Εψές επέρασα την πιο ωραία μου νύχτα, για εδώ και πολύ καιρό. Φοίβος Δεληβοριάς! Διερωτούμαι πως γίνεται 4 χρόνια στην Αθήνα, τωρά να εκατάφερα να τον δω. Μέγα λάθος.
Ήταν ο Φοίβος, ο ντράμερ, ένας πολλά δυνατός κοντραμπασίστας τζιαι ένας άλλος που έπαιζε πλήκτρα τζιαι ακόμα 17 όργανα, που τα μισά πρώτη φορά τα είδα στη ζωή μου. Ωραίες ενορχηστρώσεις, λιτές αλλά όι απλές τζιαι εκτελέσεις παλιών τραγουδιών διαφορετικές.
Άρεσε μου πολλά ο καθρέφτης με μόνο ένα πιανούι τζιαι το Φοίβο να σιγοτραγουδά μαζί με ούλλο το κόσμο. Το Χάλια εννοείται ήταν στα highlights για μένα. Ο Φώτης επίσης, που το αφιέρωσε τζιαμέ στο παπά του, που εν χάνει πρεμιέρα όπως μας είπε. Η Κική τζιαι γενικά ούλλα:p Γεμάτο πρόγραμμα, πολλά πας τα γούστα μου. Ελάχιστα τα τραγούδια που εν έπαιξε τζιαι έθελα να τα ακούσω.
Είναι τζιαι πολλά σημαντικό ο τραγουδιστής να είναι ο ίδιος που έγραψε τα τραγούδια τζιαι να έχει για το καθένα να πει τζιαι μια μικρή ιστορία. Πολλά ωραίος τύπος ο Φοίβος, πολλά καλός live. Να πάτε να τον δείτε!
