Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Δύσκολος

Σχετικά πρόσφατα, σε μια συζήτηση που είχα, είπαν μου οτι είμαι δύσκολος άνθρωπος. Επήρα το για αστείο. Ως τωρά, επειδή είμαι καλοπροέραιτος, εθέωρουν ότι συνεπάγεται πως είμαι τζιαι εύκολος άνθρωπος. Όσο παραπάνω το επεξεργάζουμαι, τόσο συνηδητοποιώ ότι έννεν καθόλου έτσι τα πράματα.

6 σχόλια:

daffodil lament είπε...

το να είσαι "εύκολος" άνθρωπος εν πολλά σχετικό και κατά την άποψη μου λίο βαρετό. ο δύσκολος άνθρωπος εννεν απαραιτήτως κάτι κακό. εν άνθρωπος που έχει απαιτήσεις που τους άλλους που την ίδια τη ζωή. και ένα που τα πιο ωραία πράματα είναι να κερδίζεις έναν άνθρωπο "δύσκολο" παρά να σε αποδέχεται ένας φαινομενικά εύκολος άνθρωπος. άποψη μου :)

Μόχα είπε...

"Εν άνθρωπος που έχει απαιτήσεις που τους άλλους που την ίδια τη ζωή."
Αρέσκει μου τούτο που γράφεις, αλλά ξέρεις τι? Στο τέλος ο άνθρωπος που έχει απαιτήσεις που τους άλλους τζιαι που την ίδια τη ζωή, εν ο άνθρωπος που μεινίσκει μόνος του.
Εξεκίνησα να το αναλύσω, αλλά εν εμπορούσα να οργανώσω τη σκέψη μου τζιαι έσβησα τα.

Τζιαι ξέρεις τι άλλο σκέφτουμαι? Τωρά μπορώ να πορευτώ με την μοναξιά μου. Σε 10 χρόνια όμως, ας πούμε, εννά έχω την ίδια δύναμη, ή εννά αρκέψω τις εκπτώσεις?

Συνηδητοποιώντας ότι είμαι δύσκολος, συνηδητοποιώ τζιαι το πόσο δύσκολο εν το να ΄σαι δύσκολος, αλλά ταυτόχρονα εξηγώ κάποια άλλα πράματα.
Α? Ααα... Είπαμεν εν μπορώ να οργανώσω τη σκέψη μου, εν μπορώ να τα γράψω κάτω όπως θέλω. Εννα σταματήσω.

Περιττό να πω ότι η συζήτηση στην οποία μου είπαν ότι είμαι "δύσκολος" εξεκίνησε που το:"Ήβρες καμιά κορούα? Εν γίνεται να είσαι μόνος σου τόσο τζιαιρό".

daffodil lament είπε...

αντιλαμβάνομαι τι λες και εν πράματα που εν προβληματίζουν μόνο εσένα. οι απαιτήσεις εν σχετικές. άμαν βρεις έναν άνθρωπο που εννα σου κάμει το λεγόμενο κλικ εννα κάμεις συμβιβασμούς-οι οποίοι εν αλλάζουν το ποιος είσαι- επειδή το θέλεις πραγματικά χωρίς να καταπιέζεις το είναι σου. συμβιβασμούς και όχι εκπτώσεις! τα άτομα που αρχίζουν κάτι με το σκεπτικό του φόβου μήπως μείνουν μόνα τους ή οτι πρέπει να ρήξουν τον πήχη των απαιτήσεών τους εν καταδικασμένα. και καταδικάζουν και τον άνθρωπο που εν μαζί τους. καλύτερα μόνος σου παρά να είσαι σε μια συμβατική σχέση τούτη εν η άποψή μου. να εν δίπλα σου άνθρωποι που εν θα φοουνται τα πάνω και τα κάτω σου.στο κάτω κάτω αν ο άλλος εννεν σε θέση να χειριστεί την δύσκολη πλευρά του εαυτού σου τότε εν του αξίζει να ζήσει και την "καλή" πλευρά σου και όσα έχεις να του δώσεις. μεγάλη κουβέντα όμως. εννα εμπορούσα να το αναλύσω παραπάνω αλλά ας μείνω δαμέ :)

Μόχα είπε...

Φαίνεται ότι εν προβληματίζουν μόνο εμένα γιατί κατά ένα μεγάλο μέρος συμφωνούμεν. Συμβιβασμούς. Τούτο ακριβώς πιστέυκω τζιαι εγώ. Αλλά εγώ λέω ότι εν καθαρα θέμα τύχης. Τύχη στο συναντήσεις στη ζωή σου έναν άνθρωπο για τον οποίο εννά χρειαστεί τζιαι οι δκυο να κάμουν όσο λλιότερους συμβιβασμούς γίνεται.
Εγώ εν έχω φόβο να ξεκινήσω κάτι. Απλά πρέπει να σου κάμει τούτο το κλικ που λαλείς. Δαμέ εν το δύσκολο.

Knight είπε...

Τις πρωινές ώρες είχα σχολιάσει ως εξής, όμως κάτι πρέπει να επήε λάθος τζιαι εν εμφανίστηκε το σχόλιο:
Νομίζω πως "δύσκολοι" είμαστεν άπαντες. Πόση εξωστρέφεια διακατέχει τη "δυσκολία" μας, εν το θέμα...
Μεγαλώνοντας, γνωρίζοντας κόσμο, τόπους, καταστάσεις (εφήμερες τζιαι κυρίως πιο μόνιμες), εναρμονίζεσαι (παρά προσαρμόζεσαι), λίο ή πολλά, χωρίς να το θέλεις τζιαι, κάποτε, χωρίς να το καταλάβεις.
Όντας μέλος μιας σχέσης, μιας ομάδας ανθρώπων ή μιας κοινωνίας, ΘΕΛΕΙΣ κάπου να ανήκεις, εν πέρα για πέρα ανθρώπινο τζιαι νομίζω πως, εξ ορισμού, η "δυσκολία" σου γίνεται πιο εσωστρεφής, με κάθε εμπειρία που βιώνεις... Κάτι που σίουρα θα σου έτυχε; Ακόμα τζιαι η "εξοικείωση" μπροστά σε ένα θέαμα που πριν κάποιο τζιαιρό θα σε εshockαρε, εν απόδειξη τούτου που θέλω να πω.
Είμαι μες την απαισιοδοξία όταν λέω πως, σε 10 χρόνια, θα έχεις κάμει πολλές εκπτώσεις, θα έχει φθαρεί σε σημείο παραμόρφωσης τζιείνο που τωρά θεωρείς ακεραιότητά σου τζιαι θα χάσεις δύναμη τζιαι υπομονή;
Μάλλον, τα παραπάνω, εν λόγια του αναίσθητου εαυτού μου, στην ηλικία των 264 χρονών. Εγώ εν αναγνωρίζω τον τωρινό (πόσω μάλλον τον εχτεσινό) μου εαυτό σε τούτα τζιαι θα υπενθυμίσω, παρόλα αυτά, ότι άμα τζιείνο που εννα "ψουμνίσεις" εν ποιότητας, είτε που outlet το πιάσεις, είτε με εκπτώσεις τζιαι κουπόνια, η ποιότητα εννα γίνεται αντιληπτή τζιαι στο δειν τζιαι, κυρίως, στο φόρημα :)

Αφού έλαβαν χώρα τζιαι τα υπόλοιπα σχόλια ώσπου να αντιληφθώ ότι το δικό μου εν εμφανίστηκε, σχολιάζω εκ νέου, ότι, ναι, άλλο ο συμβιβασμός τζιαι άλλο η έκπτωση, όμως η αυτογνωσία τζιαι ο "αισθηματισμός" σου, είναι το παν στο να μείνεις, κατά το δυνατόν, ακέραιος. Συμβιβασμό στο συμβιβασμό, ωστόσο, οδηγείσαι στην έκπτωση τζιαι εν τούτο, ακριβώς, που εννοούσα πριν, η φθορά που είναι αναπόφευκτη. Ίσως τούτη η "αλλοτρίωση" να είναι ήπια, ενδεχομένως επί ασήμαντων πεποιθήσεων ή απόψεων τζιαι, κατά πάσα πιθανότητα, εκουσίως θα τα βρεις, αργά ή γρήγορα, με τον εαυτό σου.
Ο εαυτός σου, όμως, πλέον, εν το σύνολο τζιείνων που σε εδιαμορφώσαν τζιαι, οπωσδήποτε, κάποιος άλλος που τον αρχικά ασυμβίβαστο... Πολλά απλά, γιατί, ήδη, εσκέφτηκες το ενδεχόμενο "what if"...

vanilla είπε...

διάβασα την ανάρτησή σου πριν μερικές μέρες και στρυφογυρίζει στο μυαλό μου..
νομίζω δεν υπάρχουν πραγματικά εύκολοι άνθρωποι..
εγω γενικά θεωρούμαι "ευκολος άνθρωπος".. αλλά μπορώ να σου πω ότι δεν είναι αυτό.. απλά σιωπώ! υποχωρώ, δεν διεκδικώ!!! τουλάχιστον μέχρι τώρα.. γιατί τον τελευταίο καιρό αλλάζω.. και μέσα μου και έξω..
και αν τελικά φοβάσαι αν θα μείνεις μόνος επειδή θεωρείσαι "δύσκολος άνθρωπος" σκέψου αυτό.. τι προτιμάς; να έχεις γύρω σου πολλά άτομα γιατί σε θεωρούν βατό και βολικό;; ή να έχεις λίγους και καλούς, που έχουν δει και έχουν εκτιμήσει τα μέσα σου και έχουν μπει στη διαδικασία να σε γνωρίσουν, παρά τις φαινομενικές "δυσκολίες" σου;;;!!!