Απόψε

Ερώτησεν με το Μαθητούδι πριν λλίο πως μου φάνηκε η συναυλία του Αλκίνοου, γιατί εν της επολλοάρεσεν βάση τζιαι με του τι εν συνηθησμένη που τον συγκεκριμένο καλιτέχνη. Όντως την ίδια άποψη είχεν τζιαι ο παραπάνο κόσμος πόψε νομίζω. Άλλα επερίμενε, βάση τζιαι του τι εν συνηθισμένος τζιαι άλλα είδε.
Θεωρώ ότι σαν άτομο είμαι πάνω που το average σε σχέση με τη γνώση τραουδκιών γενικά, αλλά τζιαι συγκεκριμένα του Αλκίνοου. Πόψε μπόρω να πω ότι έξερα λλίο παραπάνω που τα μισά. Λλίο υπερβολικό αλλά κάπως έτσι ήταν. Τζιαι ας πούμε έτσι ήταν τζιαι προχτές στο Μάλαμα, αλλά βάση του πόσο τον κατέχω σαν καλιτέχνη επερίμενα το. Τον Αλκίνοο εξανάδα τον τζιαι σε σκηνή, αλλά τζιαι σε συναυλία. Εν ήταν έτσι.
Ένα πράμα που εν εξαναανάφερα νομίζω δαμέ, εν ότι παίζω κιθάρα τζιαι τραγουδώ λλίο. Μεν φανταστείται τίποτε wow. Στο σχολείο εασχολούμουν με τη χορωδία επειδή έπαιζα κιθάρα, μια φωνή σωστή σχετικά, χωρίς τίποτε ιδιαίτερο τζιαι εφκάλαν με αρκετές φορές μπροστά. Κάτι ψιλοσυγκροτήματα στο λύκειο τζιαι τωρά με φίλους άμα γουστάρουμε παίζω κιθάρα τζιαι τραγουδούμε. Που θέλω να καταλήξω? Εξανάτυχε μου να φκω να παίξω για άλλους τζιαι τις πλείστες φορές τα γούστα σου εν συμβαδίζουν με τζείνα των υπολοίπων. Των παραπάνω τουλάχιστο. Οι πολλοί θέλουν το πιο γνωστό, ένα Ρίτα Ριτάκι ας πούμε, ενώ εσύ πολλές φορές έχεις την ανάγκη να παίξεις τζείνο που θέλεις τζιαι εκφράζει σε τζείνη την στιγμή, ένα π.χ. Δεληβοριά.
Κάπως έτσι το ένιωσα πόψε. Σαν να ήταν μια συναυλία για να γουστάρει πρώτα τζείνος. Μπορεί εγώ να μεν εγούσταρα τόσο, αλλά άμα έτσι ένιωθεν καλά έκαμεν. Μπορεί να ακούετε τζιαι λλίον αντιεπαγγελματικό, αλλά νομίζω εν θα με αποτρέψει που το να πάω να τον ξαναδώ. Τζιαι σίουρα για κάποιους πιο "φανατικούς" η συναυλία ήταν οκ. Βασικά εκατάλαβα πόσο υποκειμενικό πράμα είναι μια πετυχημένη συναυλία.




Κι αν σίγουρος ήμουν
πως θα βρω το δρόμο
στο χάρτη του κόσμου
σημείωσα μόνο
πως χάθηκα