Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Οι ρόλοι αντιστρέφονται

Πριν 4-5 χρόνια, το thing ήταν εκπαιδευόμενος έφεδρος αξιωματικός στο Λουτράκι τζιαι στις άδειες μου έρκουμουν Αθήνα στον αρφό μου. Εκυκλοφόραν με, στο Kalua που τότε ήταν στα φόρτε του, κάτω στα μαχαζιά, ξέρω γω. Τωρά αντιστραφήκαν οι όροι. Ο αρφός μου πτυχιούχος πλέον, εργαζόμενος, έρκεται να ορκιστεί τζιαι εγώ είμαι τζείνος που κανονίζει που εννά πάμεν. Περνούν τα χρόνια.
Όσο περνούν τα χρόνια η επικοινωνία με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μου γίνεται όλο και καλύτερη τζιαι ειδικά με τον αρφό μου. Κάποτε εσκοτωμούμασταν άγρια. Τζείνος ο μεγάλος, ο σοβαρός, το υπόδειγμα τζιαι ΄γω ο μιτσής, ο καλομαθημένος, ο πιο ρέμπελος. Θυμούμαι χαρακτηριστικά που, πάντα έτρωα τες στο ξύλο τζιαι πάντα το ίδιο σκηνικό, να πιέννω στην κουζίνα να πιάνω το μαshιέρη τάχα να τον σφάξω, τζιαι πάντα να μου το πιάνει τζιαι να τρώω παραπάνω ξύλο. Haha ακόμα μια που τις ανοησίες που έκαμνα μιτσής.
Ο αρφός μου έθετε πάντα ψηλά τα standard, τζιαι μπορεί να ήταν δύσκολο για εμένα που εακολουθούσα, αλλά μόνο καλό μου έκαμε. Όι πως ήταν ο σκοπός μου να τον φτάσω, ή να τον ξεπεράσω, απλά υποσυνείδητα περισσότερο, νομίζω, έκαμε με τζιαι εμένα καλύτερο.
Ακόμα ο αρφός μου ήταν τζείνος που μου έμαθε να ακούω τον Πορτοκάλογλου, τον Παπακωνσταντίνου, τον Αλκίνοο, τον Μικρούτσικο με το Καββαδία, αν τζιαι πλέον εγώ είμαι τζείνος που του βάλλω να ακούει τραούδκια. Ακόμα μια φορά αντιστρέφουνται οι ρόλοι. Θυμούμαι που έπεφτε πας το κρεβάτι του τζιαι εδκιάβαζεν μου τους στίχους, που τζείνο το μπλέ το βιβλιαρούι με τα ποιήματα του Καββαδία.
Σήμερα, ο αρφός μου εν σαν την φωνή της λογικής για μένα, εν τζείνος που εννά συμβουλευτώ για το οτιδήποτε, επειδή ξέρω ότι με τζείνα που εννά μου πει εννα σοζυάσει τη "ρεμπελοσύνη" που εξακολουθώ να κουβαλώ που μιτσής.
Φαίνεται κάπως σαν έκθεση του δημοτικού "Ο αδερφός μου", αλλά τούτο το blog εν σαν το προσωπικό μου ημερολόγιο τζιαι δικαιούμαι να γράφω ότι θέλω, έτσι?



Ο musicplayer μου εν κάμνει σωστά τη δουλειά του τζιαι επειδή βαρκούμαι να βρω άλλον, τα τραούδκια που θέλω βάλλω τα embed που το youtube. Ο παλιός καλός τρόπος. Αν τζιαι κάποιος που παρακολουθά το blog λογικά εννά το επρόσεξε, τα τραούδκια που βάλλω εν έχουν απαραίτητα σχέση με την ανάρτηση, απλά εν ότι ακούω την περίοδο που γράφω το post.

3 σχόλια:

Sike είπε...

έτσι :)

σε τούτο με τα τραούθκια συμφωνώ! εμείς οι μεγάλοι εμάθαμεν σας decent μουσική μια φορά τζι έναν τζαιρό, τζιαι τωρά βάλλετε μας εσείς τραούθκια να ακούμεν για να πορωθούμεν μαζί, χα χα :D

ρίτσα είπε...

εν ωραίο αυτό που παρατηρείς,

οι σχέσεις των αδελφιών, οι ρόλοι που αλλάζουν και πάντα θα αλλάζουν, οι καταστάσεις και οι παραστάσεις που διαφοροποιούνται.

μια καλή σχέση είναι παντα σωτήρια

java101.cy είπε...

Φίλε εν ακριβώς η σχέση που έχω τζαι γω με τον αρφό μου. Παλιά μονίμως τσακωμένοι (έτρωα τες αλλά έσπαζα του τα πράματ του) τζαι τωρά είμαστε φίλοι. Παίζουμε τζαι στο ίδιο συγκρότημα. Αν είναι δυνατόν! Εν πολλά παράξενο το συναίσθημα του "εμεγαλώσαμεν τζαι οι δκυο". Έβαλες μου ιδέα να γράψω τζαι γω δική μου έκθεση τωρα!