Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Γλυκιά νοσταλγία

Κλείεις τα μάθκια σου για μια στιγμή. Η όσφρηση ξυπνά τζιαι τις υπόλοιπες σου αισθήσεις. Μπροστά στα μάθκια σου σχηματίζεται μια εικόνα, μια στιγμή που τη ζωή σου. Τζιαι εν μόνο μια μικρή στιγμή. Μετά επανέρχεσαι στην πραγματικότητα με ένα χαμόγελο.
Τούτο συμβαίνει άμα περάσει που δίπλα μου κάποια, που φορεί το άρωμα ενός αγαπημένου μου προσώπου. Έπαθα το τζιαι με τη μυρωδκιά του αφρού των μαλλιών.
Εν ξέρω αν καταλαβαίνει κάποιος τι θέλω να πω.




5 σχόλια:

Diasporos είπε...

Καταλαβαίνω. Εν σημαντική η όσφρηση, θυμίζει μας όσα θέλει το υποσυνείδητο να κρατήσει δικά του. Έγραψα τζιαι γώ ανάρτηση για την όσφρηση

http://diasporos.blogspot.com/2009/04/blog-post_28.html

τζιαι εγράψαν ούλλοι οι θαμώνες για εμπειρίες σάν τούτην που περιγράφεις.

Καμιά φορά η μυρωθκιά που θυμίζει αγαπημένο πρόσωπο, απρόοπτα, φέρνει σχεδόν κλάμα...

Μόχα είπε...

Πραγματικά πολλά ωραίο το post τζιαι ούλλες οι απαντήσεις!

Πρασινη νεραιδα είπε...

νομιζω οτι περισσοτερο οι ανδρες το παθαινουν αυτο που περιγραφεις

Μόχα είπε...

Οι γυναίκες γιατί όχι?

Πρασινη νεραιδα είπε...

δεν ειμαι σιγουρη.
νομιζω ειναι πιο χαρακτηριστικο ενα γυναικειο αρωμα.

ειναι και το οτι οι πρωτες μυρωδιες ειναι αυτες της μανας μας και ειχα διαβασει πως σου χαρασσονται στο υποσυνειδητο και μετα τις βρισκεις παντου


who knows.
nice post btw