επήα πόψε έπαιξα μια πιλόττα, ντάξει. Σιγά σιγά μπαίνω στη ρουτίνα μου.
Είδετε που έγραψα ότι το laptopaki μου είχε πρόβλημα με την οθόνη του. Προχτές που έσαζα βαλίτσα έφκαλα το να δοκιμάσω μπας τζιαι άψει. Δοκιμάζω την πρώτη φορά τίποτε. Φκάλλω τη μπαταρία, ξαναβάλλω την, μια χαρά. Μια εφτομά ήμουν έτσι τζιαι το μόνο που εχρειάζετουν να κάμω ήταν τούτο. Εγέλασα. Τον τελευταίο τζιαιρό οι απλά εν θέλω, αλλά αδυνατώ να νευριάσω τζιαι να ασχοληθώ με τη κάθε μαλακία, τον κάθε κακό άνθρωπο που κυκλοφορά γυρών μου, τι κάθε σκατοκατάσταση που γινίσκεται. Εβαρέθηκα. Ας λαόνουνται ούλλοι. Εγώ να 'μαι καλά τζιαι οι ανθρώποι που αγαπώ τζιαι τα άλλα ούλλα σάζουν. Τούτο εύχουμαι κάθε νύχτα πριν τζοιμηθώ.


Θέλω απόψεις για τούτο το τραγούδι. Εγώ άκουσα το αρκετές φορές. Εν ξέρω, αρέσκει μου;p

Σάββατο 18 Απριλίου 2009

Το αχόρταγο thing...

Το laptopaki μου τα ΄χει παίξει και η οθόνη του δεν ανάβει, το desktop είναι εκτός και έτσι έχω ξεμείνει χωρίς υπολογιστή. Γράφω που τον αρφό μου τωρά που ήβρα την ευκαιρία. Μεν φανταστείτε δηλαδή, περαστικός είμαι.
Το τραγούδι του Αλκίνοου που παίζει πίσω, έμεινε μου που εψές που επήα για ένα ποτό.

..Είσαι τ' άγγιγμα του ανέμου
Που μου ξαφνιάζει το κορμί
Δεν σε χόρτασα ποτέ μου
Όλα ήταν μια στιγμή...
Καλό Πάσχα σε όλους και Καλή Ανάσταση! Τζιαι σιγά σιγά με το φαί τις επόμενες μέρες!

Ο τίτλος προφανώς εν εννοεί μόνο το φαί.

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Το thing διερωτάται...

Μόλις είρτα σπίτι. Μ. Δευτέρα, ξημερώνει Μ. Τρίτη τζιαι εγώ ως τωρά έπαιζα πόκερ. Μεν φανταστείτε κουμάρι, ποσκόλιο. Απλά διερωτούμαι: υπάρχει κάποιος που μπόρει να με κρίνει, αν εν σωστό ή λάθος?
Εν είμαι σε φάση αμφισβήτησης της Θρησκείας-αν τζιαι επροβληματίστηκα όταν είδα το zeitgeist-, αλλά σε φάση αμισβήτησης της Εκκλησίας, και της σημερινής με τα "φιλέτα" και ροζ σκάνδαλα, αλλά και των προηγούμενων αιώνων, εννοόντας τότε που εδιαμορφωθήκαν τούτοι οι "νόμοι" και οι "υποχρεώσεις" των πιστών, ώστε να θεωρούνται καλοί Χριστιανοί.
Δηλαδή το thing εν κακός Χριστιανός που έπαιζε πόκερ Μ. Δευτέρα? Θέλω να ακούσω γνώμες πάνω σε τούτο.
Τζιαι διερωτούμαι εγώ, γιατί έννεν μόνο τούτο. Εν νηστεία Τετάρτη Παρασκευή εν έχει sex ας πούμε, Σάββατο εν έχει sex γιατί Κυριακή πρωί πάει Εκκλησία ο κόσμος, 50μερο εν έχει sex, 40μερο εν έχει sex, μια φάουσα γιαγιαδες με 1000 προβλήματα υγείας να νηστεύκουν 40 τζιαι 50 μέρες, ο αυνανισμός εν αμαρτία τζιαι πάει λέγοντας. Τούτα ούλλα δηλαδή εν λογικά?
Κατά τα άλλα οι μέρες στην Κύπρο βαίνουν καλώς, αν εξαιρέσεις την μουρμούρα της μάνας μου και το νερό στο μπάνιο που εν έχει τόση πίεση όσο στην Αθήνα.

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Είμαι το thing και βαρκούμαι!

Περνώ φάση απίστευτης βαρεμάρας! Δεν κάμνω τίποτε! Τίποτε όμως! Απορώ τζιαι 'γώ με τον εαυτό μου πως μπορώ να τζοιμούμαι τόσες ώρες. Είμαι τζιαι κάτι άρρωστος οπόταν αφορμή βοήθα.
Αύριο πάω Κύπρο. Πρέπει να σηκωστώ λλίο γλίορα, να κανονίσω τις δουλειές μου, να βάλω το σπίτι σε μια τάξη τζιαι να σάσω βαλίτσα. Τζιαι εννοείται ότι βαρκούμαι να τα κάμω τούτα ούλλα!
Ελπίζω τωρά που εννά πάω Κύπρο να αλλάξει τούτη η κατάσταση. Εβαρέθηκα να βαρκούμαι! Μεγάλη κουβέντα τούτη που είπα.
Τέσπα, αφήνω υγεία και χαρά!

Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Arrivederci Roma

Το περπάτημα που έκαμα τις τελευταίες έξι μέρες, σίουρα εν το έκαμα ούλλο το τελευταίο ένα χρόνο. Κατά τα άλλα επήα διακοπές. Δεν έχω παράπονο όμως. Πολλά ωράια η Ρώμη, με μια φάουσα πράματα να δείς και πολύ πιθανόν κάποια στιγμή θα επιστρέψω. Όταν έβρω χρόνο ίσως γράψω για το ταξίδι. Κατά τα άλλα είμαι το thing, είμαι καλά και έχω παμπoύλες στα πόδκια!

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Hang drum


Το Σάββατο επήα τελικά στο Χαρούλη. Εκτός του ότι διαθέτει εκπληκτική φωνή, εκπέμπει τζιαι μια πολλά θετική αύρα, μεταδίδει σου απλόχερα θετική ενέργεια. Ετραγούδησεν μας δικά του τραγούδια, Παπακωνσταντίνου, Μάλαμα, μέχρι Μπέλου τζιαι Καζαντζίδη. Τέλειος!
Είχεν μας τζιαι μιαν έκπληξη όπως μας είπε τζιαι ο ίδιος. Εκάλεσεν στην σκηνή τζιαι έπαιξεν μαζί του μερικά τραγούδια, έναν ξένο μουσικό τον Manu Delago που παίζει έναν νέο όργανο, το Hang. To Hang εν κρουστό όργανο, εδημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 2000, κοστίζει γύρω στα 3000Ε και για να το αποκτήσεις πρέπει να περάσεις που συνέντευξη για να σε εγκρίνουν κατασκευαστές, όπως μας είπε.



Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

Το μικρό και αθώο thing

Έτσι βροshή τζιαι έτσι χαλάζι που έκαμε σήμερα νομίζω εν εξαναείδα. Σχεδόν εγίνηκε άσπρος ο δρόμος μια φάση. Εστέκουμουν έξω στο μπαλκόνι μες το shιόνι τζιαι εθώρουν τα νερά.
Αφού εshιόνισα έτσι καλά έμπηκα μέσα, έαψα τη θέρμανση τζιαι έκαμα κάτι που είχε πολλή τζιαιρό να κάμω. Αφρόλουτρο! Έκατσα σίουρα μια ώρα μπορεί τζιαι παραπάνω. Πλωμένος μες τους αφρούς, να ακούω τη βροshή που έξω τζιαι να δκιαβάζω τον οδηγό της Ρώμης.
Εν το μεταξύ, που το τζιαιρό που θυμούμαι η Κύπρος είχε πρόβλημα με το νερό. Εγώ έθελα να γεμώνω το μπάνιο(ή Πάνιο) τζιαι να παίζω με τον playmobil βατραχάνθρωπο που είχα τζιαι εφώναζεν η μάνα μου ότι εν έχουμε πολλή νερό τζιαι εν πρέπει να το καταρίφκουμε. Τον βατραχάνθρωπο κάπου μου τον έχει φυλαγμένο νομίζω. Ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι.
Τωρά εθυμήθηκα πολλά ανόητα που έκαμα μιτσής. Εκολύμπουν πας το κραβάτι ας πούμε. Το πάπλωμα ήταν η θάλασσα τζιαι έμπαινα που κάτο τζιαι η άλλη άκρα του κρεβαθκιού ήταν ο πάτος της θάλασσας. Επάλευκα μόνος μου μες το πάπλωμα επήεννα στο βυθό τζιαι εστρέφουμουν. haha
Μια άλλη ανοησία ήταν όταν μου εφέραν δώρο ενα αυτοκίνητο ηλεκτρικό, jeepούι με παταρία που το οδηγάς. Εγώ όμως έθελα τζιαι ένα τόξο. Οι γονιοί μου εν εδεχούνταν τζιαι τα δκυο τζιαι είπαν μου να δκιαλέξω. Ε το thing εδκιάλεξε το τόξο! Αντάλλαξα το δώρο των 250 λιρών με ένα της ανάμιση λίρας. Μικρό και αθώο thing.
Φιλική συμβουλή: Μεν πίννετε ρακόμελα. Όσες φορές ήπια ρακόμελα εγίνηκα πίττα. Όι πάντα όπως εψές ομως. Εψές εγίνηκα άχρηστος! Έκαμα καμπόσες μαλακίες:p Είχε πολύ τζιαιρό να γινώ τόσο πίττα. Η κκελλέ μου τζιαι το στομάshι μου έν εφέραν τα μίλια τους κόμα.
Και κάτι τελευταίο. Το 5 είναι ευχή και κατάρα μαζί.

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

Ήνταμπου λαλείς τζι εσύ?

Τελικά, ούλλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο ή έτσι λαλούμε για να παριορκούμαστε τζιαι για να δικαιολογούμε τις μαλακίες που κάμνουμεν?

Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

Είμαι το thing και είμαι καλά!

Παν μέρες να δώκω παρουσία. Ετέλιωσεν η εξεταστική τζιαι αντί να πνάσω εφάν με οι δουλειές. Μεν φανταστείται τίποτε τραγικό, αλλά είχα επισκέψεις, πολλες επισκέψεις, μετακομίσεις, μαλακίες ξέρω γω.
Από Δευτέρα θα μένω πλέον μόνος μου! Αρφός μου ετέλιωσε που το καλοκαίρι τζιαι το Σεπτέμβρη έφυεν, αλλά είρτεν η ανηψιά μου και εσυγκατοικούσαμε προσωρινά μέχρι να εν έτοιμο το σπίτι της.
Κάπου δαμέ συναντούμε όσα προανέφερα. Είρτεν η θεία μου για την μετακόμιση και ο αρφός μου για βοήθεια μιας και ο θείος μου εν εμπορούσε. Έφυεν ο αρφός μου είρτεν η μάνα μου, να βάλει το σπίτι σε μια τάξη τωρά που είμαι μόνος μου. Είρτεν τζιαι ένας φίλος μου που τη Θεσσαλονίκη τζιαι έδεσε το γλυκό. Τη νύχτα έξω, το πρωί ποτζί ποδά, ΙΚΕΑ, Carrefour, στήσιμο τα έπιπλα, τρύπες πας τους τοίχους, ιστορίες.
Το σπίτι ετέλιωσε, η ανηψιά μου έφυεν εχτές, ο φίλος μου έφυεν σήμερα και η μάνα μου φέφκει την Κυριακή. Ούλλα καλά. Νιώθω ότι η Δευτέρα εννάν η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου. Για πολλούς λόγους.
Το πρώτο εν η αλλαγή δωματίου. Επήρα το διπλό κρεβάτι στο μιτσή δωμάτιο και εμετακόμισα με το κρεβατι τζιαι το γραφείο με το desktop μου στο δωμάτιο δαμέ δίπλα στο μπαλκόνι. Γιατί εν άλλαξα απλά κρεβάτι? Επειδή εγώ έμαθα με το computer δίπλα μου να βάλλω να βλέπω ότι νά 'ναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι τζιαι το μεγάλο κρεβάτι με το γραφείο εν βολεύκουν μαζί. Εν καλό τζιαι το ανάμιση. Το άλλο δωμάτιο θα είναι για ειδική χρήση τζιαι που εννά έβρω την τέλεια εννά εγκατασταθούμε ποτζί. Λέμε τώρα.
Όπως είπα εννά μεινίσκω μόνος μου. Οι πως με ενοχλούσε η ανηψιά μου. Ούτε καν ο αρφός μου που ήταν τζιαι λλίο πρίχτης με τις δουλειές. Άπλά μόνος μου εννάν καλύτερα. Έτσι νομίζω τουλάχιστο.
Τη Δευτέρα ξεκινά ουσιαστικά το νέο εξάμηνο.
Την Κυριακή φέφκει η μάμα μου και αφήνει το σπίτι καθαρό shιόνη, με γεμάτα ντουλάπια και ψυγείο.
Ε θέλω τίποτε άλλο?
Κατά τα άλλα εμείναν μόνο 10 μέρες για το ταξίδι μου στη Ρώμη. Εφκήκαν τζιαι 3 μαθήματα από τα οποία επέρασα τα 2 δύσκολα τζιαι εκόπηκα το εύκολο(πολλά καλά άμα σκεφτείς ότι εμπορούσε να γίνει το αντίθετο). Ντάξει. Μιά χαρά!
Και κάτι τελευταίο. Επιτέλους θα μάθω να βάλλω πλυντήριο στο 3ο έτος! haha
Α! Επήα τζιαι μπουζούκια! Τελικά χρειάζεται μέσα μέσα.


Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

Είκοσι καλλιτέχνες ενώνουν τη φωνή τους για την κοινωνική αλληλεγγύη
Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας
9 ΜΑΡΤΙΟΥ, έναρξη 20:00

Συμμετέχουν οι :
1. Αλχημιστές
2. Ανδρέου Γιώργος
3. Γιοκαρίνης Γιάννης
4. Γλυκεριά
5. Ζουγανέλης Γιάννης
6. Θαλασσινός Παντελής
7. Θηβαίος Χρήστος
8. Καζούλης Βασίλης
9. Κατσιμίχας Πάνος
10.Κούτρας Γιάννης
11.Λοκομόντο
12.Μακεδόνας Κώστας
13.Μαχαιρίτσας Λαυρέντης
14.Μικρούτσικος Θάνος
15.Ξυδούς Μάνος
16.Παπαδόπουλος Λάκης
17.Παπακωνσταντίνου Βασίλης
18.Στόκας Μπάμπης
19.Τσακνής Διονύσης
20.Χατζής Αλέξανδρος

*Τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν σε κοινωνικούς σκοπούς.

Προπώληση εισιτηρίων 20 € στα δισκοπωλεία METROPOLIS

Οργάνωση παραγωγής:
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Λόντου 2 & Ζωοδ. Πηγής, Αθήνα
Τηλ. 210 3830609

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=17778&gotolast=1

Στο forum γράφει ότι είναι για τον Σταμάτη Μεσημέρη που έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας, αλλά εν αναφέρεται κάπου επίσημα που τους διοργανωτές. Εγώ το πρωί θα πάω να πιάω εισιτήρια πάντως.

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

Μαλακίες του thing

Άμα ο Μωάμεθ δεν πάει στο βουνό, μπορούμε να προσπαθήσουμε να πάρουμε το βουνό στο Μωάμεθ.. έτσι? Το βουνό όμως αφιλοκερδώς να ξεκινήσει να πάει στο Μωάμεθ εν πάει, πόσο μάλλον σε καιρό οικονομικής κρίσης. Άρα, ας συνεχίσουμε να περιμένουμε το Μωάμεθ. Έννεν τζιαιρός για έξοδα.




Εν μπορείται να φανταστείται πόσες φορές το άκουσα τις τελευταίες μέρες. Στην αρκή έπαιζεν μόνο του αλλά μετά επροστέθηκε τζιαι το επόμενο στο playlist.

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

"Το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι..."

Ήρθες πάλι στο όνειρο μου. Πάει καιρός από την τελευταία φορά. Πάει καιρός από την τελευταία φορά που είχαμε επαφή.
Δεν σε συλλογίζομαι πολύ τελευταία. Τον τελευταίο μήνα η ζωή τρέχει και τρέχω και 'γώ από πίσω προσπαθώντας να πιάσω τον ρυθμό της· ανεπιτυχώς! Δεν τους μπορώ τους γρήγορους ρυθμούς, το ξέρεις. Υπάρχει και μια άλλη στο μυαλό μου. Τη σκέφτομαι περισσότερο από σένα, το εξομολογούμαι. Δεν απολογούμαι όμως.
Το ξέρω ότι θα ζηλέψεις. Έστω και λίγο θα ζηλέψεις. Έχεις μάθει μαζί μου να έρχεσαι πάντα πρώτη και μπορεί να μην σε νοιάζει και τόσο αλλά θα ζηλέψεις. Όχι δεν έχω αρχίσει να σε ξεχνάω. Πώς μπορώ άλλωστε; Απλά εμείς τελιώσαμε. Η ζωή όμως όχι. Προχωρά και δεν γυρίζει πίσω για κανέναν.
Τα βλέπω όλα πιο καθαρά. Το καράβι μου έχει ξεφύγει από την φουρτούνα και τα νερά έχουν γαληνέψει. Έχουμε βρεί ήδη στεριά. Δεν αράξαμε όμως. Προχωράμε. Μετά το Αμστερνταμ, το Λίβερπουλ, δεν μπορώ να αράξω σε μικρό λιμάνι. Οι ναύτες πεθύμησαν ένα νόστιμο πιάτο φαί, να σμίξουν με γυναίκες στο λιμάνι, μα εμπιστεύονται τυφλά τον καπετάνιο. Αυτός ξέρει...

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Ακόμα ένα τικ!

Που το τζιαιρό που είρτα Αθήνα εν σαν να έχω μες το συρτάρι μου μια λίστα τζιαι κάθε τόσο να βάλλω τικ. Μια λίστα με τους τραγουδιστές που εμεγάλωσα με τα τραούδκια τους τζιαι νιώθω πολλά ωραία την πρώτη φορά που τους ακούω που κοντά.
Σήμερα επήα στην Αρχιτεκτονική που παίζει ο Μάνος Ξυδούς με τον Πάνο Κατσιμίχα. Το Μάνο Ξυδούς είδα τον αρκετές φορές με τους Πυξ Λαξ. Παίζει να μεν έχασα συναυλία τους στην Κύπρο. Είπεν αρκετά τραγούδια που Πυξ Λαξε, με τζείνη την τόσο ωραία χαρακτηριστική βραχνάδα τζιαι εθυμήθηκα τα νιάτα μου(ναι ακούται κάπως, αλλά τότε που ήμουν τρίτη Γυμνασίου ας πούμε, φαίνεται μου αρκετά μακρυνό).
Τον Κατσιμίχα όμως ήταν η πρώτη φορά. Ήταν πάρα πολλά καλός. Ειδικά μια ώρα που εκάτεβηκε που τη σκηνή τζιαι εshιερέταν τον κόσμο ένα-ένα σαν ετραγούδαν, ένιωσα πολλά οικεία μαζί του, έν ξέρω πως αλλιώς να το πώ. Απλός, λιτός και απέριττος, παρέα με τη φυσαρμόνικα του.



Εγώ βασικά, πόψε έθελα να πάω στο Χαρούλη, αλλά έπιασα που την Τρίτη τηλέφωνο να κάμω κράτηση τζιαι εν είχεν τόπο. Είμαι σίουρος ότι κάποιοι εννά διερωτηθούν ποιος εν ο Χαρούλης. Ο Χαρούλης εν ένας εξαιρετικός τραγουδιστής που την Κρήτη, που αν τζιαι δεν είναι ακόμα τόσο γνωστός, έχει ένα πιστό κοινό που τον ακολουθεί. Μετά επρότεινα τους Πορτοκάλογλου αλλά εν τους εκαλοάρεσεν η ιδέα τζιαι τελικά εβάλαν με να επιλέξω που Κορκολή-Πρωτοψάλτη, Γλυκερία-Τσαλιγοπούλου, Ξυδούς-Κατσιμίχα. Όπως εκαταλάβατε εδκιάλεξα το τελευταίο τζιαι δεν το μετανιώνω καθόλου!
Πραγματικά η νύχτα εξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Επέρασα πολλά ωραία, το πρόγραμμα πολλά ωραίο όπως πολλά ωραίο ήταν τζιαι το συγκρότημα που έπαιζεν μετά, "Τα παιδία παίζει", που ένας τύπος ετραγούδησεν το Show must go on των Queen τζιαι εshισεν το.
Highlight της βραδιάς ήταν όταν ελαλούσαν το Knockin' on heaven's door τζιαι ο Κατσιμίχας εμιμήθηκε την φωνή του Bob Dylan. Ήταν τέλια ο ίδιος!
Εννά πάω τζιαι στο Χαρούλη, σύντομα! Κατά τα άλλα τη Δευτέρα γράφω Μηχανική Φυσικών Διεργασιών τζιαι όπου να ΄σαι ξημερώνει τζιαι κόμα να πέσω. Καλημέρα!!!

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Εξεταστική!?

Σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Κάρβουνα, μπύρες, κιθάρα, ξενύχτι.. Κατά τα άλλα περίοδος εξεταστικής. Ε μα αφού ήταν Τσικνοπέμπτη! Εύκολη η δικαιολογία.

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Ο Βαλεντίνος, ο Κλέφτης και ο Φίλτατος...

Εν τζιαι εν ότι το εγιόρταζα ποτέ ιδιαίτερα τζιαι λείπει μου τωρά που είμαι μόνος μου, ούτε εννα πώ τα τετριμμένα ότι οι ερωτευμένοι γιορτάζουν κάθε μέρα, απλά τούτη η φάση καρδιούλες, αρκουδάκια ξέρω ΄γω, ποτέ εν μου κάθετουν. Θέλοντας τζιαι μη όμως, τούτη η φασαρία που γίνεται βάλλει σε σε σκέψεις.
Εγώ τη νύχτα επέρασα την με το συμφοιτητή μου το Κλέφτη που είρτεν για να δκιαβάσουμεν τάχα, αλλά στη πρώτη δυσκολία επαρετήσαμεν τα τζιαι εκάτσαμεν είδαμε το γαύρο.
Επειδή είμαι αδκιασερός να σας πω γιατί Κλέφτης. Μια νύχτα επιστρέφαμε που τους Βατράχους με το αυτοκίνητο του Κλέφτη, είχαμε τζιαι τα κρασιά μας τζιαι ανεβαίνοντας την Παπάγου είδαμε δκυο κοπέλλες.
-Παίξε την πουρού των κοπέλλων ρε, λαλώ, τζιαι επαιξεν την.
Εshιερετήσαν μας τζείνες.
-Ρε εshιερετήσαν μας
-Ε στράφου πίσω ρε, λαλώ του
Εστράφηκεν, εσταμάτησεν δίπλα τους τζιαι ανοιξεν το παράθυρο.
-Να σας πάμε κάπου κορίτσια?
-Οχι, εμείς κλειδαρά ψάχνουμε
Τζιαι τότε ο δαιμόνιος εραστής ρίχνει την ατάκα!
-Ελάτε μέσα να σας πάω, έχω κάνει κλέφτης!
hahahaha Τζείνες εχαντακωθήκαν προς στιγμής τζιαι επροχωρήσαν, ο Κλέφτης εξεκίνησεν να φύουμε τζιαι εγώ να παιθάνω που τα γέλια! Γι αυτό και τον αναφέρω ως Κλέφτη, μεν πάει ο νους σας στο κακό.
Μετά το γαύρο που έδερεν με το κούντημα του διαιτητή για ΑΛΛΗ ΜΙΑ φορά, έκατσα εμαείρεψα. Έκαμα καρμπονάρα με κολοκυθάκια, συνταγή του Jamie. Άνοιξα τζιαι ένα Μοσχοφίλερο τζιαι εκάτσαμεν να φάμε. Αν έαφτα τζιαι κεράκια κάλλιστα θα μπορούσες να το πεις και ρομαντικό δείπνο. Μετά επετάχτηκεν τζιαι ο Κλέφτης στο περίπτερο έφερεν δκυο οικογενειακά Nirvana με cookies. Είμαστε τζιαι λιτοδίαιτοι όπως καταλαβαίνετε. Τούτο με τα Nirvana τα οικογενειακά εκάμναμεν το πολλα στην εξεταστική του καλοτζιαιρκού. Ο Κλέφτης έφυεν πριν λλίο αφού εν επέρναμεν απόφαση να πάμεν πούποτε τζιαι έκατσα να περιγράψω τη νύχτα μου αφού εν έχω τίποτε καλύτερο να κάμω.
Αρέσκει μου πολλά να μαειρεύκω εν το μεταξύ, εν κάτι σαν hobby για μένα. Βρίσκω συνταγές, κυρίως που τον Jamie τζιαι δοκιμάζω ότι να 'ναι. Μέχρι τζιαι chef εσκέφτουμουν να γίνω αλλά τελικά εκέρδισεν με η επιστήμη;p Για τούτο ίσως να μιλήσω άλλη φορά.
Κάποιος ερώτησεν για το Φίλτατο. Μια νύχτα δαμέ σπίτι μου με κιθάρες και τραγούδι, κάποιος είχεν την φαεινή ιδέα να πιάμε την Τέλεια που απόκρυψη να της αφιερώσουμεν τραγούδι. Επιάμεν την τζιαι επάιξαμεν της το Αν ήσουν άγγελος του Καζούλη. Ο Φίλτατος εν το μεταξύ ήταν έξω στο μπαλκόνι τζιαι παίζει να εσκέφτετουν να αυτοκτονήσει. Εμείς απποθήκαμεν τζιαι μετά που λλίο εξαναπιάμεν την τζιαι επαίξαμεν της την Πρωτη μας φορά του Κότσιρα. Τούντη φορά σίουρα εσκέφτετουν να αυτοκτονήσει. Μετά ο Κλέφτης είχεν μια άλλη φαεινή ιδέα. Να της στείλει ο Φίλτατος μήνυμα να την ρωτήσει αν της αρέσαν τα τραγούδια, μπας τζιαι κάμουμε μιαν αρχή σε τούτην τη γαμημένη τη κατάσταση. Μετά που καμιά ώρα που επροσπαθούσαμεν να το πείσουμε, με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, τελικά έστειλεν της. Έκτοτε αποκτήσαν μια επαφή, αλλά τίποτε ουσιαστικότερο από ανταλλαγή μυνημάτων ανά λλίες μέρες. Αναμένουμεν..;p
Είδα και το Wrestler εψές. Όντως εν πολλά καλός ο Mickey Rourke.
Happy Valentine's day!?

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Γίνε αντίλαλος χαρά μου

Two Minutes To Midnight - παιχνίδι
1. Put your iTunes/Napster/Zune Player/WinAmp/etc on shuffle.
2. For each question, press the next button to get your answer.
3. YOU MUST WRITE THAT SONG NAME DOWN NO MATTER HOW SILLY IT SOUNDS!

Από τον Αλέξανδρο

IF SOMEONE SAYS "IS THIS OKAY" YOU SAY?
Για μας τους δυο – Χρήστος Θηβαίος

WHAT WOULD BEST DESCRIBE YOUR PERSONALITY?
Η Αθήνα – Στάθης Δρογώσης
Είμαι ένα όμορφο χάος? Θα το πάρω ως κομπλιμέντο!

WHAT DO YOU LIKE IN A GUY/GIRL?
Θα φύγεις μοναχή - Παπακωνσταντίνου

HOW DO YOU FEEL TODAY?
Με τόσα ψέματα – Αλκίνοος Ιωαννίδης

WHAT IS YOUR LIFE'S PURPOSE?
Δεν μας συγχωρώ – Πορτοκάλογλου, Τσαλιγοπούλου

WHAT IS YOUR MOTTO?
Δως μου να πιω - Πορτοκάλογλου
Πίνω δεν λέω αλλά ντάξει..;p

WHAT DO YOUR FRIENDS THINK OF YOU?
Εχεμύθεια - Αρλέτα
Πολύ πιθανόν!

WHAT DO YOU THINK OF YOUR PARENTS?
Η μικρή μας πολιτεία – Παύλος Παυλίδης
Έχει μια λογική άμα το σκεφτείς

WHAT DO YOU THINK ABOUT VERY OFTEN?
Σκιές και χρώματα - Αρβανιτάκη
Σκιές των ματιών πάντως σίουρα όι;p

WHAT IS 2+2?
Τίποτα δεν χάθηκε - Μάλαμας

WHAT DO YOU THINK OF YOUR BEST FRIEND?
Το ξέρω πια δεν μ΄αγαπας – Χάρις Αλεξίου
Βρε λές?;p


WHAT DO YOU THINK OF THE PERSON YOU LIKE?
Κάθε όνειρο στο χάρτη – Μανώλης Φάμελλος
θέλει να μου πεί ότι εννά μείνει όνειρο??

WHAT IS YOUR LIFE STORY?
Σιωπή μου – Εκείνος & Εκείνος
Μπααα

WHAT DO YOU WANT TO BE WHEN YOU GROW UP?
Δρόμο άλλαξε ο αέρας - Μάλαμας
Προφητικό?;p

WHAT DO YOU THINK WHEN YOU SEE THE PERSON YOU LIKE?
Κάτω απ’ το πουκάμισο μου – Πορτοκάλογλου
Κάτω απ' το πουκάμισο μου η καρδιά μου σβήνει? Α? Παίρνει τρελλό ρυθμό ξα σβήνει!

WHAT DO YOUR PARENTS THINK OF YOU?
Όσα η αγάπη ονειρεύεται – Αλκίνοος Ιωαννίδης

WHAT WILL YOU DANCE TO AT YOUR WEDDING?
Η εποχή των ανέμων – Χρήστος Θηβαίος

WHAT WILL THEY PLAY AT YOUR FUNERAL?
Κακές Συνήθειες - Πασχαλίδης

WHAT IS YOUR HOBBY/INTEREST?
Θέλω τη μέρα που θα φύγεις – Χρήστος Θηβαίος

WHAT DO YOU THINK OF YOUR FRIENDS?
Γιατί – Στόκας
Δεν έχω κάποιο έντονο ερώτημα η αλήθκεια

WHATS THE WORST THING THAT COULD HAPPEN?
Δεν είμαι άγγελος – Μανώλης Φάμελλος

HOW WILL YOU DIE?
Ο κήπος - Μάλαμας

WHAT IS THE ONE THING YOU REGRET?
Δύση και Ανατολή – Γιάννης Χαρούλης
Πού σου νέφκω πού πάεις!

WHAT MAKES YOU LAUGH?
Κάθε φορά που χάνομαι – Βήτα Πεις
Άμα έννεν εγώ που οδηγώ σίουρα γελώ;p

WHAT MAKES YOU CRY?
Κοντρόλ - Παπακωνσταντίνου

WILL YOU EVER GET MARRIED?
Το γκομενάκι μου – Μανώλης Φάμελλος
Τι θέλει να πει? Θα παντρευτώ το "γκομενάκι" μου?

WHAT SCARES YOU THE MOST?
Μαύρο φώς – Χρήστος Θηβαίος
Δεν θα το 'λεγα. Φοβίζει όμως το να χάσω το φως μου

DOES ANYONE LIKE YOU?
Το τραίνο γεύγει στις οκτώ – Χάρις Αλεξίου
Εν με θέλει κανένας να το πιάω να φύω??

IF YOU COULD GO BACK IN TIME, WHAT WOULD YOU CHANGE?
Μινοράκι – Χάρις Αλεξίου
Ε επειδή την έπαιξα ματζόρε να πάρω το χρόνο πίσω να το αλλάξω δλδ?

WHAT HURTS RIGHT NOW?
Το παλιό μου παλτό - Δάντης

WHAT WILL YOU POST THIS AS?
Γίνε αντίλαλος χαρά μου – Χρήστος Θηβαίος

Κάποια εν τέλια άκυρα και τα αφήνω ασχολίαστα;p

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

Graffiti, the art that is considered as a crime

Κατά την τρίτη τάξη του Γυμνασίου άρχισα να περνώ μια hiphop φάση στη ζωή μου. Φαρδιά jeans, φόρμες με κουκούλα τζιαι έτσι, άκουα ελληνικό hiphop(ΖΝ, ΤΧC, FFC μέχρι Active Member τζιαι άλλα low bap συγροτήματα) τζιαι άρκεψα να κάμνω graffiti. Μέχρι τζιαι breakdance εξεκίνησα να μάθω αλλά ήμουν ανεπίδεκτος μαθήσεως.
Οπως είπα ήταν μια φάση τζιαι στη πορεία έκοψα γενικά, εσυνέχισα το graffiti όμως. Που τη μουσική εκράτησα κυρίως τους Active Member, γιατί μεγαλώνοντας άρκεψα να προσέχω το στίχο τζιαι οι ανθρώποι τζείνοι(ή τζείνος) εγράφαν απίστευτα πράματα. Πλέον εν τους παρακολουθώ, αλλά κάποια παλιά τους κομμάτια συνεχίζω να τα ακούω.
Που το δημοτικό εξεχωρίζαν τα σχέδια μου στην τέχνη που τους άλλους, επέρναν μου μπορώ να πω. Κάποτε εσχεδίαζα τζιαι μόνος μου σπίτι. Έτσι, σαν να ήβρα την καλλιτεχνική μου διέξοδο στο graffiti.
Ήταν τζιαι η αίσθηση της παρανομίας, που το έκαμνεν ακόμα πιο ωραίο. Να πιέννεις σπίτι να τρίφεσαι με το σπίρτο(οινόπνευμα;p) για να μεν δει η μάνα σου τα spray πας τα shιέρκα, να ακούεις τον παραμικρό ήχο τζιαι να ξιππάζεσαι, να θωρείς το περιπολικό τζιαι να βουράς να χάνεσαι μες τα χωράφκια. Ωραίες εποχές. Μια φορά έππεσα τζιαι σκοτώθηκα θέμα τζιαι έshισα το παντελόνι μου. Ούτε θυμούμαι τι ψευκιές είπα της μάνας μου, θυμούμαι όμως ότι άρεσκεν μου πολλά τζείντο παντελόνι.
Έχει πάνω που ένα χρόνο να κάμω κάτι σε χαρτί τζιαι σε τοίχο έχει που το στρατό. Αφορμή όμως για να τα θυμηθώ τούτα ούλλα, ήταν όταν σήμερα στην βιβλιοθήκη σε μια κρίση βαρεμάρας και καλλιτεχνικής δημιουργίας, εσχεδίασα κάτι.





Ίσως να το συνεχίσω αύριο. Μεν σου πω να ξανακάμω σε τοίχο. Το Πολυτεχνείο εν γεμάτο τζιαι εν έχει καν μπάτσους!;p