Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Συνήθισα να είμαι μόνος

Εν μπόρω να πω ότι ενθουσιάστηκα. Πριν 10 χρόνια πάνω κάτω που επήα στο γήπεδο του Ορφέα τζιαι είδα τους για πρώτη φορά ήταν η καλύτερη. Ούτε ΓΣΠ, ούτε τάφρο Da Villa, ούτε στο Eλευθερία σε μιαν άλλη "τελευταία" συναυλία. Σαν τη πρώτη σου φορά με κάποιο που αγαπάς. Ήταν κάτι ξεχωριστό.
Βέβαια επεράσαν τόσα χρόνια τζιαι τόσες συναυλίες, στην Μητρόπολη τούτης της μουσικής. Τίποτε έννεν ίδιο όπως τότε τζαι ειδικά εγώ! Γιατί κάποιες φορές η ζωή προχωρά, παίζει μας τζιαι τη πουρού τζιαι φέφκει μπροστά χωρίς να καταλάβουμε τίποτε. Τζιαι τι εν τούτο που μας μηνίσκει? Κάτι που να αξίζει λλίο μελάνι τζιαι μια κόλλα στο μυστικό δευτέρι μας με τα στιχάκια, τις σκέψεις τζιαι τα "ποιήματα".
Εν μπορώ να πω ότι μ' αρέσκει, αλλά σίουρα μπόρω να πω ότι εσυνήθισα. Τζιαι εσυνήθισα τόσο που εν ξέρω αν μπορώ να ξεφύγω που δαμέσα. Πε ότι εν στάση ζωής, πε ότι εν η μαλακία που με δέρνει. Να πω την αλήθκεια εν με κόφτει τι νομίζεις. Κάποιοι προσπαθούν να γίνουν κάτι που εν είναι τζιαι που θα ήθελαν να γίνουν, ή που που θα άρεσκεν στους άλλους να γίνουν. Εγώ προσπαθώ να είμαι απλά όσο αληθινός γίνεται.
Όπως τζιαι να 'χει είπα πολλά. Είμαι το Thing, είμαι μεθυσμένο τζιαι είμαι καλλλλλά!

4 σχόλια:

marilou είπε...

Ποιους επήες και είδες;
Συμφωνώ μαζί σου,εν αστείο το ότι εν καταλάβουμε ότι αλάσσουμε,και μετά πάμε να κάμουμε κάτι που μας άρεσκε πάντα και μετά ξαφνιαζούμαστε που εν μας αρέσκει πλέον...εν και καλό πράμα όμως,σημαίνει ότι εν μένουμε στάσιμοι.
Εν παράξενο πράμα η μοναξία,άμα φτάσεις και συνηθίσεις την εν θέλεις να την αφήκεις.Όμως ξαφνικά ούλα μπορεί να αλλάξουν.

Ανώνυμος είπε...

Κάπου στη μέση της ανάγνωσης έθελα αφήκω comment "(no) thing εισαι μεθυσμένος?" εεε εδκιάβασα ως το τέλος τζιαι εκαλύφτηκα!

I like u ρε thing .. έτσι ένει! η ουσία ένει να είσαι αληθινός.

Ρόκα είπε...

Αγαπημένε μόχα καταλαβαίνω το ότι εσυνήθισες να είσαι μόνος σου, εν κρίμαν όμως... ούλλοι χρειαζούμαστε κάποιον δίπλα μας. Αν δεν το επιδιώξεις, τουλάχιστον άμα έρτει μεν το διώξεις... Ρώτα μας τζαι εμάς...

Μόχα είπε...

Marilou ήταν οι Πυξ Λαξ στην Κύπρο.
Ξαφνικά ούλλα μπόρουν να αλλάξουν. Συμφωνώ μαζί σου. Όσο τζιαι να θέλεις κάτι, όσο τζιαι να προσπαθήσεις, εν ούλλα θέμα τύχης. Τα άλλα εν πελλάρες. Η ζωή είναι θέμα πιθανοτήτων λαλεί ένα τραγούδι. Τζιαι εγώ εν είμαι τζιαι τόσο τυχερός. Μπόρω να ζήσω όμως με τούτο.

Μαθητούδι ήταν φως φανάρι έννεν?;p
Η ουσία τούτη είναι, αλλά εν δύσκολος δρόμος.

Όπως είπα τζιαι πριν εν καθαρά θέμα τύχης r'n'rheart. Ούλλοι χρειαζούμαστε κάποιο δίπλα μας, αλλά εγώ θέλω κάποιο να με γεμώνει εμένα τζιαι όι το κενό μου. Ότι έδκιωξα νομίζω ήταν το δεύτερο.