Πάντα πριν να φύω που Κύπρο για να έρτω πίσω Αθήνα, επήεννα να ποshιερετήσω τις γιαγιάδες μου. Τον τελευταίο χρόνο όμως ένιωθα πιο έντονα την ανάγκη να το κάμνω. Τα χρόνια περνούν τζιαι ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να χάσω ανθρώπους που αγαπώ.
Σήμερα ήταν δύσκολος ο αποχαιρετισμός. Η έννοια μου πάντα ήταν να μεν είναι ο τελευταίος. Τζιαι τωρά εν δύσκολα τα πράματα. Ο Θεός να βοηθήσει να παν ούλλα καλά!
1 σχόλιο:
Καταλάβω σε. Τζαι δυστυχώς έτυχε μου να αποχαιρετίσω για τελευταία φορά τζαι να μεν το ξέρω. Προσπαθώ όμως να μεν το σκέφτουμαι κάθε φορά. Περιττό να σου πω ότι ενώ λείπω 10 χρόνια ακόμα στο αεροδρόμιο της Λάρνακας κλαίω.
Δημοσίευση σχολίου