Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Κάνω μια ευχή

Η Βαρκελώνη? Όμορφη, καθαρή, οργανωμένη, πόλη για να ζείς. Ήρταμεν εχτές. Έλιωσα λλίο στον ύπνο και σκοπεύκω να συνεχίσω τζιαι αύριο. Για το ταξίδι θα γράψω μάλλον, αλλά σε άλλο post.

Ήμασταν τέσσερις τζιαι είπαμε να πιάμε ταξί. Που την ώρα που εμπήκαμε μες το ταξί, ο ταξιτζής εξεκίνησεν. Αμάναμου λαλώ, ακόμα ένας πρίχτης ταξιτζής! Έκατσα τζιαι μπροστά άι στο πελά τζιαι εν τζιαι είμαι τζιαι πολλά της κουβέντας με αγνώστους (μια πρόταση, τέσσερα τζιαι. anw). Ερώτησεν μας ίνταμπου κάμνουμεν, που είμασταν που πάμε ξέρω ΄γω, ελάλεν καμπόσες μαλακίες εγελούσαμεν, επείραζεν την κοπέλα στα διόδια, ντάξει.
Μετά τα διόδια άρκεψεν έναν έναν να μας ψυχολογά τζιαι η αλήθκεια εν έπεφτεν πολλά έξω. Είπεν μας τζιαι τι θα μας εταίρκαζεν να κάμνουμε. Εκατέληξεν να μας λαλεί ότι πρέπει να κυνηγήσουμε τούτο που θέλουμε τωρά, ώσπου είμαστεν μιτσοί τζιαι να παρετήσουμεν τζείνα που κάμνουμεν αν δεν μας αρέσκουν. Είπεν μας τζιαι μιαν ιστορία για ένα φίλο του σχετική.
Είχεν μας ρωτήσει εν το μεταξύ αν παίζουμε κιθάρα τζιαι ερώτησα τον τζιαι ΄γω αν παίζει τίποτε τζιαι είπεν μας ότι παίζει πολλά όργανα. Έδωκεν μου την εικόνα ενός ανθρώπου με απωθημένα, που εκατέληξεν ταξιτζής τζιαι γι΄ αυτό τζιαι έκοφκεν μας έτσι κουβέντες. Όταν τον ερωτήσαμεν αν νομίζει ότι τζείνου ταιρκάζει του η δουλειά του ταξιτζή, εαπάντησεν μας ότι κατά κάποιο τρόπο ταιρκάζει με το ελεύθερο πνεύμα του, γιατί μπόρει όποτε θέλει να σταματήσει, να ξεκινήσει τζιαι επιτρέπει του ναν έξω στο δρόμο.
Εμπήκαμεν εν το μεταξύ της Ζωγράφου τζιαι αφήκαμε σε πρώτη φάση το Φίλτατο. Εσυνεχίζετουν η κουβέντα τζιαι λαλώ του:
-Πως και δεν σου έκατσε η καλλιτεχνική φάση?
-Γιατί νομίζεις ότι δεν μου έκατσε?
-Ε για να δουλέυεις ταξιτζής?
-Νομίζεις φίλε ότι το κάνω για τα λεφτά?
-Ξέρω 'γω?
-Πόσο χρονών είσαι?
-24.
-Στα 24 είχα πλατινένιους δίσκους και κάποιες δουλειές που ακούστηκαν εξωτερικό.
Α! λαλώ ο παρέας έπιαν μας στο περιπαίξιμο. Εκατέβηκεν για να κατεβάσει τη βαλίτσα του Κλέφτη τζιαι είδα το όνομα του πας την άδεια του ταξί. Χρήστος Αβράμης. Άγνωστος!
Έρκεται μέσα.
-Τι πλατινένιους δίσκους λαλώ του? Είσαι τραγουδιστής?
-Ήμουν σε συγκρότημα.
-Ποιο συγκρότημα?
Εν μου απάντησεν. Εκατέβηκεν τζιαι ο Σκάρτος. Έμεινα εγώ. Εξαναρώτησα τον για το συγκρότημα αλλά εν μου απάντησεν. Είπεν μου ότι σε ένα Chart Show της Ναταλίας Γερμανού το τραγούδι τους ήταν δεύτερο. Είπε μου ότι τα γνωστά τους τραγούδια εν το Κάνω μια ευχή τζιαι το Σύνορα Παντού. Ντάξει λαλώ, μπορεί να είναι σε συγκρότημα, αλλά όι τζιαι πλατινένιους δίσκους τζιαι πελλάρες. Πριν κατεβώ είπεν μου ότι το όνομα της μπάντας εν Εξόριστοι τζιαι πάιζουν metal με ελληνικό στίχο. Επιέρωσα, εshιαιρέτησα τον τζιαι έφυεν.
Μόλις έμπηκα σπίτι έκαμα το όνομα του τζιαι του συγκροτήματος google. Ο παρέας όντως ελάλεν αλήθκεια!


Epic Progressive Metal - ΕΠΙΚΟ ΜΕΤΑΛ (Ιδρυτές στην Ελλάδα) - Classic Hard Rock

Members
Δημήτρης Κατής: Σόλο κιθάρες
Χρήστος Αβράμης: Φωνή
Στέλιος Καρπαθάκης: Φωνή
Μπάμπης Λεοντιάδης: Τύμπανα
Φίλιππος Μοδινός: Μπάσσο
Θανάσης Ζουρνής: Πλήκτρα

ΔΕΛΤΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΜΑΡΤΙΟΣ 2010

ΤΟ ΕΝΑ KAI ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ROCK - METAL ΠΟΥ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ ΠΛΑΤΙΝΕΝΙΟ ΔΙΣΚΟ, ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ Η ΠΛΑΤΙΝΑ ΗΤΑΝ ΣΤOYΣ 70000 ΔΙΣΚΟΥΣ. ΟΙ ΙΔΡΥΤΕΣ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΕΙΔΟΥΣ, ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΝ ΟΡΟ "ΕΠΙΚΟ ΜΕΤΑΛ"!

"ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ" - 'Η Επιστροφή των Μέταλ Ηρώων' – Εορτασμός 20 Χρόνων


• Μετά από 20 χρόνια κυριαρχίας στην Ελληνική Μέταλ σκηνή και απουσίας 4 ετών οι "Εξόριστοι" επιστρέφουν ενωμένοι μετά από τις έντονες παρακλήσεις των οπαδών τους!
• Επιτέλους ήρθε η ώρα για Δυνατή Μουσική. Ο κόσμος διψάει για πραγματικό ροκ μέταλ και οι ήρωες του μέταλ επιστρέφουν!!!
• Ναι, λοιπόν, οι ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ επιστρέφουν το 2010 για μια σειρά από συναυλίες σε επιλεγμένους χώρους και φεστιβάλ στην Ελλάδα!
• To A' ιστορικό live θα γίνει στις 30 Απριλίου στη μουσική σκηνή ΣΦΕΝΤΟΝΑ, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας 22, στην Αθήνα!

ΟΙ "ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ" δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι του 1989 από τον συνθέτη και κιθαρίστα Δημήτρη Κατή στα Βριλήσσια.

Είναι το ΈΝΑ & ΜΟΝΑΔΙΚΟ Ελληνικό συγκρότημα στην ιστορία της Ροκ Μέταλ σκηνής στην Ελλάδα που κατέκτησε τον Πλατινένιο δίσκο με το περίφημο κομμάτι "Κάνω Μια Ευχή" (Ροκ Μπαλλάντα), την εποχή που η πλατίνα ήταν στους 70.000 δίσκους.

Οι "Εξόριστοι" είναι οι Πρώτοι που χρησιμοποίησαν Ελληνικό στίχο στη Μέταλ μουσική. Καθιερώθηκαν για τις καινοτομίες τους και συμπεριλήφθηκαν στη Γερμανική Διεθνή Εγκυκλοπαίδεια της Μέταλ μουσικής.

Η θεματολογία έχει να κάνει περισσότερο με την Ελληνική αλλά και την Μεσαιωνική ιστορία/μυθολογία.

Οι Εξόριστοι κυκλοφόρησαν συνολικά 6 άλμπουμς εκ των οποίων τα 5 συν 2 συλλογές με την ΕΜΙ.

To 1994 το συγκρότημα πήρε μέρος στο μεγαλύτερο Ροκ φεστιβάλ των Βαλκανίων στο Βελιγράδι (Gitariada), κλήθηκαν ως αντιπρόσωποι της Ελληνικής μέταλ σκηνής. Έπαιξαν κατά τη διάρκεια του πολέμου με τη Βοσνία. Τους αποθέωσαν 40.000 κόσμος και μεταδόθηκε τηλεοπτικά από τη Σερβική τηλεόραση σε όλες τις χώρες που έστειλαν αντιπροσώπους.

Ο δημιουργός, συνθέτης και κιθαρίστας του γκρουπ, Δημήτρης Κατής (γνωστός και από τις Ροκ εκπομπές στην TV "Metalmania" & "Star Club") κάνει διεθνή καριέρα στην Αμερική με πολλές βραβεύσεις στο Χόλυγουντ καθώς και από το περιοδικό Billboard, συνθέτει ορχηστρική μουσική.

Εξόριστοι


Για να δεις κύριε μου καμιά φορά! Κάμνει τζιαι ωραίες ψεύτικες τζιαι εν του φαίνετουν.

Νιώθω ότι χρωστώ μια συγνώμη τούτου του ανθρώπου. Πρώτο γιατί εν τον επήρα σοβαρά τζιαι δεύτερο για την κουβέντα που του 'κοψα ότι για ναν ταξιτζής σημαίνει ότι εν επέτυχεν. Κάποια στιγμή ίσως να του την πω που κοντά.


5 σχόλια:

Knight είπε...

Καλωσορίσατε!
Έσπαζα να θυμηθώ τι μου ήταν τόσο οικείο σε τούτο το τραγούδι τζιαι τελικά: http://www.youtube.com/watch?v=ITWd5j9c8Qo
Ψιλοντρέπουμαι, να πω την αλήθεια, που το αναγνώρισα που Δυτικές Συνοικίες, παρόλο που μου είναι συμπαθέστατο συγκρότημα. Κυρίως, γιατί οι πρώτες εκτελέσεις είναι, κατά κανόναν, οι καλύτερες, αλλά τζιαι γιατί ο τραγουδιστής των Συνοικιών, αν τζιαι έχει πολλά ιδιαίτερο χρώμα τζιαι καθαρή φωνή, το Δον Κιχώτη π.χ. τζιαι δυσκολεύκεται να τον φκει σε live (ή τουλάχιστον έτσι ακούεται). Φαίνουνται μου επεξεργασμένες, οπόταν, οι ψεύτικες... Ο "Χρηστάρας", πάντως, "τα σπάει"!
Ξεχωριστός ο ταξιτζής, προφανώς, ακούεται (θκιαβάζεται) μου ιδιαίτερα ευφυής!
Κατά τα λοιπά, περιμένουμε αναλυτικά τα της Βαρκελώνης, no pressure, όμως!
Ααα! Έχουμε κάτι καλό υπόψιν μας, Αθήνα, τούτο τον τζιαιρό; Εν ό,τι πρέπει πριν το Πάσχα!

Ουφ! είπε...

wow! το ξέρω το τραγούδι!

πολύ ωραία η ιστορία με τον ταξιτζή μέταλ σταρ :-)

lol @ "Είπεν μου ότι σε ένα Chart Show της Ναταλίας Γερμανού το τραγούδι τους ήταν δεύτερο."

θα νόμισε ότι είσαι του εμπορικού :-)

Ανώνυμος είπε...

σκευτου καταντια...
Το πρώτο ελληνόφωνο μεταλ συγκροτημα

Εντωμεταξύ οι Εξόριστοι εκανονίζαν συναυλία πέρσι στην κύπρο αλλά τελικά δυστυχώς εν τα εκαταφέραν.

Μόχα είπε...

Knight τζιαι εγώ προτιμώ το original.
Εγώ σκοπεύκω να πάω το Σάββατο Koo Koo που εν η τελευταία παράσταση του Μπαλάφα τζιαι που εφτομάς στο Χαρούλη στο Σταυρό του Νότου. Στο Σταυρό κάθε Τρίτη έχει Yianneis.

Ούφ εγώ πάντως εν το ήξερα, ούτε καν από Δυτικές Συνοικίες.

Άλεξ ήμουν σίουρος πως αν θα τους ήξερεν κάποιος εννά ήσουν εσύ.

Πρασινάδα είπε...

Είδες ποτέ δεν ξέρεις τι "κρύβει" ένας άνθρωπος. 2 Κυπραίοι που ήταν παλιά στο Σικάγο, εμπήκαν σε ένα ταξι. Τον οδηγό εσυκόψαν που το άξεντ του οτι ήταν Νιγηριανός. Σαν εμιλούσαν τα παιθκιά Κυπριακά, γυρίζει τζαι λαλεί τους στα αγγλικά, "αρ γιου σπίκινγκ ιν γκρίκ". Είπαν του γες, τζαι τζείνος άρχισεν να τους μιλά σε πολλά καλά ελληνικά, τζαι είπεν τους ότι ήταν φοιτητής στο Μετσόβιο... οκ τζείνοι έν είχαν αποδείξεις όπως εσύ, αλλά επιστέψαν το γιατί ότι τους είπε για την Αθήνα ήταν σωστό!!